Ενδιαφέρον θρίλερ που με τίποτα όμως δεν δικαιολογεί τον ντόρο και την μεγάλη εμπορική του επιτυχία. Ο λόγος για το «Eyes of Laura Mars» ένα ψυχολογικό θρίλερ μυστηρίου που θεωρείται αμερικανική εκδοχή των ιταλικών giallo, το οποίο διαφοροποιείται ελαφρώς προσθέτοντας λίγες δόσεις μεταφυσικής. Το μεταφυσικό στοιχείο έγκειται στην ενορατική ιδιότητα της ηρωίδας η οποία βλέπει μέσα από τα μάτια ενός κατά συρροή δολοφόνου τους φρικτούς φόνους που διαπράττει.
Θέλγητρο του «Eyes of Laura Mars» αποτελεί το δίδυμο Faye Dunaway – Tommy Lee Jones που φωτίζουν με τη συμμετοχή τους ένα φιλμ που υπό διαφορετικές συνθήκες μάλλον θα περνούσε απαρατήρητο. Άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι η πρώτη συμμετοχή του John Carpenter σε ταινία μεγάλου studio, έχοντας συνεισφέρει στο σενάριο ενώ τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο σκηνοθέτης του «Star Wars – The Empire Strikes Back» Irvin Kershner. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω οι προσδοκίες μας ανεβαίνουν στα ύψη αλλά τελικά το φιλμ αυτοπεριορίζεται, φτάνοντας σε καλά μεν αλλά όχι εντυπωσιακά επίπεδα.
Η Faye Dunaway υποδύεται τη Laura Mars, μια επιτυχημένη φωτογράφο με προκλητικό έργο που επικεντρώνεται σε φωτογραφίες μόδας σε βίαιο φόντο. Άλλοτε τα μοντέλα παριστάνουν τους νεκρούς, άλλοτε μαλλιοτραβιούνται με φόντο φλεγόμενα αυτοκίνητα και αυτή η συνταγή φαίνεται να δουλεύει μια χαρά για την καριέρα της. Η ηρωίδα όμως βασανίζεται και από ένα μεταφυσικό χάρισμα -ή ορθότερα κατάρα- αφού σε ανύποπτες στιγμές η όρασή της μεταφέρεται στα «μάτια» ενός παρανοϊκού δολοφόνου και βλέπει μέσα από αυτά τους φόνους φίλων και συνεργατών της. Και σα να μην έφτανε αυτό, η δύστυχη Laura καταλαβαίνει ότι και η ίδια έχει γίνει στόχος του παρανοϊκού. Στη ζωή της μπλέκεται επίσης ένας αστυνομικός (Tommy Lee Jones) ο οποίος προσπαθεί να εντοπίσει τον δράστη και να προστατέψει την Laura.
Αρχικά τον ρόλο της Laura Mars επρόκειτο να υποδυθεί η γνωστή τραγουδίστρια Barbra Streisand αλλά η εκκεντρική υπόθεση την απέτρεψε. Τελικά συνεισέφερε στο φιλμ με το τραγούδι «Prisoner» που ακούμε κατά την έναρξη.
Η ταινία έχει ρυθμό, σασπένς, μυστήριο και ταυτόχρονα διακρίνεται για την καλλιτεχνική της αρτιότητα μέσω των φωτογραφιών μοντέλων σε στιλάτο background. Κάθε φορά που η ηρωίδα βλέπει τα μοιραία οράματα λαμβάνουμε τρομάρες από την ανατριχιαστική μουσική που συνοδεύει τα κοντινά πλάνα στα κατατρομαγμένα μάτια της. Επιπλέον το φιλμ μας ανεβάζει με διασκεδαστική disco μουσική στέλνοντάς μας κατευθείαν στο κλίμα των 70s χωρίς να στερεί από την πλοκή τον απειλητικό χαρακτήρα. Η Dunaway και ο Jones σίγουρα δεν δίνουν την ερμηνεία της ζωής τους αλλά τουλάχιστον δείχνουν ορεξάτοι και κυρίως χάρη σ’ αυτούς αποκτά μια λάμψη το φιλμ.
Τα προβλήματα εντοπίζονται στο σενάριο το οποίο χωρίς να είναι κακό, δεν κάνει την καλύτερη διαχείριση των χαρακτήρων, αφήνοντας ανεκμετάλλευτους ορισμένους από αυτούς και παράλληλα υιοθετεί πεζές και υπερβολικά απλοϊκές εξηγήσεις όταν φτάνουμε στις αποκαλύψεις. Τόσο το κίνητρο όσο και το προφίλ του δολοφόνου δεν διαθέτουν το απαραίτητο βάθος και κάπου αισθανόμαστε ότι έγινε πολλή φασαρία για το τίποτα. Η προσπάθεια για ανατροπή δείχνει αρκετά ανέμπνευστη. Υπερβολικά εύκολη ήταν και η ανάπτυξη ειδυλλίου μεταξύ του πρωταγωνιστικού διδύμου. Επίσης θα ήταν καλοδεχούμενες μερικές ποσότητες αίματος παραπάνω αλλά δυστυχώς ο σκηνοθέτης και οι παραγωγοί προτίμησαν να κρατήσουν την βία σε friendly επίπεδα για τις μάζες.
Θετικά: Αρκετές στιγμές αγωνίας, ωραίες φωτογραφίες, καλλιτεχνικό στιλ, εθιστική μουσική άλλοτε ανεβαστική και άλλοτε ανατριχιαστική.
Αρνητικά: Ευκολίες και κακοτοπιές στο σενάριο, ανεπαρκής χρησιμοποίηση των χαρακτήρων, έλλειψη λεπτομερών απεικονίσεων της βίας.
Συμπέρασμα: Ενδιαφέρον φιλμ τρόμου και μυστηρίου που αναδεικνύεται περισσότερο χάρη στην παρουσία των Faye Dunaway και Tommy Lee Jones.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Όλες οι στιγμές που η κάμερα ζουμάρει στα μάτια της Laura όταν βλέπει ή πρόκειται να δει τα οράματα φόνων. Οι εν λόγω σκηνές είναι αρκετά τρομακτικές και ο τρόμος ενισχύεται από την ανατριχιαστική μουσική υπόκρουση.
- Η σκηνή της φωτογράφισης όπου διάφορα μοντέλα παριστάνουν ότι πλακώνονται στο ξύλο με φόντο φλεγόμενα οχήματα.
