Το «Censor» είναι μια βρετανική παραγωγή που προβλήθηκε το 2021 σε πολλά διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου αποκομίζοντας πολύ καλά σχόλια. Όλο αυτό δημιούργησε ένα hype γύρω από την ταινία που σε τραβάει να την δεις πάση θυσία. Πρόκειται επίσης για την πρώτη full length ταινία της σκηνοθέτριας και σεναριογράφου Prano Bailey-Bond και είχε ενδιαφέρον να δούμε πώς θα τα πάει στα πιο δύσκολα (αφού μέχρι τώρα ασχολούνταν με short films).
Οι λάτρεις του cult και της χρυσής εποχής του VHS σίγουρα θα βρουν ενδιαφέρουσα την ταινία αυτή. Άλλωστε η βιντεοκασέτα και ειδικότερα εκείνες οι ταινίες που τοποθετήθηκαν κάτω από την ταμπέλα Video Nasty είναι μια από τις κεντρικές ιδέες εδώ. Η πρωταγωνίστρια του φιλμ ονόματι Enid ασκεί το επάγγελμα της λογοκρισίας βιντεοκασετών με ακραίες σκηνές βίας, όπως γινόταν δηλαδή στη Μεγάλη Βρετανία την δεκαετία του ’80. Πολλές τέτοιες ταινίες κυκλοφόρησαν με κομμένες σκηνές λόγω της κρατικής λογοκρισίας που επιβλήθηκε.
Η Enid λοιπόν, βλέπει κάποια στιγμή μια αλλόκοτη ταινία τρόμου στο πλαίσιο της άχαρης δουλειάς της που της αλλάζει τον κόσμο. Σοκαρισμένη από το περιεχόμενο, της έρχεται στο μυαλό η εξαφάνισή της αδερφής της όταν οι δύο κοπέλες ήταν μικρά κορίτσια. Η Enid ξεκινά μια προσπάθεια αναζήτησης της αδερφής της που για πολλούς -και για τους ίδιους της τους γονείς- θεωρείται νεκρή. Είναι όμως έτσι; Και ποιος ο ρόλος της Enid στην εξαφάνιση;
Κατά ειρωνικό τρόπο η Αγγλίδα ηθοποιός Clare Holman υποδύεται μια Ιρλανδή ενώ η Ιρλανδή ηθοποιός Niamh Algar plays υποδύεται μια Αγγλίδα.
Αυτή η σπαρακτική περιπέτεια αναζήτησης γίνεται ο κεντρικός πυλώνας πάνω στον οποίο χτίζεται η αλλόκοτη πλοκή του «Censor». Και λέμε αλλόκοτη καθώς κατά τη διάρκεια της έρευνας εκτυλίσσονται διάφορα μυστηριώδη και απρόσμενα συμβάντα που προκαλούν σύγχυση στην πρωταγωνίστρια. Η ίδια εντύπωση βέβαια μεταδίδεται και στον θεατή. Αυτή η εξέλιξη ενδεχομένως θα διχάσει όσους παρακολουθήσουν το φιλμ και κατανοώ απόλυτα αυτούς που θα το απορρίψουν. Πιστεύω όμως ότι οι περισσότεροι θα εκτιμήσουν την αξιόλογη προσπάθεια των συντελεστών να φτιάξουν μια διαφορετική ταινία τρόμου με σουρεαλιστική ατμόσφαιρα και περίπλοκο σενάριο.
Απλά θα μπορούσε σεναριακά να είναι λίγο πιο απλή και άμεση, δίνοντας καλύτερες απαντήσεις στα αινίγματα που ταλανίζουν την ηρωίδα μας. Πέρα από την περίεργη ομολογουμένως πλοκή υπάρχει και ο τομέας του gore. Συναντάμε μερικές απολαυστικές σκηνές φονικών προς το δεύτερο μισό της ταινίας που θα ζήλευε και ο μετρ των ειδικών εφέ Tom Savini. Το διάστημα πριν την έξαρση βίας δεν είναι αδιάφορο αλλά κάπως αργό. Σου συντηρεί το ενδιαφέρον η πρωτότυπη ιδέα και η επιθυμία να μάθεις τι θα συμβεί τελικά.
Από τους ηθοποιούς δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Niamh Algar που υποδύεται την Enid παίζει εξαιρετικά τον δύσκολο και ασυνήθιστο ρόλο της. Δευτερευόντως μας άρεσε και ο πάντα ταιριαστός στα θρίλερ Michael Smiley στον ρόλο του freaky παραγωγού. Οι άλλοι χαρακτήρες απέχουν πολύ από τα δρώμενα και γενικά τους δόθηκε (ατυχώς) μικρό χρονικό διάστημα συμμετοχής. Νομίζω πως θα μπορούσαν 1-2 ακόμα χαρακτήρες να αξιοποιηθούν περισσότερο δίνοντας περαιτέρω διαστάσεις στο έργο.
Είναι φανερό λοιπόν πως το «Censor» δεν αποτελεί αυτό που λέμε τυπικό ή τετριμμένο φιλμ τρόμου. Έχει εναλλακτική δομή, προσπαθεί να πειραματιστεί και εν μέρει το καταφέρνει. Η σουρεαλιστική ατμόσφαιρα, το παλιομοδίτικο στιλ και τα απειλητικά, ambient μουσικά θέματα το κάνουν να μοιάζει αρκετά με ταινία τρόμου της δεκαετίας του ’80. Άλλωστε σε αυτή τη δεκαετία υποτίθεται διαδραματίζεται. Παρά τη φιλότιμη προσπάθεια που καταβλήθηκε στη δημιουργία του, το φιλμ δεν κατάφερε να απογειωθεί ούτε να πείσει τον θεατή για την ανάγκη επιβράβευσης μιας συνολικά συμπαγούς παραγωγής.
Προσωπικά μου άρεσε και οπωσδήποτε το προτιμώ από πολλά φιλμ τρόμου με επαναλαμβανόμενα μοτίβα και συνηθισμένες jump scares. Αν μη τι άλλο με παρακίνησε να το αποσυμβολίσω και να ψάξω λογικές απαντήσεις πίσω από τις αινιγματικές εικόνες που παρουσίασε. Απλά το συναρπαστικό παιχνίδι των αποσυμβολισμών πρέπει να συνοδεύεται και από μια πληρέστερη εικόνα, ειδικά στο σεναριακό κομμάτι. Με την υπάρχουσα δομή το «Censor» παραμένει αξιόλογο όχι όμως εντυπωσιακό. Κρίμα που χάθηκε μια καλή ευκαιρία.