Σίγουρα μια από τις κορυφαίες στιγμές στα 80s για τον Lucio Fulci είναι το «The House By The Cemetery». Ο νονός του gore παρουσιάζει μια πιο μεστή ταινία σε σχέση με τις πιο πρόσφατες ωμές, in your face δουλειές του των προηγούμενων χρόνων χωρίς να εγκαταλείπει τα βασικά χαρακτηριστικά για τα οποία αγαπήθηκε (ή επικρίθηκε) από το κοινό του τρόμου – δηλαδή το άφθονο gore και τις λεπτομερείς σκηνές βίας. Στο «House by the Cemetery» ο Ιταλός σκηνοθέτης συνενώνει στοιχεία από το «The Shining» και το «The Amityville Horror» και προσθέτοντας τις δικές του σταθερές ιδέες δημιουργεί ένα ολοκληρωμένο φιλμ τρόμου που διατηρεί τη φρεσκάδα του μέχρι σήμερα. Ουσιαστικά αποτελεί το τρίτο μέρος της ανεπίσημης τριλογίας «Gates of Hell» μαζί με τα «City of the Living Dead» και «The Beyond» (έπος!).
Η υπόθεση δεν είναι πρωτότυπη αλλά χαρακτηρίζεται από τα τετριμμένα μοτίβα ταινιών στοιχειωμένων σπιτιών. Μια οικογένεια ταξιδεύει στην επαρχία για να μείνει στο νέο της σπίτι. Εκεί μια σειρά περίεργων συμβάντων που σχετίζονται με το τραγικό παρελθόν του σπιτιού αναστατώνουν τη ζωή της οικογένειας. Στο «House By The Cemetery» όμως τα πράγματα είναι πιο άγρια από τις συνηθισμένες ιστορίες φαντασμάτων. Εδώ δεν έχει φλώρικες ιστορίες τρόμου γύρω από τη φωτιά ή δίπλα στο τζάκι. Εδώ έχουμε να κάνουμε μ’ έναν ανελέητο, παραμορφωμένο φονιά που κρύβεται στο υπόγειο του σπιτιού σπέρνοντας το θάνατο στους ενοχλητικούς επισκέπτες με τους πιο βάρβαρους τρόπους. Ο πατέρας της οικογένειας ψάχνει το παρελθόν του οικήματος και ανακαλύπτει ότι σ’ αυτό κατοικούσε κάποτε ένας σαλταρισμένος γιατρός της Βικτωριανής εποχής με το όνομα Freudstein πραγματοποιώντας φρικαλέα πειράματα…
Η ταινία περιέχει πολλά κλισέ αλλά παραδόξως δεν ενοχλούν τόσο όσο σε άλλες ταινίες τρόμου. Αυτό ίσως οφείλεται στη σκηνοθετική μαεστρία του Fulci ο οποίος εκτός από τα συνηθισμένα πλούσια λουτρά αίματος (μιλάμε για απίστευτα ρεαλιστικά εφέ!) εμπλουτίζει το δημιούργημά του με έντονο σουρεαλισμό και γοτθική ατμόσφαιρα αναμειγνύοντας αριστοτεχνικά την πραγματικότητα και τη φαντασία. Έτσι τα κλισέ περνούν χαλαρά σε δεύτερη μοίρα. Μια αιματηρή επίθεση νυχτερίδας αφήνει ανάμεικτες εντυπώσεις και δεν θα παραξενευόμουν αν μερικοί την έβρισκαν γελοία.
Η αρχική ονομασία της ταινίας ήταν «Freudstein».
Εν πάση περιπτώσει, η ταινία είναι οπωσδήποτε δουλεμένη σε πολλά επίπεδα και κρίνοντας από τις παλαιότερες δουλειές του Fulci μοιάζει σαφώς πιο ώριμη παρά τις περιστασιακές ωμότητές της. Το μοναδικό σοβαρό ελάττωμα είναι η αργόσυρτη αφήγηση που μπορεί να κουράσει ελαφρώς μέχρι τουλάχιστον να φτάσουμε στο τελευταίο καταιγιστικό μισάωρο όπου υψηλές ποσότητες βίας και σασπένς μας καθηλώνουν στη θέση μας. Η φρανκεσταϊνική μορφή του φονιά και το σκουληκωειδές περιεχόμενο της σάρκας του καθιστούν τα δρώμενα ακόμα πιο σάπια! Το σκοτεινό φινάλε είναι απλά αντάξιο του ταλέντου του Fulci ο οποίος επιβεβαιώνει ξανά ότι ξέρει να φτιάχνει αλλόκοτα και απόκοσμα φιλμ με ξεχωριστή ταυτότητα. Και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει το υπέροχο, ατμοσφαιρικό και συνάμα απειλητικό μουσικό θέμα (εδώ από τον Walter Rizzotti) απ’ αυτά που μας συνηθίζει η ιταλική σκηνή τρόμου.
Οι λάτρεις του καλού Fulci (ο οποίος έχει και μια cameo εμφάνιση στο φιλμ) δεν πρέπει να χάσουν το «House by the Cemetery» (και προφανώς δεν θα το έχουν χάσει!). Ωστόσο, το γεμάτο αυτό φιλμ απευθύνεται και σ’ ένα ευρύτερο κοινό που ξέρει να εκτιμά τις ποιοτικές δουλειές τρόμου γενικότερα. Το «House by the Cemetery» είναι αναμφισβήτητα μία απ’ αυτές.
Θετικά: Σουρεαλιστική και απόκοσμη ατμόσφαιρα, εθιστική, στοιχειωμένη μουσική, εντυπωσιακό gore, ανατριχιαστικός «κακός».
Αρνητικά: Λίγες αφελείς σκηνές, κάποιες υπερβολές στο σενάριο.
Συμπέρασμα: Από τις σπουδαιότερες και πιο ατμοσφαιρικές δουλειές του Lucio Fulci. Η ταινία παραμένει τρομακτική παρά τις τρεις δεκαετίες που κουβαλά στην πλάτη της.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Ο εναρκτήριος φόνος όπου ένα αιχμηρό αντικείμενο διαπερνά το πίσω μέρος του κεφαλιού μιας κοπέλας για να ξεπροβάλλει από το στόμα της! Ιδανικό ξεκίνημα που μας προϊδεάζει για τον ανεμοστρόβιλο που θα ακολουθήσει.
- Ο αποτρόπαιος φόνος μια γυναίκας με εργαλείο τζακιού. Τα ρεαλιστικά εφέ βρίσκονται στο ζενίθ!
- Ένα ανατριχιαστικό ξέσκισμα λαιμού που καταλήγει σε αποκεφαλισμό!
