Κλειστοφοβικό, πανέξυπνο, απειλητικό, εφιαλτικό, αγωνιώδες…είναι πέντε λέξεις που έρχονται κατευθείαν στο μυαλό μου όταν βλέπω τον τίτλο ή το εξώφυλλο της συγκεκριμένης ταινίας. Το «Cube» είναι μια πολύ διαφορετική ταινία και αρκετά δύσκολο να ενταχθεί σ’ ένα ορισμένο είδος αφού συνιστά ξεχωριστή κατηγορία από μόνο του. Αυτό το διαμάντι καναδικής προέλευσης συνδυάζει άρτια τον ψυχολογικό τρόμο, την επιστημονική φαντασία, τις ανθρώπινες αδυναμίες, το gore και τα…μαθηματικά σ’ ένα εκρηκτικό μείγμα που αφήνει τον θεατή με ανοιχτό το στόμα!
Για αδιευκρίνιστους λόγους μια μικρή ομάδα άγνωστων μεταξύ τους ατόμων βρίσκονται κλεισμένοι σ’ ένα τεράστιο συγκρότημα δωματίων κυβικού σχήματος, μέρη ενός ακόμη μεγαλύτερου κύβου! Τα δωμάτια επικοινωνούν μέσω μικρών τετραγωνικών πορτών που επιτρέπουν τη μετακίνηση από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Ωστόσο, δεν είναι όλα τα δωμάτια ασφαλή αφού μερικά κρύβουν θανατηφόρες παγίδες που ενεργοποιούνται με αρκετά ύπουλο και τεχνολογικά προηγμένο τρόπο. Οι έξι πρωταγωνιστές προσπαθούν να συνέλθουν από το σοκ και να βρουν μια έξοδο. Το εγχείρημα όμως δεν είναι καθόλου εύκολο αφού εκτός από τα εφιαλτικά παιχνίδια και τις φονικές παγίδες που κρύβει ο κύβος, πρέπει να αντιμετωπίσουν και τους ίδιους τους εαυτούς τους.
Η υπόθεση χαρακτηρίζεται αναμφισβήτητα από εξαιρετική ευρηματικότητα και πρωτοτυπία. Τα επιμέρους τεχνικά στοιχεία του «Cube» όπως το ασφυκτικό, κλειστό περιβάλλον, τα έντονα χρώματα των δωματίων και η ποικιλομορφία των παγίδων καθιστούν την ταινία διαβολικά γοητευτική και άκρως απρόβλεπτη ταυτόχρονα. Τα συναισθήματα απόγνωσης, αγανάκτησης και απελπισίας που κυριεύουν συχνά τους πρωταγωνιστές μεταδίδονται επιτυχώς στον θεατή ο οποίος συμπάσχει κατά κάποιο τρόπο με τους έγκλειστους. Η διαπίστωση ότι οι πρωταγωνιστές έχουν από μια επαγγελματική ιδιότητα ή φυσικό χάρισμα που μπορούν να αξιοποιούν αποτελεσματικά στα πλαίσια της προσπάθειας απόδρασης από τον κύβο, προσθέτει άλλη μια ευφυή πινελιά στο υπέροχο θέαμα που παρακολουθούμε.
Εκτός απ’ αυτά, το φιλμ προσπαθεί να μη μένει ρηχό αλλά αφήνει να βγουν στην επιφάνεια διάφορες αδυναμίες της ανθρώπινης συμπεριφοράς που εκδηλώνονται εντονότερα όταν ο άνθρωπος βρεθεί στο περιβάλλον μιας σκληρής δοκιμασίας. Συχνά η συνεργασία της ομάδας μπορεί να κατακερματιστεί όταν τα συναισθήματα υποσκελίζουν τη λογική φέρνοντας τις πιο απρόβλεπτες συνέπειες. Ναι, το «Cube» προσπαθεί να φιλοσοφήσει, να κοιτάξει βαθύτερα μέσα στον ανθρώπινο ψυχισμό και να μας μεταδώσει ποικίλα μηνύματα. Μηνύματα σχετικά με την έντονη θέληση για ζωή και τον γενναίο αγώνα για επιβίωση από τη μία, μέχρι και τα πιο νιχιλιστικά και πεσιμιστικά μηνύματα από την άλλη, που προβληματίζουν έντονα για την πιθανή βασιμότητά τους στον στίβο του πραγματικού κόσμου. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πλοκή δεν σ’ αφήνει να βαρεθείς πουθενά καθώς η ταινία έχει γρήγορο ρυθμό και φυσικά μπόλικο σασπένς. Οι δόσεις gore δεν αποτελούν το συχνότερο συστατικό του «Cube» αλλά τουλάχιστον σε δύο περιπτώσεις που οι παγίδες πετυχαίνουν το στόχο τους τα αποτελέσματα είναι άκρως σοκαριστικά!
Το φιλμ γυρίστηκε σε 20 μόλις ημέρες και ήταν το τελευταίο που κυκλοφόρησε στον Καναδά από την Cineplex Odeon Films προτού μετονομαστεί σε Odeon Films.
Εν κατακλείδι το «Cube» είναι ένας απολαυστικός συνδυασμός τρόμου, φανταστικού, μυστηρίου με ψυχολογικές και κοινωνικές προεκτάσεις που θα σας κρατήσει γερά στην καρέκλα σας και συνάμα θα σας προβληματίσει. Μακάρι να έβγαιναν συχνότερα ευρηματικές ταινίες όπως αυτή!
Θετικά: Η ευφυέστατη υπόθεση, η ευρηματική ποικιλία των παγίδων, η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, ο πλουραλισμός έντονων χρωμάτων, οι ψυχολογικές-κοινωνικές διαστάσεις που δίνει ο σκηνοθέτης μέσω της σύγκρουσης των χαρακτήρων.
Αρνητικά: Ίσως το ότι δεν είναι όλες οι ερμηνείες το ίδιο σοβαρές. Αυτό όμως δεν επηρεάζει σχεδόν καθόλου την υψηλή ποιότητα του «Cube».
Συμπέρασμα: Τέτοια κρυφά διαμάντια που σφύζουν από φρεσκάδα και πρωτοτυπία, πρέπει να απολαμβάνονται από κάθε σοβαρό οπαδό του sci-fi/horror ιδιώματος. Γενικότερα μιλάμε για ταινία που μπορεί να ικανοποιήσει τεράστιο αριθμό θεατών.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Ο φρικιαστικός φόνος μέσω μιας «δικτυωτής» παγίδας που κάνει κυριολεκτικά κομμάτια το θύμα της.
- Το χύσιμο οξέως στο πρόσωπο ενός θύματος που πέφτει σε παγίδα με ευνόητα αποτελέσματα…
- Η αγωνιώδης σκηνή που οι πρωταγωνιστές καλούνται να προσπεράσουν ένα δωμάτιο εντελώς αθόρυβα καθότι η παγίδα ενεργοποιείται με τον ανθρώπινο ήχο. Σε κάτι σκηνές σαν κι αυτή ο ιδρώτας του θεατή κυλάει ασταμάτητα…
