Το «The Exorcism of Emily Rose» δεν είναι απλά άλλη μια ταινία με δαιμονισμό. Εδώ το πλαίσιο δράσης είναι ασυνήθιστα πρωτότυπο, τουτέστιν η αίθουσα του δικαστηρίου. Εκεί δικάζεται η υπόθεση του θανάτου μιας νεαρής κοπέλας, της Έμιλυ, η οποία πέθανε βασανισμένη και εξαντλημένη μετά από τις αποτυχημένες προσπάθειες του ιερέα-εξορκιστή της να αποβάλλει τους δαίμονες που την είχαν κυριεύσει. Ο ιερέας θεωρήθηκε υπεύθυνος για το θάνατο της Έμιλυ αφού μεταξύ άλλων έπεισε την κοπέλα να σταματήσει την φαρμακευτική αγωγή που έπαιρνε.
Η υπόθεση συνεχίζεται στη δικαστική αίθουσα όπου απέναντι στις δριμείς κατηγορίες της Πολιτικής Αγωγής μια αγνωστικίστρια δικηγόρος αναλαμβάνει την υπεράσπιση του ιερέα. Μέσα από την δραματική αφήγηση της ιστορίας του αποτυχημένου εξορκισμού, η δικηγόρος θα δοκιμάσει τα πιστεύω της όταν παράξενα συμβάντα, παρόμοια -αν και όχι τόσο έντονα- των εμπειριών της αδικοχαμένης Έμιλυ κλονίζουν και τη δική της ζωή.
Επιστήμη vs θρησκεία, ορθολογισμός vs υπερφυσικού. Κάπως έτσι καθορίζονται τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα στο «The Exorcism of Emily Rose», ένα ιδιόμορφο φιλμ που συνδυάζει δικαστικό δράμα και μεταφυσικό τρόμο. Η ιστορία του δαιμονισμού και της απόπειρας εξορκισμού δίνεται ικανοποιητικά από τον σκηνοθέτη και συν-σεναριογράφο Scott Derrickson, μέσα από τρομακτικές σκηνές, έντονα συναισθήματα, τραγικές ψυχολογικές καταστάσεις και δυναμικές ερμηνείες από όλους τους συμμετέχοντες.
Η JenniferCarpenter που είχε και τον πιο δύσκολο ρόλο της δαιμονισμένης Emily, δίνει μια έντονη, ρεαλιστική ερμηνεία στέλνοντας συχνές τρομάρες στον θεατή. Γενικότερα όμως οι τρεις βασικοί χαρακτήρες (Η Έμιλυ, η δικηγόρος και ο ιερέας-εξορκιστής) αποτελούν το τρίπτυχο-στυλοβάτη της ταινίας και μέσα από τις ισχυρές εμπειρίες τους εντείνεται το ήδη φορτισμένο κλίμα της αφήγησης.
Η ταινία βασίζεται στην αληθινή ιστορία της Anneliese Michel, μιας νεαρής Γερμανίδας που πέθανε το 1976 ύστερα από εγκατάλειψη των φαρμάκων της και αποτυχημένες απόπειρες εξορκισμού. Σήμερα το μνήμα της αποτελεί τόπο προσκυνήματος από καθολικούς που την θεωρούν ανεπίσημη αγία.
Πέρα από την απεικόνιση των τρομακτικών γεγονότων του δαιμονισμού με flashbacks, πετυχημένο αποδεικνύεται και το τρικ μεταφοράς βιωμάτων της Έμιλυ στην τρέχουσα ζωή της δικηγόρου που υπερασπίζεται τον ιερέα τονίζοντας έτσι και τον μεταφυσικό χαρακτήρα της ταινίας. Μπαίνουν δηλαδή σαφή όρια ανάμεσα στο δικαστικό σκέλος και στο υπερφυσικό.
Από την άλλη οι μακροσκελείς καταθέσεις μαρτύρων, τα πονηρά ερωτήματα των δικηγόρων, το αποσβολωμένο βλέμμα των ενόρκων που ακούν τις συγκλονιστικές μαρτυρίες και των δύο πλευρών καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος των τεκταινομένων διαμορφώνοντας ένα αυθεντικό κλίμα αγωνίας για την τελική ετυμηγορία.
Εκεί που χάνει η ταινία είναι στις –ευτυχώς όχι πολλές- σεναριακές ευκολίες και επιπολαιότητες όπως αδικαιολόγητοι θάνατοι μαρτύρων πριν από μια σημαντική κατάθεση ή κάποιες πεζές, προβλέψιμες εξηγήσεις των δαιμονικών φαινομένων. Το «βολικό» φινάλε δεν ικανοποιεί τόσο πολύ. Επίσης θα θέλαμε να ήταν και το tempo λίγο πιο γρήγορο.
Παρότι έχει όλα τα κλισέ που συναντάμε σε ταινίες εξορκισμών και δαιμονισμένων και παρά τις αυτόματες συγκρίσεις με τον κλασικό και ανυπέρβλητο «Εξορκιστή» (που κακώς γίνονται εμμονή), η τελική γεύση που αφήνει το «The Exorcism of Emily Rose» είναι σίγουρα ευχάριστη. Αν μη τι άλλο πέτυχε ένα καινοφανές πάντρεμα τρόμου και δικαστικού δράματος, όντας μια φρέσκια και συνεπώς καλοδεχούμενη συμβολή στο horror genre των 00s που μαστιζόταν από επαναλήψεις. Κι αν προσθέσουμε το γεγονός ότι βασίζεται σε αληθινή ιστορία, τότε οι φίλοι του ποιοτικού τρόμου έχουν έναν λόγο παραπάνω να δουν το ξεχωριστό αυτό φιλμάκι.