Βλέποντας την ατάκα συσχέτισης με το «Saw» στο εξώφυλλο της παρούσας ταινίας φυσικά και δεν παρασύρθηκα ούτε ενθουσιάστηκα! Προφανώς –και αυτό θα έχει συμβεί σε πολλούς από εσάς– συνήθεις ατάκες προσέλκυσης του κοινού όπως αυτή που έχει το «Choose» στο εξώφυλλο (από ένα σχόλιο στο Fright Fest) δεν ανταποκρίνονται πάντα στην αληθινή αξία της κάθε ταινίας και πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί. Διότι το «Choose» δεν φτάνει το μεγαλείο, την ένταση και τη δυναμική του «Saw» σε καμία περίπτωση κι αυτό το γράφω χωρίς καμία προκατάληψη.
Το μοτίβο του serial killer που προξενεί κακό βάσει ενός περίπλοκου φαινομενικά σχεδίου είναι κεντρικός άξονας της πλοκής του «Choose». Το δυναμικό ξεκίνημα όπου μια νεαρή κοπέλα εξαναγκάζεται από τον φονιά να σκοτώσει έναν από τους γονείς της είναι ενθαρρυντικό για τη συνέχεια. Άλλη μιας υψηλής έντασης σκηνή με το θύμα να καλείται να σώσει είτε την ακοή του είτε τα δάχτυλα του χεριού του, συνεχίζει να μας κρατά καθηλωμένους παρά τις σποραδικές αδυναμίες που έχουν ήδη ανέλθει στην επιφάνεια σιγά σιγά. Μετά από λίγο όμως η ταινία σημειώνει βαθιά κάμψη από την οποία δεν επιστρέφει ποτέ. Κρίμα, διότι φαίνεται πως υπήρχαν οι προϋποθέσεις να τα πάει καλύτερα.
Το πρωταγωνιστικό δίδυμο αποτελούμενο από τον σπουδαίο Kevin Pollak και την συμπαθέστατη Katheryn Winnick (που πολλοί λατρέψανε μέσα από την τηλεοπτική σειρά «Vikings») δεν δείχνει καθόλου σφιχτοδεμένο. Ειδικά ο Pollak φαίνεται να πραγματοποιεί αγγαρεία παίζοντας στο «Choose» σε αντίθεση με την όμορφη Καναδή παρτενέρ του που έχει πάρει πολύ πιο σοβαρά τον ρόλο της. Το σημαντικότερο πρόβλημα όμως του έργου είναι η αδυναμία του να συντηρήσει το ενδιαφέρον. Το σενάριο βρίθει ανοησιών και ευκολιών ενώ και η συντριπτική πλειοψηφία των πολυάριθμων χαρακτήρων μοιάζει να έχει εντελώς ξεκάρφωτο, διακοσμητικό ρόλο. Βλέπουμε π.χ. φίλους της πρωταγωνίστριας να εισέρχονται ξαφνικά στο σπίτι της και να αποσύρονται άδοξα μετά από «άκυρο» της ηρωίδας χωρίς να παίζουν κανέναν ουσιαστικό ρόλο στη συνέχεια.
Το «Choose» είναι η πρώτη και μοναδική μέχρι τώρα ταινία του σκηνοθέτη Marcus Graves.
Άλλο ένα προβληματικό σημείο είναι η τσαπατσούλικη και κλισαρισμένη σύνδεση του serial killer με το παρελθόν της πρωταγωνίστριας αλλά καλύτερα να μην ειπωθούν περισσότερα προς αποφυγή spoilers. Πέρα από τα αρνητικά που αναφέρθηκαν, το «Choose» πάσχει και από ανεπαρκές και ανέμπνευστο τελείωμα εντείνοντας ακόμα περισσότερο την απογοήτευση που λαμβάνουμε. Το gore δεν είναι αμελητέο αλλά κρίνοντας από το γενικότερο concept το περιμέναμε πλουσιότερο.
Σίγουρα το «Choose» δεν είναι από τις χειρότερες ταινίες τρόμου των τελευταίων ετών και σποραδικά συναντάμε λίγες καλές ιδέες. Αποδεικνύεται όμως απελπιστικά κατώτερο των προσδοκιών για κάτι καλύτερο που το ίδιο δημιουργεί.
Θετικά: Μερικές πολύ αγωνιώδεις σκηνές, πειστική πρωταγωνίστρια, ενδιαφέρουσα υπόθεση, καλοφτιαγμένα εφέ.
Αρνητικά: Αδύναμη σκηνοθεσία,ελαττωματικό σενάριο με αδυναμία διατήρησης του ενδιαφέροντος, αδιάφοροι χαρακτήρες, μέτριες ερμηνείες, ανεπαρκής αξιοποίηση και ανάπτυξη χαρακτήρων, απογοητευτικό τελείωμα.
Συμπέρασμα: Ξεκινάει δυναμικά αλλά χάνει πολλή από τη δυναμική του στην υπόλοιπη διάρκεια. Το «Choose» παρουσιάζει μεν ένα γενικό ενδιαφέρον αλλά υστερεί σε πολλά σημεία και εν τέλει απογοητεύει.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Το δυναμικό ξεκίνημα όπου μια κοπέλα αναγκάζεται από το μανιακό να επιλέξει αν θα σκοτώσει τη μητέρα της ή τον πατέρα της.
- Άλλη μια δυναμική και αγχωτική σκηνή όπου ένας πιανίστας απειλούμενος από τον παρανοϊκό πρέπει να επιλέξει τι από τα δύο θα χάσει: τα δάχτυλα του χεριού του ή τα αφτιά του; Πραγματικά πολύ δυσάρεστη επιλογή για έναν πιανίστα!
- Το ανατριχιαστικό βίντεο με αμφιλεγόμενα ψυχολογικά πειράματα που γίνονται σε μικρά παιδιά.