Οι ταινίες fantasy horror είναι ό,τι πρέπει για την εορταστική ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων. Το «Nightbooks» βέβαια κυκλοφόρησε αρκετά νωρίτερα από τα Χριστούγεννα και βλέπεται ευχάριστα σε οποιαδήποτε περίοδο. Ενδεχομένως παραείναι σκοτεινό σαν φιλμ για οποιαδήποτε χαρμόσυνη γιορτή. Πρόκειται για αμερικανοκαναδέζικη παραγωγή που προβλήθηκε αποκλειστικά από το Netfilx στα μέσα του περασμένου Σεπτέμβρη.
Η υπόθεση επικεντρώνεται σε ένα μικρό αγόρι ονόματι Alex που λατρεύει να γράφει ιστορίες τρόμου. Γενικότερα ο Alex είναι λάτρης της κουλτούρας του τρόμου. Έχοντας όμως γίνει αποδέκτης απόρριψης από τον περίγυρό του, επιχειρεί να το σκάσει από το σπίτι του αλλά με έναν παράξενο, μαγικό τρόπο καταλήγει φυλακισμένο στο δαιδαλώδες οίκημα μιας μοχθηρής μάγισσας.
Η μάγισσα σκοπεύει να σκοτώσει τον μικρό Alex αλλά ο πιτσιρικάς την πείθει να τον κρατήσει ζωντανό λόγω του ταλέντου του να γράφει τρομακτικές ιστορίες. Η μάγισσα τον αναγκάζει να της διαβάζει από μια τρομακτική ιστορία κάθε βράδυ. Ο πιτσιρικάς αναγκαστικά αποδέχεται το δύσκολο έργο. Ταυτόχρονα όμως προσπαθεί να δραπετεύσει με τη βοήθεια της νεαρής υπηρέτριας της μάγισσας που είναι κι αυτή φυλακισμένη εκεί. Άραγε θα τα καταφέρουν;
Το «Nightbooks» δίνει την εντύπωση ανθολογίας. Πράγματι ιστορίες ξεχωριστές υπάρχουν -αυτές που διαβάζει το αγόρι στη μάγισσα- αλλά δεν απαρτίζουν το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Αντίθετα, είναι πολύ σύντομες χρονικά και με μεγάλα διαστήματα μεταξύ τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι αξιόλογες και ευρηματικές.
Το τραγούδι «Cry Little Sisters» των Chvrches που ακούμε στην ταινία είναι διασκευή του soundtrack της κλασικής ταινίας τρόμου με βρικόλακες του 1987, «The Lost Boys».
Όπως είναι φανερό, στο «Nightbooks» παρατηρούμε μια ενδιαφέρουσα πρωτοτυπία: η κεντρική ιστορία, αυτή που συνήθως ονομάζουμε «περιτύλιγμα» δεσμεύει τον περισσότερο χρόνο της πλοκής με τα ξεχωριστά segments (ιστορίες) να συμπληρώνουν δημιουργικά την κεντρική ιστορία. Πέρα απ’ αυτό οι μικρές αυτές ιστορίες εμφανίζουν την πρωτοτυπία των θεατρικών, «χάρτινων» σκηνικών στα οποία δρουν οι πρωταγωνιστές τους. Πρόκειται για μια υπέροχη πραγματικά ιδέα που σπάνια συναντάμε. Από τις τρεις ιστορίες που βλέπουμε συνολικά, είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποια αν και αυτή με τον αυτοβιογραφικό χαρακτήρα μάλλον κλέβει την παράσταση και ξεφεύγει από τα horror στεγανά.
Αλλά και η κεντρική ιστορία παρουσιάζει ενδιαφέρον παρά τις σποραδικές σεναριακές υπερβολές (π.χ. η αλλόκοτη και απότομη επαφή του αγοριού με το περιβάλλον της μάγισσας). Περιέχει και μια ωραία ανατροπή που οι περισσότεροι δεν περίμεναν πιστεύω. Τα ειδικά εφέ, τα έντονα χρώματα, το πλούσιο μακιγιάζ, και οι χώροι του μεγάλου σπιτιού της μάγισσας με την πανύψηλη βιβλιοθήκη συνθέτουν μια φαντασμαγορική εικόνα που ταιριάζει απόλυτα με την έννοια του fantasy.
Πολύ καλές είναι και οι ερμηνείες όλων. Ο νεαρός Winslow Fegley έχει απίστευτα συμπαθητική φατσούλα που σε κάνει να νιώθεις την πικρία του. Όταν δεν αφηγείται την πιο προσωπική του, δραματική ιστορία είναι απλά εκπληκτικός. Συμπαθέστατη και τσαχπίνα η κάπως μεγαλύτερή του φίλη (Lidya Jewett) που υπηρετεί τη μάγισσα. Επίσης, η Krysten Ritter που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε μέσα από το Breaking Bad προσαρμόζεται θαυμάσια στον ρόλο της διαβολικής μάγισσας και με την φαντεζί αμφίεσή της είναι άκρως εντυπωσιακή σαν εικόνα.
Η διάρκεια είναι ίσως λίγο μεγαλύτερη απ’ ό,τι χρειαζόταν. Ακόμα κι έτσι όμως το «Nightbooks» παραμένει ένα ενδιαφέρον και φιλότιμο εργάκι fantasy-horror κατεύθυνσης που μπορεί να κρατήσει ευχάριστη παρέα σε μεγάλη γκάμα θεατών. Οι πιο παλιοί θα νιώσετε και κάποια νοσταλγία με τις αφίσες ιστορικών ταινιών τρόμου από το δωμάτιο του μικρού ήρωα. Ειδικά το κλασικό φιλμ τρόμου με βρικόλακες του 1987 «The Lost Boys» έχει την τιμητική του.