Σίγουρα μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου του Ιταλού μετρ Dario Argento στα 80’s (αλλά και γενικότερα) είναι το Phenomena του 1985. Σ’ αυτό το μαγευτικό φιλμ ο Argento παντρεύει άψογα το υπερφυσικό στοιχείο, τον σουρεαλισμό, το μυστήριο και το slasher φτάνοντας σ’ ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα.
Η ταινία κινείται γύρω από τη Τζένιφερ Κορβίνο (Jennifer Connelly), μία νεαρή κοπέλα και κόρη διάσημου ηθοποιού, που αντιμετωπίζει προβλήματα υπνοβασίας. Επίσης διαθέτει ένα μοναδικό χάρισμα επικοινωνίας με τα έντομα. Στο νέο της σχολείο στην Ελβετία μαθαίνει για κάποιους μυστηριώδεις φόνους νεαρών κοριτσιών που έχουν διαπραχθεί στην περιοχή. Η ίδια μάλιστα γίνεται μάρτυρας ενός φόνου μίας από τις κοπέλες του σχολείου της. Στην πορεία γνωρίζει έναν εντομολόγο (Donald Pleasence) ο οποίος εντυπωσιάζεται από το χάρισμα της Τζένιφερ και συνεργάζεται μαζί της για την ανακάλυψη του παρανοϊκού δολοφόνου.
Με μια πρώτη ανάγνωση, το σενάριο στο Phenomena φαίνεται παράξενο και όντως είναι. Αλλά αυτές οι «παραξενιές» και οι μοναδικότητες είναι που ανεβάζουν την ταινία, εμπλουτίζοντάς την με υπέροχες ατμοσφαιρικές σκηνές. Για παράδειγμα η απόκοσμη σκηνή όπου η νεαρή πρωταγωνίστρια υπνοβατεί στους χώρους του σχολείου της τη νύχτα ενώ ταυτόχρονα το λευκό πλαίσιο (κάτι σαν διάδρομος) εισέρχεται στο πλάνο, γοητεύει τον θεατή προσφέροντάς του μια εικόνα υποβλητική, γεμάτη μαγεία και μεταφυσικές πινελιές. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τη σκηνή που η Τζένιφερ, σε μια κρίση «αγάπης» προς τις συμμαθήτριές της που την παρενοχλούν, εμφανίζεται μπροστά τους ως αγέρωχη «κυρά των εντόμων» με τα μαλλιά της να ανεμίζουν περήφανα, ενώ έξω από το σχολείο έχουν μαζευτεί αναρίθμητα έντομα προς τέρψη της κυράς τους. Κι αυτή απλά να λέει «σας αγαπώ όλα». Πραγματικά η σκηνή είναι κορυφαία και μεγαλοπρεπής!
Ο συμπαθής χιμπατζής που πρωταγωνιστεί στο φιλμ, κάποια στιγμή στη διάρκεια των γυρισμάτων, το έσκασε σουλατσάροντας σε κοντινό άλσος. Εντοπίστηκε μετά από μερικές ώρες και τον επανέφεραν στα γυρίσματα.
Από ‘κει και πέρα υπάρχει και το ντετεκτιβικό μέρος όπου οι δύο ήρωες ενώνουν τις δυνάμεις τους για να βρουν τα ίχνη του φονιά, πράξη που εγκυμονεί κινδύνους αφού κι ο δολοφόνος δεν τρώει κουτόχορτο. Σε όλα αυτά υπάρχει και ένας συμπαθέστατος χιμπατζής (το «κατοικίδιο» του εντομολόγου) ο οποίος αναμένεται να παίξει πολύ πιο ουσιαστικό ρόλο απ’ το να συμπληρώνει απλώς το ρόστερ. Εν ολίγοις, το Phenomena είναι μια εξαιρετική ταινία τρόμου με σπουδαίες ιδιαιτερότητες που γοητεύουν και συναρπάζουν. Α, και η μουσική επένδυση είναι επίσης θαυμάσια.
Θετικά: Το αριστοτεχνικό πάντρεμα υπερφυσικών στοιχείων, μυστηρίου και slasher/serial killer μοτίβων, η σουρεαλιστική ατμόσφαιρα, το κλιμακούμενο σασπένς προς το φινάλε, τα υπέροχα μουσικά θέματα της ταινίας.
Αρνητικά: Ίσως η περιορισμένη γκάμα υπόπτων που καθιστά το φιλμ αρκετά προβλέψιμο σε σχέση με παλιότερες ταινίες του Argento.
Συμπέρασμα: Πρόκειται για ξεχωριστό φιλμ τρόμου από πολλές απόψεις και ιδιαίτερα εθιστικό. Σίγουρα από τις σπουδαιότερες στιγμές στην κινηματογραφική καριέρα του Dario Argento και αναμφισβήτητα από τις πιο «καλλιτεχνικές».
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η μαγική σκηνή που η Τζένιφερ υπνοβατεί βλέποντας έναν άσπρο φανταστικό διάδρομο.
- Η επιβλητική σκηνή που η Τζένιφερ αποδεικνύεται «κυρά των εντόμων» όπως περιγράφηκε παραπάνω.
- Το πολύ δυνατό και απρόβλεπτο φινάλε. Παρακολουθούμε σκηνές μεγάλης έντασης και μπόλικου gore.
- Η καταπληκτική μουσική των Goblin στο κύριο μουσικό θέμα, αν και η ταινία διαθέτει soundtrack με πολλές εκπλήξεις όπως Iron Maiden και Motorhead!
