Από τις ξακουστές επιτυχίες της Amicus, το «Tales From the Crypt» του 1972, συνεχίζει ακάθεκτο τη μόδα των ατμοσφαιρικών σπονδυλωτών ταινιών τρόμου, μια μόδα που είχε ξεκινήσει ήδη από τα 60’s. Με τον μεγάλο Freddie Francis να αναλαμβάνει τη σκηνοθετική πραγμάτωση όπως συνέβη συχνά με παρεμφερείς ταινίες σπονδυλωτού χαρακτήρα εκείνη την παραγωγική περίοδο, το φιλμ παρουσιάζει 5 ιστορίες τρόμου που ξεφυτρώνουν από μια κεντρική αφήγηση ενός μυστηριώδους άνδρα που φέρει τον τίτλο Crypt Keeper. Ο εν λόγω ανατριχιαστικός κύριος με την βλοσυρή όψη και τον καφέ μανδύα διηγείται τις ιστορίες σε 5 άγνωστους που εγκλωβίστηκαν στην κρύπτη του και από τα εξιστορούμενα δρώμενα καταλαβαίνουμε ότι αφορούν μια προσωπική, τραγική ιστορία του καθενός. Η στάση του Crypt Keeper γενικά είναι επικριτική απέναντι στους «φιλοξενούμενούς» του κι αυτοί εκδηλώνουν ενίοτε την ενόχλησή τους. Οι ιστορίες βασίζονται σε αντίστοιχες ιστορίες των αμερικάνικων EC Comics και σ’ αυτές πρωταγωνιστούν μερικές σπουδαίες προσωπικότητες του βρετανικού κινηματογράφου και όχι μόνο. Αλλά ας τις δούμε λεπτομερώς και με τους τίτλους τους, επιχειρώντας ταυτόχρονα και μια αξιολόγησή τους:
…And All Through the House: Μια αδίστακτη γυναίκα δολοφονεί τον σύζυγό της την παραμονή των Χριστουγέννων για να επωφεληθεί χρηματικά από την ασφάλειά του. Λίγο μετά την αποτρόπαιη πράξη της, ακούει μια έκτακτη είδηση στο ραδιόφωνο για έναν μανιακό δολοφονικών τάσεων που το έσκασε από ίδρυμα και αλωνίζει στην περιοχή ντυμένος Αϊ Βασίλης. Σύντομα η γυναίκα πολιορκείται από το μανιακό αλλά δεν μπορεί να ειδοποιήσει την αστυνομία καθώς το πτώμα του άντρα της κείτεται ακόμα νεκρό στο χολ. Προσπαθώντας να αντιμετωπίσει την κατάσταση με τις δικές της δυνάμεις δεν υπολογίζει την αφέλεια της μικρής κόρης της που περιμένει δώρο από τον Αϊ Βασίλη…Πρόκειται για μια γρήγορη και αγωνιώδη ιστορία που εκπληρώνει το αίσθημα απόδοσης δικαιοσύνης. Η διάσημη Joan Collins παίζει το ρόλο της συζυγοκτόνου σε μια λιτή ερμηνεία. Σχετικά καλό ξεκίνημα θα λέγαμε, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο.
Reflection of Death: Εδώ η κατάσταση βελτιώνεται. Ένας άπιστος σύζυγος το σκάει με την ερωμένη του εγκαταλείποντας την οικογένειά του. Όμως η μοίρα του παίζει άσχημο παιχνίδι. Το παράνομο ζεύγος μπλέκεται σε τροχαίο με τρομακτικές συνέπειες…ειδικά για τον άτακτο οικογενειάρχη. Η ιστορία τρομάζει χάρη στην επιτυχημένη «μεταμόρφωση» του άπιστου άνδρα μετά το ατύχημα. Ειδικά η ταχεία παράθεση των δραματικών σκηνών που βλέπει, αρχίζει να μας αναστατώνει επικίνδυνα και μας κάνει να νιώθουμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Το φινάλε είναι κι αυτό «δίκαιο» κατά κάποιο τρόπο.
