Υπήρξε κάποτε μια «ηρωική» περίοδος, εκεί κάπου στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές 90s που οι ταινίες τρόμου με δαίμονες έβγαιναν με το τσουβάλι. Δαίμονες είπα; Χμμ, ναι πρόκειται για μια δύσκολη κατηγορία «κακών» του horror κινηματογράφου, κάτι μεταξύ ζόμπι και βρικόλακα, που δεν είναι τόσο δημοφιλής τις τελευταίες δεκαετίες. Το «Demon Wind» που θα εξετάσουμε εδώ ανήκει σε εκείνη την «ηρωική» εποχή. Είναι από εκείνες τις ταινίες που λάτρευες στα παιδικά σου χρόνια αλλά μεγαλώνοντας βλέπεις τα σημάδια του χρόνου πάνω της και την απομυθοποιείς.
Θα αναρωτιέστε όμως γιατί βάζω σε εισαγωγικά τη λέξη ηρωική….Μα προφανώς επειδή οι συγκεκριμένες ταινίες σε γενικές γραμμές δεν πολυέπειθαν το κοινό και ανήκαν στην παρακμιακή κατηγορία των Β movies. Έχουν το ιδιαίτερο κοινό τους και πραγματικά πιστεύω ότι αδικούνται από την mainstream κουλτούρα (π.χ. το κλασικό Demons του Lamberto Bava). Με ειλικρίνεια πάντως μπορούμε να πούμε ότι το «Demon Wind» δεν είναι από τις ταινίες τρόμου με δαίμονες που αδικούνται αλλά κατέχει ιδιαίτερη θέση στην συγκεκριμένη συνομοταξία.
Ας δούμε όμως την υπόθεση. Πρωταγωνιστής είναι ο νεαρός Cory μαζί με την κοπέλα του. Ο Cory μεταβαίνει στην απομακρυσμένη φάρμα των παππούδων του με σκοπό να μάθει τι τους συνέβη. Όπως βλέπουμε στην εισαγωγή, μια απροσδιόριστη σατανική δύναμη εξαπλώθηκε στη φάρμα σφραγίζοντας τη μοίρα του παππού και τις γιαγιάς του Cory με τον πλέον εφιαλτικό τρόπο. Ο νεαρός παρά τις προειδοποιήσεις των ντόπιων πηγαίνει στη φάρμα και μαζί του έρχονται οι κολλητοί και μη φίλοι του, ένα ετερόκλητο τσούρμο νεαρών που καταφτάνουν με τα αυτοκίνητά τους.
Το «Demon Wind» μπορεί να το δει κανείς ολόκληρο στο video game «High On Life» του 2022.
Καθώς φτάνουν στο καταραμένο σπίτι διάφορα απρόοπτα μετατρέπουν την διαμονή τους σε εφιάλτη δίχως τέλος. Δαιμονικές δυνάμεις και οντότητες πολιορκούν τους νέους στη φάρμα. Πέρα από το θάνατο υπάρχει μια ακόμα πιο τραγική μοίρα- αυτή του να γίνεις κι εσύ δαίμονας όπως συμβαίνει με πολλά από τα θύματα της παρέας του Cory. Ωστόσο, η γιαγιά του πεισματάρη νέου είχε αφήσει κάποιους κρυμμένους άσσους στο μανίκι, τουτέστιν ορισμένα μαγικά αντικείμενα που είναι ικανά να ξεπαστρέψουν τους δαίμονες και την πηγή προέλευσής τους! Ποιος θα βγει νικητής σε αυτήν την άνιση μάχη;
Αρχικά να επισημάνουμε τις επιρροές του «Demon Wind». Η απομονωμένη κατοικία, η μεταμόρφωση των πρωταγωνιστών σε δαίμονες και το μαγικό βιβλίο μάς παραπέμπουν στο θρυλικό «The Evil Dead» (1981) του Sam Raimi. Επιπροσθέτως, η πολιορκία του σπιτιού από τους δαίμονες και η χρήση πυροβόλων όπλων από τους νέους που αμύνονται σθεναρά θυμίζει το κλασικό «Night of the Living Dead» (1968) του George Romero.
