Ο James Wan επανέρχεται δυναμικά με νέα ταινία τρόμου. Το «Malignant» είναι ίσως από τις πιο ξεχωριστές και ευρηματικές που έχει φτιάξει ο καταξιωμένος σκηνοθέτης τα τελευταία χρόνια. Στο θέμα της ευρηματικότητας βέβαια πρέπει να δοθούν πολλά εύσημα και στην σεναριογράφο Akela Cooper η οποία με τις ανατρεπτικές ιδέες της, απογείωσε ένα φιλμ που αρχικά έμοιαζε με «μια από τα ίδια».
Αρχικά, το έργο ήταν προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει τον Αύγουστο του 2020 από τη Warner Bros αλλά λόγω της εξέλιξης της πανδημίας, η προβολή του στις κινηματογραφικές αίθουσες μετατέθηκε για τον Μάρτιο του 2021. Μια μοίρα που περίμενε πολλές ταινίες τρόμου. Στο box office δεν τα πήγε καλά (εδώ ίσως παίζει έναν ρόλο και η πανδημία), δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο όμως και για τις κριτικές που έλαβε.
Η υπόθεση είναι ιντριγκαδόρικη αν και δεν τη λες τέρας πρωτοτυπίας. Μια νεαρή γυναίκα βλέπει οράματα και όνειρα στα οποία μια τρομακτική φιγούρα πραγματοποιεί αποτρόπαιους φόνους. Το παράξενο είναι ότι οι συγκεκριμένοι φόνοι συμβαίνουν και στην πραγματικότητα. Τι συμβαίνει; Πώς μπορεί βρεθεί η λύση στο αιματηρό αυτό αίνιγμα;
Στην ιστορία μπλέκονται ακόμα δύο ντετέκτιβ και η αδερφή της πρωταγωνίστριας. Όλοι τους σκαλίζουν την υπόθεση ακολουθώντας αναδυόμενα στοιχεία. Καθώς το παζλ συμπληρώνεται τρομακτικές αποκαλύψεις θα έρθουν στην επιφάνεια. Παράλληλα ένα φοβερό αιματοκύλισμα ξεσπά. Ο μανιακός φονιάς δεν δείχνει το παραμικρό έλεος!
Το «Seattle Underground» που βλέπουμε στην ταινία ως τουριστική ατραξιόν είναι πραγματικό τουριστικό αξιοθέατο που παραμένει μέχρι σήμερα ανοιχτό για το κοινό. Πρόκειται για τμήμα της παλιάς πόλης του Seattle που σήμερα βρίσκεται κάτω από το έδαφος.
Παρότι το «Malignant» μοιάζει αρχικά με τυπική supernatural παραγωγή, από νωρίς διαφαίνεται ο διαφορετικός χαρακτήρας του. Σκηνοθετικά είναι εξαιρετικά δουλεμένο. Παρακολουθούμε λόγου χάρη ευφυή πλάνα από ψηλά όπου η ηρωίδα τρέχει να ξεφύγει από μια απειλή περνώντας από δωμάτιο σε δωμάτιο. Πρόκειται για χιτσκοκική τεχνική φυσικά αλλά η ανάκληση σε παλιούς σκηνοθέτες δεν σταματά εδώ. Η εισαγωγή ψυχεδελικών ηλεκτρονικών και ροκ μουσικών θεμάτων σε στιγμές δράσης ή εν αναμονή αυτής θυμίζει τεχνικές που χρησιμοποιούνται σε πολλές giallo ταινίες.
Η ταυτότητα του μυστηριώδους αποκρουστικού φονιά παρουσιάζει κι αυτή ενδιαφέρον. Η μεγάλη ανατροπή αρκετά λεπτά πριν το τέλος σίγουρα θα σοκάρει πολλούς θεατές και είναι από τις κορυφαίες στιγμές του «Malignant». Φοβερός είναι και ο τρόπος που εκτυλίσσεται. Θα πρέπει κάποιος να είναι πολύ ψαγμένος με τον horror κινηματογράφο, και ειδικά τις B movies για να υποψιαστεί την συγκλονιστική αποκάλυψη.
Οι βίαιοι φόνοι είναι άλλο ένα σήμα κατατεθέν της ταινίας. Το βασικό όπλο του μανιακού είναι μια αιχμηρή λεπίδα αλλά στην πορεία χρησιμοποιεί και την ωμή σωματική του δύναμη. Και όταν το κάνει πιστέψτε μας, το σοκ εκτινάσσεται σε δυσθεώρητα ύψη. Παρακολουθούμε φρικιαστικά σπασίματα χεριών, οστών, συνθλίψεις κεφαλιών και πολλά ακόμα «όμορφα». Οι λάτρεις του splatter οπωσδήποτε θα το απολαύσουν!
Παρά τη μεγάλη του διάρκεια το φιλμ δεν το βαριέσαι διότι πέρα από τις ενδιαφέρουσες εξελίξεις, ο ρυθμός είναι γρήγορος και τα κενά διαστήματα ελάχιστα. Φυσικά το «Malignant» δεν είναι αριστούργημα. Ειδικά στο σενάριο κάνει μεγάλα άλματα λογικής σε ορισμένα σημεία. Όμως για κάποιον περίεργο λόγο σε κρατάει δέσμιο της εκρηκτικής του εικόνας. Η ψυχαγωγία είναι σαφώς πλουσιότερη από τις κακοτοπιές. Εφέ και μακιγιάζ βρίσκονται κι αυτά σε καλά επίπεδα.
Γενικά, αν εξαιρέσουμε τις σεναριακές υπερβολές και τα λίγα σημεία όπου δεν είμαστε σίγουροι αν οι Wan και Cooper μας τρολάρουν ή μιλούν σοβαρά, το ««Malignant»» θα εκπληρώσει τις προσδοκίες σας. Ήδη αποθεώθηκε από μετρ του τρόμου όπως ο Stephen King. Κι αν διαφωνείτε με τις διθυραμβικές κραυγές, τουλάχιστον είναι σίγουρο ότι θα ψυχαγωγηθείτε με τη δράση του και την αχαλίνωτη βία που εξαπολύει. Η διαφοροποίηση από τις τυπικές ιστορίες υπερφυσικών πλασμάτων είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Κι αυτήν την λάβαμε στο «Malignant».