Αρχική Reviews Movies Black Past Review

Black Past Review

Ο Tommy είναι ένας ασταθής ψυχολογικά έφηβος, ο οποίος έχει ερωτική σχέση με την Petra. Οι καυγάδες πάνε και έρχονται μέσα στο οικογενειακό σπίτι του Tommy. Η τραγωδία της ζωής του, όμως, δεν τελειώνει εδώ, η Petra πεθαίνει σε τροχαίο και ο ίδιος εγκλωβίζεται στην κατάθλιψη.

Ο Tommy είναι ένας ασταθής ψυχολογικά έφηβος, ο οποίος έχει ερωτική σχέση με την Petra. Οι καυγάδες πάνε και έρχονται μέσα στο οικογενειακό σπίτι του Tommy. Η τραγωδία της ζωής του, όμως, δεν τελειώνει εδώ, η Petra πεθαίνει σε τροχαίο και ο ίδιος εγκλωβίζεται στην κατάθλιψη. Μια νύχτα, o Tommy θα βρει στην σοφίτα έναν στοιχειωμένο καθρέφτη μαζί με το ημερολόγιο του προηγουμένου κατόχου του. Οι εφιάλτες και οι δαίμονες θα πάρουν σάρκα και αίμα, ενώ ο ίδιος ο Tommy θα γίνει υπεύθυνος μιας νέας σφαγής.

Το Black Past είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Olaf Ittenbach, ενός μαέστρου του γερμανικού τρόμου, που στα επόμενα χρόνια της ζωής του, θα φτάσει μέχρι και στο Hollywood, μαζί με τον συμπατριώτη του, τον Uwe Boll, για να δημιουργήσει τα σπλάτερ εφέ στο Bloodrayne (2005). To Black Past είναι μια ερασιτεχνική ταινία που φτιάχτηκε με πενιχρά μέσα και ο Ittenbach, αναλαμβάνει καθήκοντα σκηνοθεσίας, παραγωγής, πρωταγωνιστικού ρόλου και την δημιουργία των σπλάτερ εφέ. Ο Ittenbach επηρεασμένος από το The Evil Dead (1981) του Sam Raimi, αποφασίζει να ακολουθήσει τα βήματα του ινδάλματος του, ώστε να δημιουργήσει το δικό του αιμοσταγές έπος και να ξεκινήσει την δικιά του ιδιαίτερη καριέρα.

Γυρίστηκε με περίπου 2.000 γερμανικά μάρκα.

O Ittenbach με το Black Past, καταφέρνει περισσότερα από όσα τον περιορίζουν οικονομικά, προσφέροντας μας, μια ανατριχιαστική ατμόσφαιρα με υπέροχα σπλάτερ εφέ και ένα ηλεκτρονικό soundtrack, παρμένο κατευθείαν από την υπέροχη εποχή της low-budget βιντεοκασέτας. Ο Ittenbach ως Tommy είναι απολαυστικός, καθώς αναπαριστά ένα τμήμα της αληθινής του ζωής με απόλυτο αυτοσαρκασμό.

Οι φίλοι του Tommy είναι τα κολλητάρια του Ittenbach και στην πραγματική του ζωή και έτσι προσδίδει μια νοσταλγική home movie αύρα στην ταινία του. Παρόλα αυτά δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τον ερασιτεχνισμό του, αλλά αυτό δεν είναι μεγάλο μειονέκτημα για έναν θεατή που ξέρει ακριβώς τι θέλει να δει. Τα βασανιστήρια στην ταινία είναι άκρως επώδυνα και ευρηματικά , μπορεί ακόμα και οι πιο σκληροτράχηλοι οπαδοί του είδους να κλείσουν για λίγο τα μάτια τους σε μερικά σημεία.

Exit mobile version