Ο ταλαντούχος Ιταλός σκηνοθέτης Sergio Martino μπορεί να μην έχει την ακτινοβολία των ομοεθνών του μεγαθήριων Bava, Argento ή Fulci, έχει συμβάλλει όμως στη σκηνή του giallo με ορισμένες ενδιαφέρουσες ταινίες που αξίζουν προσοχής. Το παρόν φιλμ με τον εκκεντρικό τίτλο-σιδηρόδρομο αποτελεί μια από τις καλές στιγμές του εν λόγω σκηνοθέτη και οπωσδήποτε μια ικανοποιητική προσθήκη στη giallo φιλμογραφία. Χρησιμοποιώντας στοιχεία από την κλασική και πολυδιασκευασμένη ιστορία του Edgar Alan Poe «The Black Cat» o Martino παραδίδει ένα ψυχαγωγικό φιλμ μυστηρίου βαδίζοντας στα γνώριμα giallo μονοπάτια. Ένα φιλμ που όχι μόνο μπερδεύει με την σεναριακή του πολυπλοκότητα αλλά προκαλεί κιόλας με τα γυμνά πλάνα και τις λεσβιακές ερωτικές σκηνές.
Ο τίτλος της ταινίας είναι αναφορά σε προηγούμενο και επίσης αξιόλογο giallo του Martino με την ονομασία «The Strange Vice of Mrs. Wardh».
Ο αδικοχαμένος Luigi Pistilli (που τον έχουμε απολαύσει μεταξύ άλλων σε κλασικά σπαγγέτι Western όπως «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος» και «Μονομαχία στο Ελ Πάσο») υποδύεται έναν «καμένο» συγγραφέα που βυθίζεται στην παρακμή, στον αλκοολισμό και ταυτόχρονα κακομεταχειρίζεται τη σύζυγό του (Edwige Fenech) ακόμα και μπροστά σε ξένους. Κάποια στιγμή η ερωμένη του δολοφονείται βάναυσα από έναν μανιακό και ο συγγραφέας θεωρείται βασικός ύποπτος για το φόνο της, μιας και εκείνο το βράδυ είχαν κανονίσει ραντεβού. Και ενώ οι φόνοι γυναικών συνεχίζονται η κατάσταση περιπλέκεται από την άφιξη της αισθησιακής ανιψιάς (Anita Strindberg) του συγγραφέα στο σπίτι του αλλά και από έναν μυστηριώδη γκριζομάλλη τύπο που παρακολουθεί τις κινήσεις τους. Τελειώσαμε; Φυσικά όχι αφού θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί και ο «Σατανάς», τουτέστιν η αγαπημένη μαύρη γάτα του συγγραφέα που παρακολουθεί κι αυτή τις εξελίξεις μέσα από τα σπινθηροβόλα μάτια της.
Όπως συμβαίνει συχνά στα giallo οι σεναριακές τρύπες και οι βολικές απλουστεύσεις είναι παρούσες και εδώ χωρίς ευτυχώς επιζήμια αποτελέσματα για τη συνολική εικόνα του φιλμ που γενικά διαθέτει την απαραίτητη συνοχή. Η απογείωση οφείλεται σε δύο παράγοντες: α) στις εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών με την γαλλοϊταλίδα Edwige Fenech να δίνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας της ως βασανισμένη σύζυγος και β) στη νοσηρή ατμόσφαιρα που πλάθει ο Martino εντός του σπιτιού του πρωταγωνιστικού ζεύγους. Η βαθμιαία διόγκωση του κλίματος παράνοιας κινηματογραφείται έξοχα μέσα από την ταραγμένη σχέση του συγγραφέα με τη σύζυγό του. Μυστήριο σαφώς υπάρχει παρά την έλλειψη πολλών υπόπτων (συγκριτικά με άλλα giallo τουλάχιστον) και το φινάλε εξελίσσεται καθηλωτικά αποδίδοντας δικαιοσύνη αλλά και αναδεικνύοντας το μακάβριο. Τα εστιασμένα πλάνα στα μάτια της οικιακής γάτας προσθέτουν επιπλέον παράνοια σ’ ένα ήδη άρρωστο κλίμα καθώς και δόσεις ψευτομεταφυσικού τρόμου που αναδύεται αυθόρμητα από το ζώο-εφιάλτη των προληπτικών. Εν κατακλείδι το «Your Vice Is a Locked Room and Only I Have the Key» είναι μια από τις δυνατές δουλειές του Martino που αξίζει να αναζητήσετε.
Θετικά: Συνεχής διατήρηση νοσηρής και παρανοϊκής ατμόσφαιρας, γοητευτικά περίπλοκο σενάριο, χρήση στοιχείων από Edgar Alan Poe, σπουδαίες ερμηνείες και έξυπνες ανατροπές.
Αρνητικά: Μερικές κακοτοπιές στο σενάριο.
Συμπέρασμα: Αξιόλογο και προκλητικό giallo με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Αξίζει της προσοχής των οπαδών του είδους και όχι μόνο.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Μα φυσικά ο «Σατανάς», η κακόφημη μαύρη γάτα που ως «Μεγάλος Αδελφός» βλέπει όλα τα νοσηρά που συμβαίνουν στο σπίτι.
- Η επίθεση της συζύγου του συγγραφέα στην γάτα με ψαλίδι σε μια αρκετά ταραγμένη νύχτα.
- Το συγκλονιστικό φινάλε. Έξυπνο, μακάβριο, παρανοϊκό…όπως πρέπει με άλλα λόγια.
