Το The Howling είναι μια ταινία θεμέλιο του είδους που χαρακτηρίζεται από την καταπληκτική σκηνοθεσία του Joe Dante, το σφιχτό σενάριο και τα καταπληκτικά ειδικά εφέ που θα ήταν πολύ πιο ξακουστά αν δεν είχαν την ατυχία να πέσουν στην ίδια χρονιά που βγήκε στις αίθουσες το An American Werewolf in London. Με τέτοιο «πρόγονο» και με την τάση που επικρατεί γενικά στον κινηματογράφο τρόμου, οι πιθανότητες το sequel να μπορεί να σταθεί δεν είναι και πολλές. Με εναλλακτικό τίτλο Howling II –Stirba: Werewolf Bitch, οι ελπίδες για κάτι σοβαρό μειωνόταν δραματικά, όμως η παρουσία του Christopher Lee προκαλεί τον κάθε φαν να τσεκάρει τουλάχιστον αυτή την προσπάθεια.
Η ταινία αρχίζει με την κηδεία της Karen, στην οποία ο Ben o αδερφός της γνωρίζει την Jenny, μια συνάδελφο της Karen, όπως και τον Stefan ο οποίος συστήνεται σαν ερευνητής του υπερφυσικού και του απόκρυφου. Ο Stefan πληροφορεί τον Ben πως η αδερφή του ήταν λυκάνθρωπος κάτι που φυσικά ο Ben αρνείται. Ο Stefan του δείχνει βίντεο ντοκουμέντο με την αδερφή του να μεταμορφώνεται κάτι που ο Ben αρνείται να πιστέψει. Όταν πιάνει επ’ αυτοφώρω όμως τον Stefan να προσπαθεί να σκοτώσει την αδερφή του που ήδη έχει μεταμορφωθεί σε λυκάνθρωπο τότε πείθεται και τίθεται στην διάθεση του Stefan. Μαζί αποφασίζουν να πάνε στην Τρανσυλβανία για να αντιμετωπίσουν την Stirba μια αθάνατη βασίλισσα των λυκανθρώπων που έχει σχέδια για παγκόσμια κυριαρχία. Φτάνοντας στην Βαλκανική πόλη, περιπλανώνται μέσα σε ένα τοπικό καρναβάλι και συναντούν πολλά εμπόδια μέχρι τελικά να συναντήσουν την Stirba και τους συντρόφους της όπου θα αναμετρηθούν με την μοίρα της ανθρωπότητας να κρέμεται από μια κλωστή!
Ο Christopher Lee όταν συνεργάστηκε με τον Joe Dante (σκηνοθέτη του original The Howling) στην ταινία Gremlins, του ζήτησε συγνώμη που συμμετείχε στο Howling II.
Αν και η ταινία υποτίθεται ότι είναι συνέχεια του original, το μόνο που της μοιάζει είναι στον τίτλο και στο ότι υποτίθεται πως υπάρχουν λυκάνθρωποι. Μέχρι τα μισά τίποτα δεν δείχνει να δουλεύει. Η υποκριτική ικανότητα των ηθοποιών είναι ανύπαρκτη και ακόμη και ο Christopher Lee είναι πολύ κατώτερος των δυνατοτήτων του. Οι διάλογοι μεταξύ των χαρακτήρων είναι άβολοι και δεν βγάζουν νόημα μερικές φορές και παρόλο που η πλοκή είναι σχετικά ικανή να κρατήσει όλη την ταινία, ρέει πολύ πιο αργά από όσο θα έπρεπε παίζοντας με την υπομονή του θεατή.
Παρόλα αυτά, κάτι μαγικό συμβαίνει στο δεύτερο μισό της ταινίας. Ο σκηνοθέτης λογικά βλέποντας πόσο κακή βγαίνει η όλη προσπάθεια, αποδέχεται την μοίρα του και αποφασίζει να διασκεδάσει με το όλο εγχείρημα. Έτσι τα βλέπουμε όλα, γυμνές σκηνές, λυκανθρωπικά όργια, η Stirba εκτός από λυκάνθρωπος έχει και μαγικές ικανότητες, κάπου εκεί μέσα μπλέκονται και κάτι τοπικοί βρικόλακες καθώς και ο Θεός με τον Διάβολο, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα ταινίας, με φρενήρη ρυθμό που είναι τόσο τρελό και χωρίς νόημα που δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια του από πάνω. Προφανώς το sex appeal της Stirba που την υποδύεται η άκρως σέξι Sybil Danning, είναι ο πόλος έλξης της ταινίας καθώς η σκηνή που σκίζει την μπλούζα της αποκαλύπτοντας το στήθος της, επαναλαμβάνεται 17 φορές στα credits. Ξαφνικά η κακή ηθοποιία είναι απολαυστική και το κιτς τραγούδι που γράφτηκε ειδικά για την ταινία, από εκνευριστικό τώρα σου κολλάει στο κεφάλι.
Το Howling II δεν είναι καθόλου καλή ταινία, δεν νομίζω να την εκτιμήσει ο casual θεατής και πολλοί horror fans θα απογοητευτούν από το πόσο λίγο ρόλο παίζουν οι λυκάνθρωποι σε μια ταινία που υποτίθεται είναι για αυτούς. Χαρακτηριστικό είναι πως δεν υπάρχει καμία καθαρή σκηνή μεταμόρφωσης κάτι που είναι απαραίτητο σε κάθε werewolf movie που σέβεται τον εαυτό της.
Θετικά: Πράγματα που θα τα εκτιμήσουν οι φίλοι των goodbad ταινιών όπως η μίξη λυκανθρώπων, βρικολάκων, μαγείας και φυσικά το πόσο παρανοϊκά είναι τα όσα συμβαίνουν στο δεύτερο μισό της ταινίας.
Αρνητικά: Απουσία gore, οι ερμηνείες είναι πολύ ξύλινες, θα μπορούσαν να χωρέσουν μερικά αστεία να ελαφρύνει η ταινία μιας και ήταν ξεκάθαρο πως το σοβαρό δεν της πήγαινε.
Συμπέρασμα: Δεν θα την πρότεινα ποτέ σε κανέναν που δεν είναι φαν του στυλ των κακών b-movies, δεν είναι καν αρκετά καλή για να συμπεριληφθεί σε αυτή την κατηγορία και αν δεν ήταν η fuck it νοοτροπία του δεύτερου μισού, θα ήταν σοβαρή υποψηφιότητα για χειρότερο sequel ενός καλού original.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Το όργιο με τους λυκάνθρωπους είναι κάτι που σπάνια θα δει κανείς.
- Μια σκηνή που ένα κεφάλι εκρήγνυται (είναι το μόνο gory σημείο).