Η αλήθεια είναι ότι περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία την έλευση του «The Last Voyage of the Demeter» στη χώρα μας. Η όλη ιδέα, δηλαδή να απομονωθεί ένα κεφάλαιο από το κλασικό μυθιστόρημα του Δράκουλα και να αναπτυχθεί σε ξεχωριστή ταινία ήταν πρωτότυπη. Μάλιστα το συγκεκριμένο κεφάλαιο που φέρει τον τίτλο «Το Ημερολόγιο του Καπετάνιου», προσφέρεται άνετα για ολοκληρωμένη ταινία τρόμου.
Το πλοίο Demeter σαλπάρει από τα Καρπάθια για το Λονδίνο μεταφέροντας 24 ιδιωτικά κιβώτια. Από την αρχή όμως κάτι φαίνεται πως δεν πάει καλά. Τρομακτικοί οιωνοί από τα χαράγματα σε ένα κιβώτιο, η ανακάλυψη μιας μυστηριώδους λαθρεπιβάτισσας, η σφαγή των ζώων στο αμπάρι και μια απροσδιόριστη διαβολική παρουσία που κυκλοφορεί απειλητικά τη νύχτα μετατρέπουν την αποστολή του πληρώματος σε αληθινό εφιάλτη. Το πλοίο προσεγγίζει σχεδόν κατεστραμμένο τις αγγλικές ακτές και το ημερολόγιο του καπετάνιου αφηγείται τα τρομακτικά γεγονότα…
Μα τι εθιστική υπόθεση…λοιπόν ας πάμε κατευθείαν στο ψητό. Στην εκτεταμένη διάρκειά του το «The Last Voyage of Demeter» μάς φιλοδωρεί με πολλές σκηνές δράσης και σασπένς που συχνά καταλήγουν σε βίαια φονικά ή και σε καταδικαστικές δαγκωματιές για το θύμα. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα και η αίσθηση απειλής που αναδύεται μέσα στους στενούς χώρους του πλοίου καθηλώνουν τον θεατή. Οι ηθοποιοί παίζουν τους ρόλους τους με ρεαλισμό και όλα γενικά δείχνουν να δουλεύουν καλά στο σκηνοθετικό και το σεναριακό κομμάτι, αν και στο τελευταίο πάντα μπορούμε να εντοπίσουμε λίγες προχειρότητες.
Ο σκηνοθέτης του φιλμ André Øvredal το περιέγραψε ως «κυρίως Alien σε πλοίο του 1897».
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον χαρακτήρα του Δράκουλα όπως παρουσιάζεται στο έργο. Η ημιτερατώδης ανθρωποειδής μορφή του τον καθιστά απόλυτο highlight. Τα εφέ και το κουστούμι του είναι εντυπωσιακά προσδίδοντας την απαραίτητη ανατριχίλα που θα έπρεπε να εμπνέει ένας διαχρονικός κακός. Ουσιαστικά η συγκεκριμένη μορφή βασίζεται στον χαρακτήρα Count Orlok από το θρυλικό φιλμ τρόμου «Nosferatu» του 1922 αλλά με πιο πολλά στεροειδή! Όταν απεικονίζεται στην ολότητά του με ανοιχτά τα ογκώδη φτερά του προκαλεί δέος και τρόμο!
Πέρα από τη δράση, τη βία και την αγωνία, το «The Last Voyage of Demeter» περιέχει ορισμένες συγκινητικές στιγμές που σοκάρουν. Αυτές έχουν να κάνουν κυρίως με τον χαμό αγαπημένων προσώπων και ιδίως με τον φρικιαστικό, τραγικό τρόπο που χάνονται. Ας μην αποκαλύψω όμως περισσότερα εδώ. Όταν τις δείτε θα το αισθανθείτε κι εσείς. Η βαθμιαία ψυχολογική κατάρρευση μελών του πληρώματος εντείνει το όλο δράμα.
Δεν είναι όμως όλα τόσο ρόδινα. Το κύριο μειονέκτημα της ταινίας είναι η έλλειψη λεπτομερών απεικονίσεων των περισσότερων φονικών λόγω του σκοταδιού. Θα μου πείτε, «τη νύχτα βγαίνει για να τραφεί ο Δράκουλας τι περίμενες να δεις» αλλά και πάλι πιστεύω ότι ο σκηνοθέτης μπορούσε να φωτίσει λίγο παραπάνω τα σημεία της αιματηρής δράσης για τη μεγαλύτερη ικανοποίηση των φίλων του gore. Κάποιοι από τους φόνους θα ήταν σίγουρα πιο απολαυστικοί με περισσότερο φως. Θα περίμενα επίσης λίγο πιο σοβαρές ενέργειες από το πλήρωμα αφότου μαθαίνει για την απειλή που κρύβεται στο πλοίο.
Εν κατακλείδι, το «The Last Voyage of the Demeter» είναι μια φιλότιμη και αξιοπρεπής προσπάθεια απόδοσης του ιδιαίτερου αυτού κεφαλαίου του «Δράκουλα». Είναι μια προσεγμένη ταινία τρόμου, πλούσια σε εφιαλτική ατμόσφαιρα, γεμάτη δράση και gore καθώς και με προσεκτικά τοποθετημένες δραματικές πινελιές που συγκλονίζουν. Νομίζω οι περισσότεροι φίλοι των βρικολάκων θα το συμπαθήσουν. Εκτιμώ ότι και ο ίδιος ο Bram Stoker θα έμενε ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα όσο μεγάλη κουβέντα κι αν είναι αυτή…