Τα «πλοία φαντάσματα» είναι ένα από τα αγαπημένα θέματα πολύ κόσμου που ασχολείται με ανεξήγητα και παράξενα φαινόμενα. Οπωσδήποτε τα καταγεγραμμένα ιστορικά περιστατικά καραβιών που έπλεαν χωρίς επιβάτες προσφέρονται για την άντληση έμπνευσης προκειμένου να δημιουργηθεί μια ενδιαφέρουσα ταινία τρόμου.
Ομολογώ ότι ξεκινώντας να βλέπω το «Ghost Ship» το ενδιαφέρον μου εντεινόταν και η ταινία σε μεγάλο βαθμό με καθήλωνε. Από τη μέση και μετά περίπου όμως άρχισα να ψιλοκουράζομαι ενώ απογοητεύτηκα εντελώς από το τελευταίο μέρος της ταινίας και τις προβληματικές επεξηγήσεις της.
Η υπόθεση έχει να κάνει με το πλήρωμα διάσωσης ενός Ναυαγοσωστικού το οποίο ύστερα από την πρόταση ενός πιλότου αναλαμβάνει να εντοπίσει το κρουαζιερόπλοιο Antonia Graza που χάθηκε το 1962 και σήμερα πλέει ακυβέρνητο χωρίς επιβάτες κάπου στον Αρκτικό Ωκεανό. Η ομάδα πρόκειται να ρυμουλκήσει το χαμένο πλοίο και να καρπωθεί τα κεκτημένα. Ωστόσο, η προσπάθειά των μελών της παρεμποδίζεται από μερικές δυσάρεστες εκπλήξεις που συναντούν στο κρουαζιερόπλοιο. Το πλοίο είναι στοιχειωμένο από τα φαντάσματα των επιβατών που πέθαναν στο ταξίδι του 1962 και δεν αφήνουν το πλήρωμα να απομακρυνθεί. Στην πορεία τα μέλη του πληρώματος διάσωσης αρχίζουν να δολοφονούνται και να εξαφανίζονται μυστηριωδώς. Ένα από τα μέλη του πληρώματος, και συγκεκριμένα η θαρραλέα Maurreen Epps μέσω επικοινωνίας μ’ ένα καλό φάντασμα ανακαλύπτει το φρικιαστικό μυστικό που προκάλεσε το χαμό των επιβατών του Antonia Graza και αντιλαμβανόμενη τον τωρινό κίνδυνο για την ομάδα της, προσπαθεί να την ειδοποιήσει προτού είναι αργά.
Γενικά το «Ghost Ship» χαρακτηρίζεται από δύο άνισα μέρη. Στο πρώτο μέρος αφού πρώτα γίνουμε μάρτυρες ενός από τους πιο αιματοβαμμένους και εμπνευσμένους μαζικούς φόνους σε ταινία, ακολουθεί η ενδιαφέρουσα εξερεύνηση του πλοίου από την ομάδας διάσωσης, πλαισιωμένη από μυστήριο και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Οι χαρακτήρες δείχνουν συμπαθητικοί με τον καπετάνιο Sean Murphy (Gabriel Byrne) να αναδεικνύεται αδιαμφισβήτητος ηγέτης του εγχειρήματος. Ακόμα και όταν το πλήρωμα βλέπει τα πρώτα αλλόκοτα σημάδια πάνω στο εγκαταλελειμμένο Antonia Graza, τα πράγματα κυλάνε ακόμα καλά. Η πλοκή από εκεί και πέρα αρχίζει σταδιακά να παρουσιάζει προβλήματα που όσο περνάει η ώρα πολλαπλασιάζονται. Τελικά φτάνουμε στις απογοητευτικές αποκαλύψεις του φινάλε οι οποίες πολύ δύσκολα γίνονται αποδεκτές από έναν απαιτητικό θεατή.
Το φιλμ γυρίστηκε στο Queensland της Αυστραλίας και στο Vancouver του Καναδά.
Σίγουρα οι σεναριογράφοι θα μπορούσαν να βρουν κάτι καλύτερο για να εξηγήσουν τα γεγονότα. Δυστυχώς, ενώ το πρώτο μέρος μου άρεσε, το προβληματικό δεύτερο και οι τελικές εξελίξεις με αποτρέπουν από πιθανή παρακολούθηση στο άμεσο μέλλον. Πιστεύω επίσης ότι ορισμένοι χαρακτήρες άξιζαν καλύτερης μεταχείρισης και πιο ουσιαστικής συμβολής στα τεκταινόμενα. Το gore είναι πλούσιο αλλά το μόνο που φαίνεται να καταφέρνει είναι να κρατάει το «Ghost Ship» στην επιφάνεια της θάλασσας γλιτώνοντάς το από το ναυάγιο, αλλά αδυνατεί να το απογειώσει. Η εντύπωση που εν τέλει αφήνει το φιλμ είναι ανάμεικτη και νομίζω όσοι το έχουν παρακολουθήσει θα έχουν μείνει με τον καημό ότι χάθηκε μια καλή ευκαιρία για τη δημιουργία μιας εξαιρετικής ταινίας τρόμου που θα έμενε στη μνήμη μας για καιρό. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη και μείναμε με το παράπονο της άνισης προσπάθειας. Ενημερωτικά πάντως, αξίζει να σημειωθεί η σύντομη παρουσία του Έλληνα Alex Δημητριάδη ως μέλους της αποστολής διάσωσης.
Θετικά: Ενδιαφέρον πρώτο μέρος με μπόλικο μυστήριο και πειστική ατμόσφαιρα, πρωτότυπη ιδέα και ασυνήθιστο περιβάλλον δράσης, καλές ερμηνείες, πλούσιο αιαμτοκύλισμα.
Αρνητικά: Απότομη πτώση της έμπνευσης και της φρεσκάδας του σεναρίου με καταφυγή σε εύκολες αλλά και αφελείς λύσεις. Γενικά όλο το δεύτερο μισό είναι απελπιστικά μέτριο και φλύαρο.
Συμπέρασμα: Άνιση ταινία τρόμου που είχε τις προϋποθέσεις να μεγαλουργήσει φυσώντας ως δροσερός αέρας φρεσκάδας στο ταλαιπωρημένο από επαναλήψεις horror genre. Δυστυχώς το αδέξιο και στεγνό από έμπνευση σενάριο κράτησε το φιλμ σε χαμηλά standards.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Το εντυπωσιακό μακελειό στην αρχή του φιλμ. Πρόκειται για μια σκηνή που δικαιολογημένα μπορεί να θεωρηθεί μνημειώδης και κλασική για τους λάτρεις του gore.
- Η σκηνή που μια τραγουδίστρια από τους παλιούς επιβάτες φονεύτηκε μέσω ενός γάντζου που της ξέσκισε το κάτω μέρος του κεφαλιού!
- Το λιώσιμο ενός μέλους του πληρώματος από γρανάζια μηχανής του στοιχειωμένου πλοίου.