Όταν είδα το τρομερό κράξιμο που έτρωγε ασταμάτητα το «Cinderella’s Revenge» πίστεψα ότι θα πρόκειται για μια πάρα πολύ κακή ταινία. Πήρα λοιπόν το ρίσκο να το δω -αυτή η ρημάδα η περιέργεια- για να διαπιστώσω με τα μάτια μου πόσο χάλια μπορεί να είναι τελικά αυτό το φιλμάκι κωμικού τρόμου. Ε λοιπόν δεν είναι και τόσο χάλια όσο λέγεται. Αν μη τι άλλο έχει στιγμές που με ψυχαγώγησαν ενώ επίσης γνωρίζω ότι υπάρχουν πολύ χειρότερες και πολύ πιο ερασιτεχνικές ταινίες τρόμου από αυτήν.
Ουσιαστικά το εν λόγω φιλμ είναι μια αιματοβαμμένη παρωδία του γνωστού και αγαπητού παιδικού παραμυθιού της Σταχτοπούτας. Η πρωταγωνίστρια που την υποδύεται δέχεται βάναυση κακομεταχείριση από τη μητριά της και τις αδελφές της στο κάστρο όπου κατοικούν. Όταν όμως τα όρια ξεπερνιούνται και οι κακές γυναίκες του κάστρου δολοφονούν άγρια μια υπηρέτρια, η Σταχτοπούτα που συνεχίζει να είναι αντικείμενο χλευασμού, αποφασίζει να πάρει εκδίκηση.
Βρίσκει ένα βιβλίο στο χώμα κι από εκεί διαβάζει κάτι «ξόρκια». Η αιματηρή εκδίκηση ξεκινά.
Η Σταχτοπούτα πηγαίνει κι αυτή στο πάρτι του τοπικού πρίγκιπα, μόνο που αυτή τη φορά το «γοβάκι» της αποδεικνύεται βασικό όπλο στο να ξεσκίζει τα θύματά της. Την συνδράμουν κάτι δαίμονες που κάλεσε με τα ξόρκια του βιβλίου. Μια ασταμάτητη ποικιλία φόνων ακολουθεί. Οι φίλοι του splatter θα κατενθουσιαστούν.
Το «Cinderella’s Revenge» είναι το 14ο φιλμ του σκηνοθέτη Andy Edwards.
Ωραία κουστούμια, εφέ και μακιγιάζ συμπληρώνουν την ψυχαγωγία. Υπάρχουν επίσης μερικοί χαρακτήρες που με τις ατάκες τους στάζουν δηλητήριο. Ο κυνισμός στους διαλόγους είναι έκδηλος χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και οι χαρακτήρες είναι αξιομνημόνευτοι. Από την άλλη το απλοϊκό σενάριο το παρακάνει με τις υπερβολές του. Ορισμένες ιδέες φαίνεται ότι γράφτηκαν εντελώς στο πόδι και ότι ήταν της «τελευταίας στιγμής». Βέβαια όλη η ταινία είναι μια παράνοια από μόνη της και μέσα σε αυτό το γκροτέσκο πλαίσιο πρέπει να αξιολογείται.
Ένα ακόμα σοβαρό μειονέκτημα είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος για μεγάλη διάρκεια πριν το ξέσπασμα του αιματοκυλίσματος. Μέχρι εκείνο το σημείο που έρχεται αρκετά αργά, ελάχιστες εξελίξεις παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Κάποιες κυνικές ατάκες από δω κι από κει, διάσπαρτες στριγκλιές…και ελάχιστο αιματοβαμμένο μαρτύριο. Καταστάσεις που δεν είναι ελκυστικές για τον θεατή. Νιώσαμε δηλαδή ένα μπούχτισμα μέχρι να έρθει η κυρίως δράση των τελικών σεκάνς.
Μετά από όσα γράφτηκαν, νομίζω καταλαβαίνετε ποια είναι η εικόνα του «Cinderella’s Revenge». Είναι μια ταινία χαβαλεδιάρικη που θα απογοητευτείτε αν την πάρετε σοβαρά. Αντίθετα αν την δείτε σε πιο χαλαρά πλαίσια, με κουλαριστή διάθεση και καλή παρέα, θα ψυχαγωγηθείτε με το ζουμερό θέαμα και το «τρολάρισμα» πάνω στο κλασικό παραμύθι. Υπάρχουν βέβαια πιο διασκεδαστικές και καλύτερα δομημένες ταινίες τέτοιου στιλ, αλλά εντάξει τώρα…τι να κάνουμε…