Από τις πιο αξιομνημόνευτες τηλεοπτικές μεταφορές μυθιστορήματος του Stephen King είναι το «It» που παίχτηκε στην αμερικάνικη τηλεόραση σε δύο μέρη. Αν υπάρχουν φιλμ που θα μπορούσαν να καταστήσουν τους κλόουν αντιπαθητικούς ή αποκρουστικούς στα μάτια ενός πιτσιρικά, τότε το «It» μάλλον αποτελεί τον πρωτεργάτη της συγκεκριμένης συνομοταξίας.
Μια σειρά φόνων ανηλίκων έχει ταράξει την μικρή πόλη Derry. Υπεύθυνος είναι ένας αλλόκοτος δαίμονας, το «Αυτό», που παραπλανά τα νεαρά θύματά του και ενσαρκώνει τους φόβους τους. Επτά μικρά παιδιά με προβληματική και ταραχώδη ζωή βρίσκονται αντιμέτωποι με το μυστηριώδες πλάσμα που συνηθίζει να παρουσιάζεται ως κλόουν, αυτοαποκαλούμενος «Pennywise». Mετά από 30 χρόνια μια νέα σειρά φόνων παιδιών ξεκινά και οι ήρωές μας, ενήλικοι πια, επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος για να δώσουν ένα τέλος στην απειλή μια για πάντα.
Το «It» είναι μια πραγματικά ιδιόμορφη ταινία τρόμου. Παράξενος «κακός», παράξενο story και γενικά όλα δείχνουν να είναι βγαλμένα από παραμύθι. Η ταινία χωρίζεται κατά βάση σε δύο μέρη. Το πρώτο αφηγείται την περιπέτεια των ηρωικών παιδιών που αντιμετώπισαν τον δαίμονα «Pennywise» ενώ στο δεύτερο παρακολουθούμε το «reunion» της πάλαι ποτέ παιδικής ομάδας και τη νέα σύγκρουση των ενηλίκων με τον εφιάλτη των παιδικών τους χρόνων.
Η σκηνοθεσία του Tommy Lee Wallace είναι ατμοσφαιρική και ευέλικτη, ενσωματώνοντας επιτυχώς υπερφυσικά στοιχεία στον πραγματικό κόσμο και επιτρέπει μια αξιόλογη ανάπτυξη χαρακτήρων. Πράγματι οι χαρακτήρες των παιδιών που πρωταγωνιστούν συνοδεύονται από σπουδαίες ερμηνείες οι οποίες συνεχίζονται και στην φάση που έχουν πια μεγαλώσει ακολουθώντας ο καθένας τον δικό του τρόπο ζωής. Υπάρχει βάθος πίσω από την ιστορία του καθενός και ο θεατής μπορεί να ταυτιστεί με τον έναν ή τον άλλον σχετικά εύκολα.
Οι σκηνές στις οποίες τα παιδιά πηγαίνουν στους υπονόμους γυρίστηκαν σε ένα χαλυβουργείο. Εκείνη την μέρα μάλιστα έβρεχε, κάτι που βόλεψε τους υπεύθυνους παραγωγής διότι δεν χρειάστηκε να δημιουργήσουν τεχνητή βροχή.
Παρά τον ελαφρώς «παιδικό» χαρακτήρα του «It» υπάρχουν πολλές ανατριχιαστικές στιγμές που μπορούν να τρομάξουν και τον ενήλικο θεατή. Η μορφή του κλόουν με την οποία συναντάμε συχνότερα το «Αυτό» δείχνει πειστικά απειλητική και αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο του φιλμ. Τα σαγηνευτικά του νεκρόφωτα και η προσαρμοσμένη στους φόβους των παιδιών πολυμορφία του ενισχύουν την απειλητική του εικόνα κάνοντάς τον να δείχνει εξαιρετικά επικίνδυνος, απόκοσμος και σχεδόν ανίκητος.
Από το παιδικό cast ξεχωρίζει σαφώς ο αδικοχαμένος Jonathan Brandis ακολουθούμενος από τους Brandon Crane και Seth Green (Austin Powers: The Spy Who Shagged Me) ενώ οι ενήλικοι φαίνεται να έχουν περίπου ισοδύναμη παρουσία χωρίς να ξεχωρίζει ιδιαίτερα κάποιος με εξαίρεση φυσικά τον Tim Curry στο ρόλο του σατανικού Pennywise. Παρά τη μεγάλη διάρκειά του το «It» δεν κουράζει και γεμίζει κάθε στιγμή με κάτι που παρουσιάζει ενδιαφέρον: μια συγκινητική ανάμνηση, μια δραματική ιστορία από το παρελθόν, μια τρομακτική σκηνή, μια black humor ατάκα του «Pennywise»…
Βέβαια υπάρχουν μερικές αδυναμίες στο σενάριο, στη μορφή της δράσης ειδικά στις περιπτώσεις αντιμετώπισης του Pennywise καθώς και στα εφέ που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μέτρια και ξεπερασμένα. Ωστόσο, όλα αυτά περνούν σε δεύτερη μοίρα αφού η δύναμη που αναδύεται από τις ζωντανές ερμηνείες, την εικόνα αλληλεγγύης των χαρακτήρων και το συνολικά δραματικό κλίμα, ξεπερνούν τα τεχνικής φύσεως προβληματάκια.
Αν μη τι άλλο το «It» δεν είναι μια στεγνή, δίχως νόημα ταινία τρόμου αλλά μια πολυσύνθετη δουλειά. Διατηρώντας τον τρομακτικό χαρακτήρα της, μας διδάσκει πόσο σημαντικό είναι να τηρούμε τις υποσχέσεις μας και να κρατάμε ζωντανές τις σχέσεις με τους πραγματικούς φίλους. Σε σχέση με το remake τώρα, προσωπικά με αγγίζει περισσότερο το γνήσιο φιλμ χωρίς να αρνούμαι την υψηλή ποιότητα του δεύτερου. Εκτιμώ πως το αρχικό φιλμ αντέχει στο χρόνο και δεν χρειαζόταν επανεκτέλεση. Αλλά αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση..