Ο Ti West μπορεί να ξεκίνησε άσχημα την καριέρα του ως σκηνοθέτης όμως τα τελευταία χρόνια σημειώνει ανοδική πορεία κι αυτό δεν μπορεί παρά να μας χαροποιεί ως φίλους του τρόμου. Με το καταπληκτικό «The House of the Devil» (2009), το συμπαθητικό «The Innkeepers» (2011) και την αξιόλογη συνεισφορά του στην ανθολογία τρόμου «V/H/S» (2012) ο Αμερικανός κινηματογραφιστής φωνάζει δυναμικά παρών και δείχνει περισσότερο έτοιμος από ποτέ να μας προσφέρει νέες ποιοτικές δουλειές τρόμου.
Είναι ενδιαφέρον ότι ο ψαγμένος Ti West εμπνέεται από συνταρακτικά γεγονότα της πιο πρόσφατης ιστορίας και τα μετουσιώνει σε δυναμικά φιλμ τρόμου με υψηλό shock value. Είδαμε για παράδειγμα πώς είχε αξιοποιήσει στο «The House of the Devil» τον ιστορικά καταγεγραμμένο πανικό με τις υποτιθέμενες σατανικές τελετουργίες που κατέκλυσε την κοινωνία των ΗΠΑ τη δεκαετία του ’80. Στο «The Sacrament» καταπιάνεται –χωρίς βέβαια να κάνει αναφορά σε ονόματα– με την τραγική περίπτωση της μαζικής αυτοκτονίας-σφαγής στη Jonestown της Γουιάνας το 1978 όπου δεκάδες μέλη της αίρεσης που δημιούργησε ο Jim Jones αυτοκτόνησαν μαζικά με δηλητήριο όταν ο ηγέτης τους τούς έπεισε ότι το τέλος είναι κοντά. Άλλοι που δεν επιθυμούσαν να αυτοκτονήσουν δολοφονήθηκαν από τα πυρρά των φρουρών της αίρεσης. Ευτυχώς που υπήρξαν και μερικοί επιζώντες για να διηγηθούν τις φρικιαστικές στιγμές που βίωσαν στην Jonestown.
Η ταινία είναι γυρισμένη στο μεγαλύτερο μέρος της με την found footage τεχνική. Η επιλογή αποδεικνύεται επιτυχής χαρίζοντας τον απαραίτητο ρεαλισμό στο «The Sacrament». Από την είσοδο των πρωταγωνιστών στις εγκαταστάσεις της θρησκευτικής κοινότητας ο σκηνοθέτης δομεί άψογα ένα κλίμα ανησυχίας που εξελίσσεται σε ένα απίστευτης έντασης κρεσέντο τρόμου και σοκ. Πραγματικά υπάρχουν δραματικές στιγμές όπως η εκτεταμένη σεκάνς της μαζικής αυτοκτονίας που παγώνουν το αίμα με τον ωμό ρεαλισμό που απεικονίζονται. Οι ηθοποιοί δίνουν πολύ καλές ερμηνείες. Οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι και με νόημα ύπαρξης.
Στην ταινία συμμετείχαν με δευτερεύοντες ρόλους δύο πρώην μπασκετμπολίστες των ιστορικών Harlem Globetrotters. Δεν πρέπει να παραλείψουμε επίσης και τη συμμετοχή του προικισμένου Eli Roth στην παραγωγή.
Γενικά τα περισσότερα φαίνεται να λειτουργούν «ρολόι» και αν απουσίαζαν οι αναμενόμενες, ευτυχώς λίγες, σεναριακές υπερβολές, θα μιλούσαμε για μια σχεδόν αριστουργηματική ταινία τρόμου. Ακόμα και με την υπάρχουσα εικόνα του βέβαια το «The Sacrament» πείθει εύκολα τον απαιτητικό θεατή διατυμπανίζοντας ότι είναι μια ταινία τολμηρή που δεν κάνει «εκπτώσεις». Και οπωσδήποτε η φιγούρα του ηγέτη της αίρεσης θα σας μείνει αξέχαστη. Ο Gene Jones (Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους) έδωσε φοβερή ερμηνεία εδώ. Με το βαρύ και αδυσώπητο στιλ του είναι ο αναμφισβήτητος πρωταγωνιστής του έργου. Δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα όμως. Τσεκάρετε την ταινία τώρα που είναι και φρέσκια.
Θετικά: Ενδιαφέρουσα υπόθεση, πετυχημένη χρήση της found footage τεχνικής, εξαιρετικές ερμηνείες, σοκαριστικές σκηνές δοσμένες με ωμότητα και φοβερή αληθοφάνεια, η επιβλητική προσωπικότητα του ηγέτη της αίρεσης.
Αρνητικά: Ελάχιστες υπερβολές και ευκολίες στο σενάριο. Επίσης συναντάμε 2-3 στιγμές που η found footage μέθοδος δεν δείχνει ρεαλιστική.
Συμπέρασμα: Από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις των τελευταίων ετών στη σκηνή του τρόμου. Ο Ti West κατόρθωσε να αποδώσει με σοκαριστικό ρεαλισμό μια από τις πιο τραγικές αληθινές ιστορίες αιρέσεων της νεότερης εποχής.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η συνέντευξη με τον ηγέτη της αίρεσης τη νύχτα. Παρότι δεν παρουσιάζει κάτι εμφανώς τρομακτικό, σου δημιουργεί μια ανησυχία ότι μπορεί να πάρει άσχημη τροπή.
- Η σοκαριστική σεκάνς της μαζικής αυτοκτονίας. Τόσο δυσάρεστο θέαμα με πολλούς εμπλεκομένους σπάνια βλέπουμε σε ταινία.
- Μια αυτοπυρπόληση που επίσης κόβει την ανάσα!
- Η σοκαριστική θανάτωση ενός παιδιού από την ίδια του τη μητέρα για να το «γλιτώσει» από χειρότερη μοίρα.