Μια από τις φρέσκες ιδέες του cinema τρόμου των τελευταίων ετών. Το «Devil» βασισμένο σε ευρηματική ιστορία του σκηνοθέτη της «Έκτης Αίσθησης» και του «Άφθαρτου» M. Night Shyamalan εμφανίστηκε στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας μας ως τονωτική ένεση για το είδος κάνοντας για λίγο το χειλάκι μας να χαμογελάσει.
Πέντε άτομα εγκλωβίζονται στο ασανσέρ ενός ουρανοξύστη και ένας απ’ αυτούς είναι ο Διάβολος (τι είπες τώρα!). Ο «έξω από δω» δεν εμφανίστηκε τυχαία αλλά έχει συγκεκριμένο σκοπό όπως μας διηγείται ένας από τους σεκιουριτάδες που παρακολουθούν τις δραματικές στιγμές εντός του ασανσέρ από την κάμερα του κλειστού κυκλώματος. Στην υπόθεση μπλέκεται και ένας ντετέκτιβ (Chris Messina) που οδηγήθηκε στο ίδιο κτίριο ερευνώντας μια περίπτωση αυτοκτονίας. Εντός του ασανσέρ επικρατούν σκηνές αλλοφροσύνης. Σε ανύποπτες στιγμές τα φώτα σβήνουν, ο χώρος βυθίζεται σε βαθύ σκοτάδι, περίεργοι δυνατοί ήχοι ακούγονται και όταν ο φωτισμός επανέρχεται είτε κάποιος από τους εγκλωβισμένους θα έχει τραυματιστεί είτε σκοτωθεί. Ο αφηγητής σεκιουριτάς (Jacob Vargas) είναι ιδιαίτερα θρήσκος και πεπεισμένος ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Διάβολος είναι υπεύθυνος για το μακελειό εντός τους ανελκυστήρα. Άντε να τον πιστέψει όμως ο ντετέκτιβ ο οποίος αναζητά ρεαλιστικές, ορθολογικές λύσεις για τα γεγονότα πιστεύοντας ότι για το χάος ευθύνεται απλά ένας φονιάς που βρίσκεται ανάμεσα στους παγιδευμένους.
Θα μπορούσαμε να δούμε το «Devil» ως ένα τυπικό ντετεκτιβικό θρίλερ whodunit χαρακτήρα αλλά με μεταφυσική χροιά. Πράγματι από τη στιγμή που οι 5 άνθρωποι παγιδεύονται στο ασανσέρ οι θεατές επιδίδονται αναπόφευκτα στο διασκεδαστικό παιχνίδι μαντεψιών σχετικά με την ταυτότητα του ενόχου που εδώ ενσαρκώνει τον ίδιο το Σατανά (μπρρρ!). Αυτό και μόνο καθιστά το φιλμ ιδιαίτερα διασκεδαστικό ενώ παράλληλα οι δραματικές σκηνές μέσα στο ασανσέρ ενισχύουν τη δυναμική του «Devil» παράγοντας μια έντονα κλειστοφοβική ατμόσφαιρα. Οι καλογραμμένοι χαρακτήρες του ταιριάζουν απόλυτα με το ούτε πολύ βαρύ ούτε εντελώς ανάλαφρο κλίμα. Η αφήγηση του σεκιουριτά δένει καλά με το υπόλοιπο μέρος και το σενάριο αποδεικνύεται γενικά συμπαγές παρότι δεν είναι ολικά απαλλαγμένο από ατέλειες, κλισέ ή βολικές λύσεις. Αν σ’ αυτά συμπεριλάβουμε και τον γρήγορο ρυθμό του τότε μιλάμε για μια ταινία που περιμένει έτοιμη, ζεστή στο πιάτο μας να την καταβροχθίσουμε.
Το «Devil» είναι το πρώτο φιλμ της τριλογίας «The Night Chronicles» που πραγματεύεται το υπερφυσικό μέσα στη σύγχρονη αστική κοινωνία. Επίσης εντός του φιλμ υπονοείται το νούμερο 666 μέσω διάφορων τεχνασμάτων και αναφορών. Για παράδειγμα ο αριθμός της οδού όπου βρίσκεται ο ουρανοξύστης είναι το 333 δηλαδή 666 δια του 2. Το ασανσέρ (με αριθμό 6!) σταματά μεταξύ των ορόφων 23 (2 Χ 3=6) και 42 (4+2=6), κάποιοι από τους πρωταγωνιστές ήθελαν να πάνε σε ορόφους που το άθροισμα ή το υπόλοιπό τους δίνουν 6άρι και λοιπά χαριτωμένα και μυστικιστικά!
Δύσκολα απογοητεύεται κανείς από το «Devil». Πρόκειται για φρέσκια, άμεση και εμπνευσμένη ταινία τρόμου, κάτι σαν mini έκπληξη για το κοινό που αναζητά το νέο και το διαφορετικό στη σκηνή του τρόμου. Σπεύσετε να το δείτε λοιπόν αν και πολλοί φαντάζομαι θα το έχουν ήδη απολαύσει.
Θετικά: Πρωτοτυπία, έξυπνη και δημιουργική αξιοποίηση του «whodunit» στοιχείου, ενδιαφέροντες χαρακτήρες, μπόλικο σασπένς, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα.
Αρνητικά: Μικροπροβλήματα στο σενάριο.
Συμπέρασμα: Φρέσκο φιλμ τρόμου, με μυστήριο, ένταση και αγωνία. Απρόσμενη έκπληξη για το σύγχρονο cinema τρόμου.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Το ξεκίνημα. Αφηγηματικό και πεσιμιστικό ταυτόχρονα οριοθετεί τα πλαίσια μέσα στα οποία θα κινηθεί το υπόλοιπο έργο.
- Κάθε στιγμή που τα φώτα σβήνουν στο ασανσέρ και επικρατεί πανικός.
- Ένα κόψιμο λαιμού με μεγάλο γυαλί από καθρέπτη.
- Οι αποκαλύψεις του τέλους όπου ο θνητός έρχεται face to face με τον ίδιο το Διάβολο και αναμετράται μαζί του ηθικώς.
