Οι ταινίες τρόμου με εξορκισμό συνιστούν πάντα αμφίβολο εγχείρημα. Λίγο το «ξεπερασμένο» κεντρικό θέμα, λίγο η αυτόματη σύγκριση με τον κλασικό «Εξορκιστή» του 1973 που «μικραίνει» κάθε παρόμοια ταινία τρόμου και τα πράγματα καθίστανται εξαρχής δύσκολα για κάθε κινηματογραφιστή που θα ασχοληθεί με ταινίες της συγκεκριμένης συνομοταξίας. Κάτω από αυτήν την πίεση είδα το «The Pope’s Exorcist» του φιλόδοξου Julius Avery (Overlord, Son of a Gun).
Σίγουρα το όνομα του μεγάλου σταρ Russell Crowe σε πρωταγωνιστικό ρόλο αποτελεί μαγνήτη για το κοινό που ακόμα γουστάρει ταινίες τρόμου με εξορκισμούς και δαιμονισμούς. Εδώ ο πολυβραβευμένος ηθοποιός αναλαμβάνει τον ρόλο ενός πραγματικού ιερέα και εξορκιστή του Βατικανού που λεγόταν Πατέρας Gabriele Amorth. Το έργο βασίζεται σε δύο βιβλία του Amorth: Στο «An Exorcist Tells His Story» του 1990 και στο «An Exorcist: More Stories by Father Gabriele Amorth» του 1992.
Ο Amorth μεταβαίνει σε ένα αβαείο απομακρυσμένο στην ισπανική ύπαιθρο με αποστολή να εξορκίσει έναν πιτσιρικά που φέρεται να έχει δαιμονιστεί από έναν φοβερό, πανάρχαιο δαίμονα. Στο αβαείο ζουν επίσης η μητέρα του πιτσιρικά, η αδερφή του και ένας ακόμα ιερέας νεαρής ηλικίας. Ο δεύτερος αναπόφευκτα βοηθάει τον Amorth στο πολύ δύσκολο και επικίνδυνο task του εξορκισμού. Διότι εδώ δε μιλάμε για έναν δαίμονα της πλάκας αλλά για ένα από τα «πρωτοπαλίκαρα» του είδους!
Ο Russell Crowe είχε την ιδέα να οδηγεί ο χαρακτήρας του μοτοσικλέτα Lambretta αφότου είδε πολλούς ιερείς στη Ρώμη να οδηγούν τη συγκεκριμένη μηχανή.
Όμως, στη διάρκεια του εξορκισμού, ο εξορκιστής και ο νεαρός ιερέας θα προβούν σε μια συγκλονιστική ανακάλυψη. Μια συνωμοσία της καθολικής εκκλησίας που για πολλούς αιώνες το Βατικανό προσπαθούσε να αποκρύψει. Η συνωμοσία και ο τρέχων εξορκισμός φαίνεται ότι αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία σε μια περιπέτεια όπου κανείς δεν είναι ασφαλής! Ο εφιάλτης παίρνει τρομακτικές διαστάσεις για όλους!
Το «The Pope’s Exorcist» μπορεί να μην φτάνει στο επίπεδο του κλασικού «The Exorcist» αλλά παραμένει μια αξιοπρεπέστατη ταινία τρόμου και μπορεί να θεωρηθεί από τις πιο σοβαρές της εν λόγω υποκατηγορίας. Εκτιμώ ότι βρίσκεται κοντά στο συναρπαστικό «The Rite» του 2011 από ποιοτική άποψη. Εμφανίζει επίσης κάποιες σεναριακές ομοιότητες με το «The Rite» αλλά ας μην σταθούμε εκεί.
Σκηνοθετικά προσεγμένο με σύγχρονα, εντυπωσιακά εφέ και έναν Russell Crowe σε μεγάλα κέφια το «The Pope’s Exorcist» καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον μας στο μεγαλύτερο μέρος του. Η συνολική του εικόνα δείχνει πειστική με εξαίρεση ορισμένες υπερβολές στις οποίες καταφεύγει το απλοϊκό κατά τ’ άλλα σενάριο. Εντύπωση προκαλούν οι ευρηματικοί και συνάμα βρόμικοι διάλογοι του δαιμονισμένου παιδιού με τον Amorth αλλά και με τον συνεργάτη του ο οποίος κρύβει τα δικά του ένοχα μυστικά. Το σασπένς ανεβαίνει κατακόρυφα καθώς βαδίζουμε στην τελική ευθεία. Σοκαριστικές επιθέσεις του δαίμονα στους οικείους του και στους δύο ιερείς εντείνουν την σωματική βία που δεν είναι άφθονη – αναμενόμενο μάλλον για μια ταινία τρόμου με εξορκισμό.
Οι ερμηνείες είναι όλες άνω του μετρίου αλλά νομίζω ότι ο Crowe δεν έχει αντίπαλο. Ο ευρηματικός χαρακτήρας του όταν δεν αφοσιώνεται στην καταπολέμηση του υπερφυσικού κακού απολαμβάνει τις χαρές της ζωής όπως μικρές ποσότητες «αθώου» αλκοόλ και λίγα επικοινωνιακά παιχνίδια με καλόγριες. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ιστορικά στοιχεία που φέρνει στην επιφάνεια το φιλμ καθιστώντας την ροή του σεναρίου πιο συναρπαστική.
Σαν συμπέρασμα θα πω ότι ενώ δεν είμαι πολύ φίλος με τις ταινίες τρόμου που αφηγούνται εξορκισμούς δαιμονισμένων ανθρώπων, την συγκεκριμένη την απόλαυσα αρκετά. Η σοβαρότητα που βγάζει και ο σκηνοθετικός επαγγελματισμός βοήθησαν σ’ αυτό. Από το σενάριο δεν περίμενα πολλά αναγνωρίζοντας ότι οι ταινίες με εξορκισμούς είναι λίγο έως πολύ επίπεδες. Βρήκα όμως ακόμα και στον δύσκολο τομέα του σεναρίου καλές στιγμές που με άγγιξαν. Συστήνω λοιπόν να δείτε κι εσείς το «The Pope’s Exorcist» ακόμα κι αν δεν είστε μεγάλος fan τέτοιου στιλ ταινιών τρόμου. Ο Russell Crowe αποτελεί εγγύηση για την horror ψυχαγωγία σας. Ναι ακόμα και ως…ιερέας.
Θετικά: Ευχάριστη και δυναμική ερμηνεία από τον Russell Crow, εξαιρετικά εφέ, δυνατοί διάλογοι μεταξύ δαιμονισμένου παιδιού και των εξορκιστών του, ενδιαφέρουσες ιστορικές πινελιές.
Αρνητικά: Το ξεχείλωμα της μάχης μεταξύ του δαίμονα και των εξορκιστών που εξελίσσεται άγαρμπα σε κάποια σημεία προς το φινάλε.
Συμπέρασμα: Αξιοπρεπές, προσεγμένο, πειστικό και ανά διαστήματα τρομακτικό φιλμ τρόμου με εξορκισμό.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Ο αρχικός αιματηρός εξορκισμός με το γουρούνι.
- Η αγωνιώδης σκηνή που ο δαίμονας έχει αφοπλίσει όλους τους αντιπάλους του με ποικίλους τρόπους.