Το όνομά του έγινε το συνώνυμο του τρόμου στη μεγάλη οθόνη. Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ (1899-1980), θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες μορφές της μεγάλης οθόνης, ένας πραγματικός καινοτόμος των ταινιών τρόμου. Αν και προτάθηκε πέντε φορές για το βραβείο Όσκαρ, δεν το απέκτησε ποτέ, όμως το 1967 τιμήθηκε με συνολικό βραβείο για την προσφορά του στον κινηματογράφο.
Οι αθάνατες ταινίες του Χίτσκοκ
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει τρομάξει με την αθάνατη σκηνή του φόνου στο μπάνιο στην κλασική ταινία “Ψυχώ“. Ο Χίτσκοκ κατάφερε να μας παρουσιάσει την φαινομενικά ήρεμη εικόνα ενός υπαλλήλου ξενοδοχείου (Νόρμαν Μπέιτς) ο οποίος εξαιτίας μίας άρρωστης εμμονής με τη μητέρα του, σκοτώνει τη γυναίκα που προσπαθεί να διαφύγει και καταφεύγει σε εκείνον. Ο Χίτσκοκ πρωτοτύπησε στις ταινίες τρόμου, διότι δεν παρουσίασε στυγνή και ωμή βία, αλλά σταδιακά κατάφερε να διεισδύσει στα βαθύτερα κίνητρα του ήρωα και να μας παρουσιάσει μία βαθιά ανάλυση της ψυχοσύνθεσης του. Ο Χίτσκοκ είχε επηρεαστεί από τα κινήματα της Ψυχιατρικής που εκείνη την εποχή είχαν ανθίσει σε μεγάλο βαθμό, ενώ είχε επηρεαστεί βαθιά από τις θεωρίες του Σίγκμουντ Φρόυντ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Spellbound, ένα θρίλερ με πρωταγωνιστές τους Γκρέκορι Πεκ και Ίνγκριντ Μπέργκμαν, το οποίο πραγματεύεται το παιδικό τραύμα του βασικού ήρωα.
Τη δεκαετία του ’40 και ύστερα από 10 βουβές και 15 ομιλούσες ταινίες, ο Χίτσκοκ δεν μπόρεσε να αντισταθεί στο Χόλυγουντ και ξεκίνησε να σκηνοθετεί μερικές από τις μεγαλύτερες του επιτυχίες.
Ο Χίτσκοκ χρησιμοποίησε μεγάλες σταρ της εποχής ως πρωταγωνίστριες, ενώ όλες οι ταινίες έχουν ως βασικό τους στοιχείο την εμπλοκή αθώων και καλών ανθρώπων σε περίεργες και άσχημες περιπέτειες. Μερικά σπουδαία φιλμ είναι η Ρεβέκκα (1940) με πρωταγωνιστές τους Λόρενς Ολίβιε και Τζόαν Φοντέιν, οι Υποψίες (1941) με τους Τζόαν Φοντέιν και Κάρι Γκραντ, το Νοτόριους (1946) με την Ίνγκριντ Μπέργκμαν και τον Κλοντ Ρέινς, μία ταινία που αφορά την αμφιταλάντευση ανάμεσα στο καθήκον και την αγάπη.
Ο Χίτσκοκ επιθυμούσε να είναι όσο πιο ρεαλιστικές γίνεται οι σκηνές με τα όνειρα (ο ίδιος ζητούσε συχνά τη συμβουλή του φίλου του και σουρεαλιστή καλλιτέχνη Σαλβαδόρ Νταλί, ώστε να είναι όσο πιο πειστικός γίνεται.
Ο Χίτσκοκ ήξερε πώς να συναρπάζει και να καθηλώνει τον θεατή, γνώριζε να προκαλεί ανατριχίλα και αίσθημα τρόμου χωρίς να δείχνει υπερβολική βία. Μία από τις πρωτοτυπίες του, ήταν ότι εμφανίστηκε σε πολλές από τις ταινίες του, όπως τα Πουλιά (1963) και το Ναυάγιο (1944).
Παραμένει ο μετρ του τρόμου, δίχως εκείνον οι ταινίες τρόμου θα βρίσκονταν ακόμα στην ηλικία του νήπιου. Εκείνος ωρίμασε την τέχνη του τρόμου και την καθιέρωσε ως ένα αυτόνομο μουσικό είδος.