Poetic Justice: Ο μέγιστος Peter Cushing ενσαρκώνει τον δραματικό χαρακτήρα αυτού του segment. Υποδύεται τον σαλεμένο ερημίτη που μετά το θάνατο της αγαπημένης του συζύγου προσπαθεί να γεμίσει το χρόνο του παίζοντας με τα πιτσιρίκια της γειτονιάς και τα σκυλιά του. Δύο από τους γείτονές του, πατέρας και γιος συγκεκριμένα, τον απεχθάνονται και προσπαθούν να τον ξεφορτωθούν εφαρμόζοντας ύπουλα και κακοήθη σχέδια. Τελικά το καταφέρνουν αλλά όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες ιστορίες η χαρά τους δεν κρατάει για πολύ, καθώς ο ερημίτης παίρνει την εκδίκησή του. Εξαιρετική –όπως πάντα άλλωστε- ερμηνεία από τον Cushing, αρρωστημένο το σχέδιο των γειτόνων του για να τον ξεφορτωθούν και το φινάλε βάζει ξανά τα πράγματα στη θέση τους. Δεν πρόκειται για αριστούργημα, απλώς για μια αξιόλογη ιστορία.
Λέγεται ότι ο Peter Cushing υποδυόταν τον «πραγματικό» εαυτό του στον ρόλο του χήρου της 3ης ιστορίας, αφού πρόσφατα είχε πεθάνει η σύζυγός του και βρισκόταν σε κατάθλιψη. Ο μεγάλος ηθοποιός έπεισε τους παραγωγούς να παίξει τον ρόλο του χήρου παρότι αρχικά προοριζόταν για τον ρόλο του τραγικού συζύγου της 4η ιστορίας.
Wish You Were Here: Στην τέταρτη ιστορία διδασκόμαστε ότι απαιτείται τεράστια προσοχή κατά την επίκληση ευχών διότι μπορεί ο τρόπος που θα υλοποιηθούν να είναι αισθητά άβολος. Μια γυναίκα προκειμένου να λύσει τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει με τον άνδρα της, κάνει τρεις ευχές απευθυνόμενη σ’ ένα «μαγικό» κινέζικο αγαλματίδιο το οποίο υπόσχεται την εκπλήρωσή τους. Όμως οι ευχές είναι η μια χειρότερη από την άλλη με άτυχο θύμα τον σύζυγό της…
Αυτό που προκαλεί ανατριχίλα εδώ είναι η δυσάρεστη μοίρα στην οποία η γυναίκα καταδικάζει άθελά της (ή ορθότερα από απροσεξία της) τον σύζυγό της. Παρά ορισμένες προχειρότητες στο σενάριο και στο κουστούμι ενός μοτοσικλετιστή που παριστάνει δήθεν τον Χάρο, η ιστορία καταφέρνει να ικανοποιήσει τελικά.
Blind Alleys: Στην τελευταία και αναμφισβήτητα καλύτερη ιστορία, παρακολουθούμε την αυστηρή στάση ενός πρώην στρατιωτικού και νυν διευθυντή οίκου τυφλών απέναντι στους τυφλούς που φιλοξενούνται στον οίκο. Οι δραστικές περικοπές σε παροχές πρώτης ανάγκης όπως φαγητό και θέρμανση προκαλούν την αντίδραση των τυφλών που θα εκδικηθούν τον άκαρδο διευθυντή με απίστευτα πρωτότυπο τρόπο. Καταπληκτική ερμηνεία του Ιρλανδού Patrick Magee στον ρόλο του ηγέτη των τυφλών όπως και του Nigel Patrick ως ο άκαμπτος και απολυταρχικός διευθυντής.
Μετά το πέρας των ιστοριών οι 5 άγνωστοι ουσιαστικά παραδίδονται στην όχι και τόσο ευχάριστη μοίρα τους και ο Crypt Keeper (Ralph Richardson) μας αποχαιρετά με μια ψαρωτική ερώτηση και απάντηση, τυπική και απαρχαιωμένη πλέον, αλλά ιδανική για το γοτθικό, ανάλαφρο horror κλίμα της εποχής. Σήμερα ίσως το «Tales From The Crypt» να φαντάζει υπερβολικά παλιομοδίτικο, αφελές και ακατάλληλο για τις νέες γενιές των φίλων του τρόμου. Δεν θα με εξέπληττε αν στο άκουσμα και μόνο του τίτλου, το μυαλό των νεότερων θεατών πηγαίνει αμέσως στην διασκεδαστική σκελετομορφή της ομότιτλης τηλεοπτικής σειράς. Πάντως οι παλιότεροι σίγουρα το εκτιμούν αν και γνωρίζουν ότι δεν αποτελεί αριστούργημα.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η επιβλητική παρουσία του Crypt Keeper.
- Το δραματικό φινάλε της δεύτερης ιστορίας.
- Ο πρωτότυπος τρόπος τιμωρίας του διευθυντή του οίκου τυφλών στην τελευταία ιστορία.
