Μετά από δύο καλούτσικα αλλά και αμφισβητούμενα φιλμ τρόμου (Old, Knock at the Cabin), ο καταξιωμένος M. Night Shyamalan επιστρέφει με μία ακόμα αξιοπρόσεκτη ταινία στην ευρύτερη κατηγορία των «θρίλερ» και δοκιμάζει τις απαιτήσεις μας. Το «Trap» ήταν ένα από τα πιο πολυαναμενόμενα ψυχολογικά θρίλερ της χρονιάς κατ’ εμέ αφού με το ψαρωτικό του trailer και την ελκυστική υπόθεση με έκανε να αδημονώ για την παρακολούθησή του. Άξιζε όμως τον κόπο η αναμονή; Για να το δούμε…
Λοιπόν, το φιλμ ακολουθεί έναν πατέρα και την έφηβη κόρη του που πηγαίνουν σε ένα κλειστό συναυλιακό χώρο για να παρακολουθήσουν την συναυλία μιας φανταστικής star, με το παρατσούκλι Lady Raven. Κάτι περίεργο όμως φαίνεται να συμβαίνει στις εγκαταστάσεις της συναυλίας. Υπερβολικά μεγάλος αριθμός αστυνομικών καθώς και μέλη της ειδικής ομάδας SWAT, έχουν περικυκλώσει τον χώρο ενώ έχουν έντονη και διαρκή παρουσία στο εσωτερικό του.
Όπως γίνεται γνωστό από έναν υπάλληλο της συναυλίας, το σόου είναι «στημένο» κατά κάποιο τρόπο, δηλαδή αποτελεί παγίδα της αστυνομίας για να πιάσει έναν μανιακό δολοφόνο. Η αστυνομία δηλαδή έχει πληροφορίες ότι στο live θα παρευρίσκεται ο serial killer με το ψευδώνυμο the Butcher που τρομοκρατεί εδώ και καιρό την πόλη. Οι αστυνομικοί φυλάνε ασφυκτικά κάθε έξοδο και εξετάζουν εξονυχιστικά κάθε ύποπτο σύμφωνα με το προφίλ που έχει φτιάξει μια ψυχολόγος για τον δράστη. Θα καταφέρει ο δολοφόνος να βρει διέξοδο μέσα από την παγίδα που του έχει στήσει η αστυνομία;
Σχεδόν μετά από 10 λεπτά διάρκειας στην ταινία όπου οι αστυνομικές δυνάμεις συγκεντρώνονται, μια πινακίδα διαφημίζει το φιλμ τρόμου «The Watchers» του 2024 που σκηνοθέτησε η κόρη του Shyamalan και στο οποίο έκανε την παραγωγή ο ίδιος.
Έχοντας ως αφετηρία μια ασυνήθιστη και συναρπαστική υπόθεση, ο Shyamalan μάς φιλοδωρεί με μπόλικες δόσεις αγωνίας σε ένα αξιοπρεπές γενικά θρίλερ. Οι προσπάθειες του serial killer να εντοπίσει τα πιθανά σημεία διαφυγής και να τσεκάρει πιθανές ελλείψεις της αστυνομίας και στη συνέχεια η απόπειρα να το σκάσει με την πιο «ασφαλή» κατά την κρίση του μέθοδο, είναι το μεγάλο ατού της ταινίας. Αυτές οι σκηνές θα σας κρατήσουν καθηλωμένους στις θέσεις σας με το σασπένς να γίνεται ιδιαίτερα έντονο.
Από την άλλη, τα γεγονότα μετά από αυτές τις σκηνές δεν έχουν την ίδια ευρηματικότητα ούτε την ίδια αγωνία ενώ μερικές φορές καταπατούν τη λογική κάνοντας το φιλμ να δείχνει ασόβαρο. Θεωρώ ότι ο Shyamalan το παρατράβηξε με τις επιτυχημένες προσπάθειες του δολοφόνου και δεν σεβάστηκε μια σχετικά αξιόλογη δουλειά που είχε κάνει μέχρι το σημείο που κατέφυγε στις υπερβολές. Με χάλασε επίσης η πρόωρη αποκάλυψη του δολοφόνου και η έλλειψη εκπλήξεων στις οποίες μας έχει συνηθίσει ο Shyamalan σε πολλές ταινίες του. Μια ανατροπή θα βελτίωνε τα πράγματα αλλά δυστυχώς δεν έρχεται ποτέ.
Στο κομμάτι των ερμηνειών τώρα δεν έχουμε κανένα παράπονο – όλοι παίζουν άψογα τους ρόλους τους. Ξεχωρίζει προφανώς ο Josh Hartnett που με την επιβλητική ερμηνεία του μοιράζει ανατριχίλες και σηκώνει στους ώμους του μεγάλο μέρος της ταινίας. Αρκετά καλή ήταν και η κόρη του Shyamalan, Saleka Shyamalan ως Lady Raven, η οποία είναι και στην πραγματικότητα R&B καλλιτέχνιδα.
Συνοπτικά, το «Trap» είναι ένα συμπαθητικό θρίλερ, με πλούσιο σασπένς στη μεγαλύτερη διάρκειά του και βλέπεται ευχάριστα παρά τις αδυναμίες του. Είναι κρίμα όμως ένας ευφυής και διορατικός κινηματογραφιστής όπως ο M. Night Shyamalan να μην δίνει στο πόνημά του το κάτι παραπάνω και αντιθέτως να το ζημιώνει με αχρείαστα σεναριακά άλματα. Υπό μια έννοια λοιπόν, χάθηκε μια ευκαιρία για μια ανατρεπτική ταινία που θα μας σόκαρε. Ας ελπίσουμε η επόμενη δουλειά του να είναι πιο προσεγμένη.