Ο γνωστός στους μυημένους του είδος, ο αγαπητός Don Coscarelli επηρεασμένος από την φοβία του για τον θάνατο και τους σχετικούς του εφιάλτες, αποφασίζει να απομονωθεί σε μια καλύβα στο δάσος για να γράψει την επόμενη ταινία του. Η ταινία αυτή δεν είναι άλλη από το cult αριστούργημα, το Phantasm.
Σε αυτή την ταινία λοιπόν, βλέπουμε τον Μike, κατασκοπεύοντας την κηδεία του φίλου του αδερφού του, Jody, παρατηρεί πως μια περίεργη αίσθηση πλανάται στον αέρα. Βλέπει νάνους με ρόμπες να κάνουν βόλτες στο νεκροταφείο, αλλά να πιστέψει τα μάτια του ή είναι αποκύημα των εφιαλτών που βλέπει τα βράδια; Όταν βλέπει τον νεκροθάφτη να ξεθάβει ένα φέρετρο και να το σηκώνει με χαρακτηριστική υπεράνθρωπη άνεση και να το βάζει στη νεκροφόρα καταλαβαίνει πως κάτι συμβαίνει και υπεύθυνος για όλα τα πτώματα που λείπουν από τους τάφους είναι ο «Ψηλός άντρας».
Προσπαθεί να το εξηγήσει στον αδερφό του που προφανώς δεν τον πιστεύει. Έτσι αποφασίζει να εξερευνήσει μοναχός του την έδρα του Ψηλου Άντρα, το μαυσωλείο. Εκεί ο Μike γίνεται μάρτυρας φρικιαστικών πραγμάτων αλλά καταφέρνει να μαζέψει αποδεικτικά στοιχεία στη μορφή ενός κινούμενου κομμένου δάχτυλου που αιμορραγεί κίτρινο αίμα. Αυτό είναι αρκετό για να πειστεί και ο Jody. Η υπόλοιπη ταινία ασχολείται με την έρευνα των δύο αδερφών και το τρομακτικό μυστικό που ανακαλύπτουν.
Το πρώτο cut της ταινίας ήταν γύρω στις 3 ώρες. Από αυτά ο Don Coscarelli κράτησε μόνο τα μισά. Τα άλλα μισά έθεσαν την βάση για το Phantasm IV: Oblivion.
Tα «Φαντάσματα από άλλη διάσταση» (όπως είναι ο τίτλος στα ελληνικά), δεν είναι η τυπική low budget b-movie των 70s. Η διαφορά της με τις υπόλοιπες είναι ότι είναι πιο βαθιά, καθώς ασχολείται με θέματα όπως οικογένεια, απώλεια και πένθος. Είναι μια ταινία που ξεχειλίζει από συναίσθημα και αυτό φαίνεται από το γεγονός πως ο Coscarelli έγραψε, σκηνοθέτησε, κινηματογράφησε, έκανε την παραγωγή και το μοντάζ όλα μόνος του, οπότε η ταινία αυτή είναι καρπός του μεγάλου πάθους ενός ατόμου. Παρόλα αυτά, όντας μια ταινία τρόμου, μένει πιστή στις ρίζες της, δημιουργώντας μια καταπληκτικά άβολη ατμόσφαιρα καθ’ όλη την διάρκεια της. Νιώθεις και συ ο ίδιος τον τρόμο του τι θα σε περιμένει πίσω από την γωνία του επιβλητικά τρομακτικού μαυσωλείου.
Η πραγματική δύναμη του Phantasm όμως, το χαρακτηριστικό αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει από τις περισσότερες ταινίες τρόμου της εποχή της, είναι η σουρεάλ αφήγηση της ιστορίας, μιας ιστορίας που ενώ δεν δείχνει να έχει καμία λογική, είναι τόσο υπνωτική και ελκυστική ταυτόχρονα. Ο τρελός τόνος της ταινίας θεμελιώνεται από εφιαλτικές σεκάνς ονείρων, αλλόκοτα όπλα και εξωφρενική εξήγηση των γεγονότων του έργου. Ο Αngus Scrimm μοιάζει τέλειος για τον ρόλο του Tall Man ενός από τους πιο εκκεντρικούς, ιδιαίτερους και εικονικούς κακούς του σινεμά τρόμου.
Η ταινία τεχνικά έχει τα λάθη της τα οποία είναι δικαιολογημένα δεδομένου του πολύ μικρού budget. Είναι αξιοπρόσεκτα όμως τα εφέ της, καθώς είναι όλα πρακτικά και αποτέλεσμα εφευρετικότητας των συντελεστών. To gore σίγουρα δεν είναι άπλετο όπως σε άλλες ταινίες της εποχής, είπαμε, η δύναμη του Phantasm έγκειται αλλού, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχουν στιγμές που κάποιοι θα μπορούσαν να κοιτάξουν μακριά από την οθόνη! Τέλος δεν θα μπορούσε να μην γίνει ειδική μνεία στο κλασσικό theme της ταινίας το οποίο έχει γίνει και cover από την θρυλική death metal μπάντα Entombed.
Θετικά: Τρομερά ατμοσφαιρική ταινία με πλοκή που σε κάνει να προσπαθείς να μαντέψεις τι συμβαίνει, εικόνες που σου μένουν στο μυαλό είτε επειδή είναι τρομακτικές είτε επειδή είναι τόσο σουρεάλ που δεν μπορείς να τις ξεχάσεις.
Αρνητικά: Μέτριο acting, επίσης σε πολλούς μπορεί να φανεί λίγο δύσκολο να παρακολουθήσουν τα γεγονότα.
Συμπέρασμα: Από τα πιο cult διαμάντια του κινηματογράφου, το Phantasm έχει τον ιδανικό συνδυασμό τρόμου, αυτοσαρκαστικού χιούμορ και τρέλας που το κάνει must see για κάθε horror fan.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- O θάνατος του επιστάτη του μαυσωλείου από το όπλο-σύμβολο του franchise: της ασημένιας σφαίρας που ρουφάει μυαλά.
- Κάθε εμφάνιση του Tall man.
- Το όνειρο του Mike (25η πιο τρομακτική στιγμή του σινεμά σύμφωνα με το Bravo.
- Η τελευταία σκηνή.
