Μετά από 4,5 περίπου χρόνια αναμονής και την αναγκαία καθυστέρηση προβολής λόγω της πανδημίας του Covid-19, έφτασε η ώρα για το τρίτο The Conjuring φιλμ. Το «The Conjuring: The Devil Made Me Do It» όπως είναι ο ψαρωτικός τίτλος του απομακρύνεται από το θέμα του «στοιχειωμένου σπιτιού» που μας είχε συνηθίσει στους προκατόχους του. Διατηρεί όμως τις μεταφυσικές τρομάρες και την δαιμονική παρουσία ως κύρια συστατικά του ύφους που έχουν καθορίσει μέχρι σήμερα τον κόσμο του The Conjuring.
Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του 1981 ένας νεαρός άντρας ονόματι Arne Cheyenne Johnson δολοφόνησε τον ιδιοκτήτη ενός κυνοτροφείου όπου εργαζόταν η κοπέλα του. Συνελήφθη και οδηγήθηκε σε δίκη όπου η υπερασπιστική γραμμή ήταν για πρώτη φορά στην ιστορία ο «δαιμονισμός» του κατηγορούμενου. Υποτίθεται ότι ένας δαίμονας που είχε εισχωρήσει στο νεαρό τον εξώθησε στο φονικό. Στην υπόθεση μπλέχτηκαν και οι διάσημοι για τις έρευνές τους στον χώρο του παραφυσικού, Ed και Lorraine Warren.
Το φιλμ ξεκινά δυνατά με μια πολύ έντονη και ανατριχιαστική σεκάνς εξορκισμού ενός αγοριού όπου διακρίνουμε και λίγες επιρροές από τον κλασικό «Εξορκιστή». Παρά την αρχική πεποίθηση ότι όλα πήγαν καλά, έρχεται μετά από λίγες μέρες ένας απροσδόκητος φόνος του αφεντικού της μεγαλύτερης αδερφής του αγοριού. Δράστης είναι ο αγαπημένος της κοπέλας και πιθανώς μελλοντικός της σύζυγος. Ωστόσο με την εμπλοκή του ζεύγους Ed και Lorraine Warren η δικηγόρος του κατηγορούμενου πείθεται να ακολουθήσει την πρωτοφανή υπερασπιστική γραμμή του «δαιμονισμού» του πελάτη με την ελπίδα να ελαφρύνει η ποινή του.
Το δικαστήριο είναι ανένδοτο σε τέτοιες προσπάθειες και οι Warren ξεκινούν βαθύτερη έρευνα πάνω στο θέμα καθώς κάτι δεν φαίνεται να κολλάει καλά στην υπόθεση. Θα κατορθώσει άραγε το αγαπημένο supernatural ζευγάρι να λύσει το μυστήριο του φόνου και να βοηθήσει τον νεαρό δράστη; Η έρευνά τους θα οδηγήσει σε συνταρακτικές αποκαλύψεις αλλά ταυτόχρονα εμπεριέχει κινδύνους για την ίδια τη ζωή των ερευνητών μας.
Το «The Conjuring: The Devil Made Me Do It» είναι η δεύτερη ταινία που στηρίζεται στο φονικό του 1981 στο Brookfield. Η πρώτη ήταν το φιλμ τρόμου «The Demon Murder Case» του 1983.
Όσοι έχετε δει τα δύο προηγούμενα φιλμ του franchise, λογικά θα γουστάρετε και αυτό εδώ παρά τον διαφορετικό δρόμο που παίρνει σεναριακά. Το «στοιχειωμένο σπίτι» δίνει τη θέση του σε εξιχνίαση φόνου και δαιμονικής κατάρας. Παράλληλα με το supernatural τρομακτικό στοιχείο, υπάρχει και η αστυνομική πλευρά της υπόθεσης. Και σε αυτήν εννοείται μπλέκονται οι πεισματάρηδες Warren βοηθώντας την αστυνομία για άλλη υπόθεση. Στο νεοεμφανιζόμενο παζλ όμως κάποια γεγονότα φαίνεται να συνδέονται.
Δυνατές όπως πάντα οι ερμηνείες των Vera Farmiga και Patrick Wilson στους ρόλους του ζεύγους Warren. Το δίδυμο έδεσε από την πρώτη στιγμή στο franchise και συνεχίζει την καλή του παρουσία και εδώ. Βέβαια υπάρχουν και άλλοι ενδιαφέροντες χαρακτήρες στην ταινία. Τα ειδικά εφέ είναι για μία ακόμη φορά καταπληκτικά. Η ατμόσφαιρά διακρίνεται από εκείνα τα στοιχεία του 80s αμερικάνικου cult και την χίπις αισθητική. Δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν βέβαια τα σεναριακά κλισέ, τα άλματα και οι προχειρότητες που συναντάμε στις περισσότερες ταινίες μεταφυσικού τρόμου.
Πιστεύω επίσης ότι ορισμένοι χαρακτήρες δεν αξιοποιήθηκαν επαρκώς. Αυτό χτύπησε λίγο άσχημα καθώς υπήρχαν συγκεκριμένοι χαρακτήρες που μπορούσαν να δώσουν άλλον αέρα στην ταινία παρακάμπτοντας για λίγο το ζεύγος Warren προς όφελος φρέσκου αίματος. Τελικά οι ιθύνοντες προτίμησαν τον ασφαλή δρόμο του γνώριμου ζεύγους εμβαθύνοντας μάλιστα και στο παρελθόν της σχέσης τους που όμως χρησιμοποιήθηκε τσαπατσούλικα στη διάρκεια της τελικής κλιμάκωσης.
Συνοπτικά, το «The Conjuring: The Devil Made Me Do It» καταφέρνει να πείσει ότι πρόκειται για μια σοβαρή και προσεγμένη παραγωγή τρόμου. Σίγουρα είναι αξιόλογη σαν ταινία, ειδικά με τη σοκαριστική της υπόθεση και την αστυνομική τροπή που παίρνει. Είναι μια καλογυρισμένη ταινία τρόμου που παρά τις φανερές ατέλειες, σου κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος όπου κορυφώνεται το σασπένς. Οι φίλοι του franchise σίγουρα θα το εκτιμήσουν.
Θετικά: Δυνατές ερμηνείες, παρακμιακή ατμόσφαιρα αποκρυφισμού, διάσπαρτες τρομάρες, εξαιρετικά ειδικά εφέ.
Αρνητικά: Η έλλειψη φρεσκάδας και πρωτοτυπίας, μερικές κραυγαλέες ευκολίες στο σενάριο.
Συμπέρασμα: Αξιοπρεπής καταχώρηση σε ένα από τα πιο επιτυχημένα horror franchises του σύγχρονου cinema τρόμου.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Ο εναρκτήριος τρομακτικός εξορκισμός.
- Η σκηνή που η Lorraine τρέχει εκτός εαυτού και παραλίγο να πέσει σε έναν γκρεμό!
- Το τρομακτικό encounter με ένα ογκώδες πτώμα στο νεκροτομείο.