Στα τεχνικά στοιχεία της ταινίας τώρα. Κατ’ αρχάς οι δαίμονες είναι απρόσμενα εντυπωσιακοί. Καλοσχεδιασμένα κουστούμια και προσεγμένο make-up τούς δίνουν την απαραίτητη βοθρίλα και την αίσθηση απειλής που απαιτεί μια ταινία τέτοιου στιλ. Καλοφτιαγμένο είναι και το gore τόσο για το γνωστό μας κοκκινωπό αίμα όσο και για το κίτρινο των δαιμόνων. Μια ευρηματική ποικιλία φόνων εντυπωσιάζει τον θεατή. Τα ντεμοντέ πλάνα όπως το αβγό που σπάει και ξερνάει σκουλήκια μας ταξιδεύουν στις ανέμελες στιγμές των κλισέ που επέλεγαν κάποτε οι horror σκηνοθέτες. Γενικά η σκηνοθεσία παρά τα προβλήματα πλάθει την απαραίτητη ατμόσφαιρα νοσηρότητας και σήψης που χρειαζόμαστε για να απολαύσουμε το φιλμ.
Δυστυχώς όμως το «Demon Wind» πέρα από τα καλά στοιχεία που αναφέραμε δεν έχει κάτι άλλο να μας προσφέρει. Αντιθέτως έχει μερικά χτυπητά αρνητικά χαρακτηριστικά που το καταβαραθρώνουν μέχρι τελικά να βρει την ισορροπία του στα όρια της μετριότητας. Το σενάριο για παράδειγμα εμφανίζει μπόλικες κακοτοπιές που μεταφράζονται σε ευκολίες, υπερβολές μέχρι και εντελώς βλακώδεις, εκτός κλίματος ιδέες.
Οι φίλοι του πρωταγωνιστή παραείναι πολλοί για ένα τέτοιο εγχείρημα ενώ άλλοι εμφανίζονται καθυστερημένα λες και ξέχασαν να τους προσθέσουν έγκαιρα στα δρώμενα οι ιθύνοντες ή λες και χρειάζονταν επίτηδες περισσότερα πτώματα στο πεδίο. Οι μεταξύ τους διάλογοι είναι αστείοι έως αδιάφοροι και τυπικά αναλώνονται σε αφελείς ερωτικές εξομολογήσεις αλλά και αντιζηλίες. Οι ενέργειες ορισμένων από τους νέους είναι επίσης ακατανόητες. Δεν γίνεται λόγου χάριν να επιχειρείς να το σκάσεις από ένα μέρος που ήδη ξέρεις ότι δεν μπορείς να αποδράσεις λόγω απροσδιόριστων μεταφυσικών δυνάμεων.
Ούτε είναι σώφρον να βγαίνεις έξω τη νύχτα επειδή σε καλεί μια ημίγυμνη αιθέρια ύπαρξη και να επιδιώκεις ξυλίκι με τους δαίμονες όταν το σπίτι που σε κρατούσε σχετικά ασφαλή είναι ακόμα στη θέση του. Χάλια είναι τα πράγματα και στον τομέα των ερμηνειών. Οι περισσότερες είναι ξύλινες, χωρίς καθόλου συναίσθημα ενώ στερούνται ρεαλισμού. Δεν γίνεται να πεθαίνει με σουρεάλ τρόπο μια σύντροφός σου και οι αντιδράσεις σου να είναι ήπιες του στιλ, «δεν πειράζει μωρέ ας συνεχίσουμε να ψάχνουμε το σπίτι».
Επιπλέον τα ειδικά εφέ που αφορούν ξόρκια και υπερφυσικές ιδιότητες όπως ακτίνες είναι εκνευριστικά αναληθοφανή, λες και βλέπουμε κινούμενα σχέδια. Πώς πρέπει λοιπόν να κρίνουμε το «Demon Wind» τη σημερινή, εντελώς διαφορετική από απαιτήσεις και τεχνικές δυνατότητες εποχή μας; Σίγουρα το φιλμ θα προκαλέσει γέλια στους νεότερους ηλικιακά θεατές που δεν είναι συνηθισμένοι στα κλισέ και στις νόρμες μιας άλλης εποχής.
Από την άλλη δεν γίνεται να παραβλέψουμε τα προαναφερθέντα θετικά κι αυτό δεν το λέω με δόσεις ρομαντισμού και παρελθοντολαγνείας. Το «Demon Wind» έχει όντως μερικές δυνατές και ευρηματικά σκηνοθετημένες στιγμές αλλά και τρομακτικούς δαίμονες. Έχει επαρκή δράση ώστε να σου κρατήσει το ενδιαφέρον και να μην το κλείσεις στα μισά. Ειλικρινά πιστεύω ότι αν γυριζόταν σήμερα με το κατάλληλο λίφτινγκ και πιο σοβαρή ηθοποιία θα άγγιζε αρκετό κόσμο.