Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω εντρυφήσει αρκετά στις ισπανικές ταινίες, όμως ό, τι τυγχάνει να πέφτει στα χέρια μου δεν με αφήνει, τις πιο πολλές φορές, αδιάφορο.
Από την άλλη, αδυναμία μου είναι τα κλειστοφοβικά films, αυτά που σε κάνουν να νιώθεις έναν κόμπο στον λαιμό, σαν να πνίγεσαι και να μην μπορείς να ανασάνεις ή να θες να δραπετεύσεις από κάπου και να μην έχεις την δυνατότητα..
Έτσι λοιπόν, μετά από την θέαση αυτού εδώ του δημιουργήματος από την Ισπανία, ένιωσα ότι με κάλυψε αρκετά σε αυτούς τους τομείς, ενώ τολμώ να πω ότι προσφέρει και μεγάλη πρωτοτυπία, όσον αφορά το σενάριο, στον ψαγμένο θεατή.
Το 2013 κυκλοφόρησε και ένα remake του φιλμ για τον ινδικό κινηματογράφο (Bollywood) με τίτλο Murder 3.
Οι ηθοποιοί, ειδικά οι δύο αντίζηλες γυναίκες, είναι άψογες στον ρόλο τους. Το ωραίο στην ταινία, είναι ότι σου δίνει την εντύπωση μίας επιτηδευμένης χαλαρότητας, η οποία όμως κλιμακώνεται σε μία εκτεταμένη αγωνία και φροντίζει να σε κάνει να τρομοκρατηθείς απλά με τις ιδέες του εγκλεισμού και της επιβίωσης μέσα σε ένα κλειστό δωμάτιο όπου εσύ μπορείς να δεις και να ακούσεις τα πάντα, δεν μπορείς όμως να βγεις παρά με έναν μόνο τρόπο, που δεν εξαρτάται από σένα.
Τα λάθη μπορούν να αποβούν μοιραία και σίγουρα αποδεικνύεται περίτρανα για ακόμη μία φορά, ότι ο τρόμος και διάφορα στοιχεία που ενυπάρχουν σε αυτόν, βρίσκεται στην απλότητα και σε ιδέες που σε αγγίζουν περισσότερο από το να βλέπεις ακραίες αιματοβαμμένες σκηνές.
