Το «The Royal Hotel» είναι ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα ψυχολογικά-δραματικά θρίλερ της χρονιάς. Πρόκειται για μια ιδιόμορφη ταινία που δεν περιορίζεται στα στεγανά του τρόμου ή των κλασικών ψυχολογικών θρίλερ διαθέτοντας την δική της διακριτή ταυτότητα. Επικεντρώνεται σε δύο φίλες νεαρής ηλικίας από τον Καναδά που μετακομίζουν προσωρινά στην Αυστραλία για να βρουν δουλειά σε ένα απομακρυσμένο, παρακμιακό μπαρ της ερημικής υπαίθρου.
Οι κοπέλες αντικαθιστούν δύο Αγγλίδες που δούλευαν εκεί αλλά ήρθε η ώρα να αποχωρήσουν. Το μέρος δεν είναι και το καλύτερο. Η απομόνωσή του από μεγάλες πόλεις και τον πολιτισμό έχει αντίκτυπο στους ελάχιστους κατοίκους της περιοχής. Οι περισσότεροι ομοιάζουν με άξεστους, καταθλιπτικούς χωριάτες που απλά παλεύουν για τα προς το ζην. Η επαφή των κοριτσιών με τους ντόπιους δεν είναι πάντα ιδανική και κάποια στιγμή τα προβλήματα κάνουν την εμφάνισή τους. Άραγε ποιες μορφές βίας ελλοχεύουν σε αυτό το δύσκολο περιβάλλον και πόσο καλά μπορούν να τις διαχειριστούν οι δύο φίλες;
Μέσα από τα καμώματα των πρωταγωνιστών και των δευτεραγωνιστών του αναδεικνύονται ανθρώπινοι φόβοι και απρόσμενες απειλές που αν δεν περιοριστούν έγκαιρα, μπορούν να οδηγήσουν σε φοβερά εγκλήματα. Το σοκαριστικό δίδαγμα είναι ότι ο φονιάς, ο βιαστής, ο δράστης ενός απεχθούς εγκλήματος μπορεί να είναι ο γείτονάς μας, ο συνεργάτης της καθημερινότητας, ο θαμώνας του καταστήματος.
Το «The Royal Hotel» είναι το πρώτο ολοκληρωμένο φιλμ που γυρίστηκε στην αυστραλέζικη πόλη Yatina η οποία έχεις μόλις 9 άτομα πληθυσμό!
Οι δύο φίλες βρίσκονται σε διαρκή κίνδυνο. Το ξέσπασμα των βίαιων συμπεριφορών μπορεί να έρθει οποτεδήποτε από οποιονδήποτε. Κι αυτό είναι που κάνει το έργο τρομακτικό. Κανείς δεν είναι ασφαλής στον σάπιο κόσμο της παρακμιακής υπαίθρου όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα. Μέθυσοι και μοναχικοί τύποι περιτριγυρίζουν αθώες σάρκες, καλοσυνάτες νεανικές ψυχές που αναζητούν τον χαβαλέ και το χαρτζιλίκι. Υπάρχει όμως ένα σκληρό τίμημα για την συγκεκριμένη αναζήτηση: η συνεύρεση στον ίδιο χώρο με το απρόβλεπτο τσούρμο προβληματικών χαρακτήρων.
Πέρα από τις γερές δόσεις ψυχολογικού τρόμου, η ταινία σε μαγεύει και με την καταπληκτική φωτογραφία της αυστραλέζικης υπαίθρου. Μικρές εστίες μοναχικών δέντρων δίνουν την θέση τους σε καλά κρυμμένες λίμνες με φυσικά σχηματισμένους καταρράκτες. Η απεραντοσύνη της Αυστραλίας κρύβει θησαυρούς που εκτιμώνται περισσότερο ευρισκόμενες στην αφιλόξενη έρημο. Αλλά η αίσθηση απειλής δεν παύει να μας συνοδεύει αφού οι ηρωίδες μας ξεναγούνται στα φυσικά τοπία από περίεργους ντόπιους με ακαθόριστα κίνητρα.
Το σημαντικότερο πρόβλημα το φιλμ είναι η αυτοσυγκράτησή του σε χαμηλούς τόνους. Δηλαδή εκεί που βλέπουμε περιστατικά τα οποία δείχνουν ότι θα οδηγηθούμε σε ανεξέλεγκτη κλιμάκωση, ο πήχης παραμένει χαμηλός, τα διάφορα «παλιόμουτρα» αδυνατούν να δείξουν το πιο σκληρό τους πρόσωπο με αποτέλεσμα η πολυαναμενόμενη δράση να μην έρχεται σχεδόν ποτέ. Δεν λέω, εκπληκτικό το χτίσιμο της απειλητικής ατμόσφαιρας αλλά χωρίς την ιδανική ολοκλήρωση περιορίζεται ο ενθουσιασμός. Σα να τρως μακαρόνια χωρίς τυρί ένα πράγμα.
Εν κατακλείδι, το «The Royal Hotel» συνιστά μια καλή προσπάθεια στην υποκατηγορία των δραματικών θρίλερ που θα πείσει τους φίλους της εν λόγω σκηνής. Όντας ρεαλιστικό, ψυχοφθόρο και παρακμιακό, καταφέρνει να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές μας και να μας σοκάρει με τους δυνητικούς κινδύνους που κρύβουν οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Εάν άφηνε τον εαυτό του να ξεσπάσει περισσότερο, εκτιμώ ότι θα έκανε την έκπληξη και σήμερα θα μιλούσαμε για μια τολμηρή ταινία γροθιά στο στομάχι πολλών. Κρίμα που πάτησε φρένο την πιο κρίσιμη στιγμή.
