Οι ανθολογίες τρόμου δεν είναι και η συχνότερη υποκατηγορία ταινιών τρόμου στις μέρες μας. Επομένως ταινίες όπως το «The Mortuary Collection» αναπόφευκτα τραβούν την προσοχή μας. Στο σενάριο και στη σκηνοθεσία συναντάμε τον πρωτάρη σε full length ταινία Ryan Spindell. Αφού συγκέντρωσε πλούσια εμπειρία με πολυάριθμα short films, ο Spindell κάνει το μεγάλο βήμα με το παρόν φιλμ και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει.
Τι έχουμε εδώ λοιπόν; Σε γενικές γραμμές μια ψαρωτική ιστορία περιτύλιγμα και 4 τρομακτικές ιστορίες ποικίλης θεματολογίας. Στην κεντρική ιστορία-περιτύλιγμα παρακολουθούμε έναν μυστηριώδη υπερήλικα εργολάβο κηδειών να ξεναγεί στο νεκροτομείο του μια νεαρή κοπέλα η οποία ενδιαφέρεται να εργαστεί ως βοηθός. Ο ηλικιωμένος άντρας ενώ ξεναγεί την επισκέπτριά του, αφηγείται τις ιστορίες που βλέπουμε ως ξεχωριστά segments.
Οι ιστορίες δεν έχουν τίτλο με εξαίρεση την τελευταία (The Babysitter Murders) και η πρώτη έχει υπερβολικά μικρή διάρκεια χωρίς να σημαίνει ότι δεν είναι αξιόλογη. Στην πρώτη ιστορία λοιπόν μια γυναίκα κλείνεται στην τουαλέτα ενός πάρτι για να συμμαζέψει τα κλοπιμαία από τα πορτοφόλια των θυμάτων της. Στην τουαλέτα όμως την περιμένει μια τρομακτική έκπληξη!
Στη δεύτερη ιστορία βλέπουμε πόσο χρήσιμη είναι η προφύλαξη στις σεξουαλικές συνευρέσεις με αγνώστους ενώ στην τρίτη η γαμήλια ιδέα της πίστης στο σύντροφο της καρδιάς μας «μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος» έχει την τιμητική της. Η τέταρτη ιστορία παρουσιάζει τη βίαιη σύγκρουση μιας babysitter με έναν παρανοϊκό στο σπίτι όπου φυλάει το παιδί μιας οικογένειας κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Ο χώρος του νεκροτομείου είναι στην πραγματικότητα το μουσείο Flavel House στο Oregon.
Όλες οι ιστορίες είναι καλογραμμένες και τρομακτικές. Έχουν απόκοσμη ατμόσφαιρα, απροβλεψιμότητα και αρκετό gore (κάτι που δεν περιμέναμε). Σοβαρή δουλειά έχει γίνει και στα ειδικά εφέ τα οποία συμπληρώνουν την γενικά προσεγμένη σκηνοθετική προσπάθεια. Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποια ιστορία θα έλεγα με σιγουριά την τέταρτη καθώς είχε τη μεγαλύτερη ένταση και αγωνία καθώς και μια θεαματική ανατροπή που τσακίζει κόκαλα.
Αλλά και η ιστορία περιτύλιγμα είναι ενδιαφέρουσα. Πέρα από τους καλογραμμένους διαλόγους μεταξύ του νεκροθάφτη και της επισκέπτριας, συναντάμε ανατροπές που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει. Συνηθίζονται βέβαια τέτοια τεχνάσματα στην αφηγηματική ραχοκοκαλιά των ανθολογιών τρόμου αλλά ποτέ δεν είναι εντελώς ξεκάθαρο τι μέλλει γενέσθαι.
Οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών είναι αξιοπρεπείς αλλά αν ξεχωρίζει κάποιος αυτός είναι ο εργολάβος κηδειών και αφηγητής των ιστοριών τον οποίο υποδύεται ο σπουδαίος Clancy Brown (The Shawshank Redemption). Με ψηλό, επιβλητικό ανάστημα και κομψό, παλιομοδίτικο ντύσιμο μοιάζει ο ιδανικός storyteller (θυμίζει λίγο τον The Tall Man από το Phantasm) που θα μας ταξιδέψει στο εφιαλτικό περιβάλλον των μακάβριων ιστοριών.
Να επισημάνουμε ακόμη ότι μέσα στην όλη ποικιλία το φιλμ περιέχει μέχρι και body horror στοιχεία στο στιλ του David Cronenberg καθώς και στοιχεία από το μυθικό κόσμο του μεγάλου συγγραφέα τρόμου και φανταστικού H.P. Lovecraft. Συμπερασματικά λοιπόν, αν είστε φίλος των ανθολογιών τρόμου, τότε σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χάσετε το «The Mortuary Collection». Αλλά και να μην είστε πάλι θα το διασκεδάσετε βλέποντάς το.
Θετικά: Προσεγμένη σκηνοθεσία, καλογραμμένο και ευρηματικό σενάριο, καλοφτιαγμένα ειδικά εφέ, ανέλπιστα πλούσιο gore, αξιόλογες ερμηνείες.
Αρνητικά: Η μικρή διάρκεια της πρώτης ιστορίας, λίγες υπερβολές στο σενάριο.
Συμπέρασμα: Μια από τις καλύτερες ανθολογίες τρόμου των τελευταίων ετών.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Το βίαιο τέλος της πρώτης ιστορίας.
- Η δριμεία αντίσταση ενός «πτώματος» να τεμαχιστεί μέσα στο μπαούλο.
- Ένας εντυπωσιακός φόνος όπου το κεφάλι του θύματος συνθλίβεται από μια τηλεόραση.
- Η καταβρόχθιση μιας γυναίκας από «τερατάκια».