The Brain Eaters Review: Ύπουλα παράσιτα καταλαμβάνουν ανθρώπινα μυαλά

Άλλο ένα κοινότοπο φιλμ τρόμου/επιστημονικής φαντασίας του παλιού αμερικάνικου cult cinema; Ή μήπως ένα ξεχωριστό φιλμ που χαίρει ξεχωριστού στάτους; Η αλήθεια για το ιδιαίτερο «The Brain Eaters» βρίσκεται κάπου στη μέση. Βλέποντάς το μετά από πολύ καιρό διαπίστωσα ότι αποτελεί ακόμα μια καλή επιλογή για τους φίλους του cult αλλά σίγουρα ο χρονικός παράγοντας δεν το έχει αφήσει ανεπηρέαστο.

Τι έχουμε εδώ λοιπόν; Ένας τεράστιος μεταλλικός κώνος -σαν διαστημόπλοιο- εμφανίζεται σε μια δασώδη περιοχή μιας μικρής πόλης στην πολιτεία Ιλινόις και προβληματίζει κράτος και επιστήμονες. Κάθε προσπάθεια να τον καταστρέψουν ή να τον αλλοιώσουν αποδεικνύεται μάταιη. Ταυτόχρονα σημειώνονται μυστηριώδεις εξαφανίσεις κατοίκων ενώ κρούσματα φονικής βίας μεταξύ πολιτών εξαπλώνονται. Μια ομάδα από κρατικούς πράκτορες και επιστήμονες προσπαθεί να λύσει το μυστήριο και να αντιμετωπίσει την αλλόκοτη απειλή προτού είναι αργά για την ανθρωπότητα.

Η πικάντικη αυτή υπόθεση έχει την τύχη να πλαισιώνεται από συμπαθητικούς πρωταγωνιστές και να ξετυλίγεται μέσα από πολλές σκηνές δράσης, αγωνίας και βίας….αρκετά απρόσμενης για την εποχή. Τα παράσιτα που κολλάνε στους λαιμούς των ανθρώπων και τους ελέγχουν κάνουν πολύ καλή δουλειά κι αυτό επιβεβαιώνεται από τις συγκρούσεις των χαρακτήρων, άλλοτε με ακατάπαυστα μπουνίδια και άλλοτε με θανάσιμες πιστολιές. Σίγουρα τα εφέ των παρασίτων δείχνουν ξεπερασμένα σήμερα. Χρησιμοποιήθηκαν κουρδιστά παιχνίδια καλυμμένα με γουνάκια παλτών και καθαριστικών! Ο ήχος πάντως που βγάζουν είναι πειστικός και απειλητικός ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα.

Οι παραγωγοί του φιλμ δέχτηκαν μήνυση από τον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Robert A. Heinlein ο οποίος ισχυρίστηκε ότι η πλοκή έκλεψε διάφορα σεναριακά μοτίβα του βιβλίου του «The Puppet Masters». Τελικά το θέμα διευθετήθηκε εκτός δικαστηρίου.

Η διάρκεια του «The Brain Eaters» είναι αναμενόμενα μικρή, όπως συνέβαινε με πολλές παρόμοιες ταινίες της δεκαετίας του ’50 χωρίς να είναι απαραίτητα κακό αυτό. Νομίζω δηλαδή ότι στον περιορισμένο χρόνο που είχε στη διάθεσή του το φιλμ, κατάφερε να περάσει το μήνυμά του σχετικά με το impact αυτής της εναλλακτικής μορφής ζωής στον ανθρώπινο πολιτισμό. Άλλοι πάλι θα ξενερώσουν περιμένοντας ακόμα βαθύτερη ανάπτυξη και το καταλαβαίνω εν μέρει. Μου άρεσε επίσης η τόλμη της ταινίας που δεν διστάζει να μεταχειριστεί βάναυσα βασικούς χαρακτήρες. Οι ερμηνείες είναι αξιοπρεπείς, στο κλίμα της εποχής.

Η τελική μου εκτίμηση είναι ότι το «The Brain Eaters» είναι μια αξιοπρεπής B-movie των 50s που μπορεί ακόμα να καταστεί ευχάριστη στους θεατές που αγαπούν αυτό το είδος κινηματογράφου. Ο χρόνος μπορεί να έχει αφήσει τα σημάδια του σε τεχνικά θέματα όπως τα ειδικά εφέ, αλλά όχι στη συνολική «υφή» της ταινίας. Λάτρεις του cult και B-movάκηδες σπεύστε άφοβα για μια παλιομοδίτικη, ψυχαγωγική εμπειρία.