Το συγκεκριμένο διήγημα έχει αναμφισβήτητα έναν από τους πιο αλλόκοτους τίτλους που έχω συναντήσει στη βιβλιογραφία τρόμου. Και ποιος δεν παραξενεύεται όταν διαβάζει τον αλλοπρόσαλλο και ελαφρώς προκλητικό τίτλο «Το Αγόρι που Κλώτσαγε Γουρούνια»; Άλλη μια έκπληξη είναι το όνομα του συγγραφέα του. Είναι γραμμένο από τον μεγάλο πρωταγωνιστή της σειράς επιστημονικής φαντασίας του BBC, Doctor Who, τον σπουδαίο Tom Baker.
Το διήγημα του Baker –που περιγράφεται ως «γκροτέσκο αριστούργημα»– επικεντρώνεται σε ένα δεκατριάχρονο αγόρι ονόματι Ρόμπερτ Καλιγκάρι. Αυτό είναι μια αναφορά στον διαβολικό χαρακτήρα μιας πολύ παλιάς ταινίας τρόμου. Ο Ρόμπερτ, από πολύ νωρίς, ανέπτυξε το αρρωστημένο πάθος να κλωτσά γουρούνια. Πρώτα με τον ψεύτικο κουμπαρά της αδερφής του. Αργότερα με χοίρο κάθε μορφής –ακόμα και σε μορφή επεξεργασμένου φαγητού– ο νεαρός διάολος διαταράσσει την ησυχία της γειτονιάς του με απίστευτους συνδυασμούς γεγονότων.
Με το πέρασμα του χρόνου η ψυχική ασθένεια του Ρόμπερτ ξεπερνά τα όρια της κακόγουστης φάρσας και θέτει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Η πρόκληση ύπουλων ατυχημάτων είναι η σπεσιαλιτέ της απύθμενης μοχθηρίας του. Όμως η μοίρα πρόκειται να παίξει το δικό της ύπουλο παιχνίδι απέναντι στον Ρόμπερτ. Το μέλλον του διαγράφεται ζοφερό και αληθινά φρικτό…
Το «Αγόρι που Κλώτσαγε Γουρούνια» είναι ένα πραγματικά απολαυστικό ανάγνωσμα. Παντρεύει την ωμή βία με τη σάτιρα και το *μαύρο χιούμορ* στο πλαίσιο μιας αχαλίνωτης, νοσηρής ιστορίας. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Baker είναι γεμάτη ευρηματικό κυνισμό και διεισδυτική περιγραφικότητα. Ειδικά στις στιγμές θανάτων, ο συγγραφέας γίνεται ανατριχιαστικά λεπτομερής και κατορθώνει να σοκάρει τους αναγνώστες του. Η ιστορία του είναι ευφυής και δυναμική. Η αφήγηση κυλάει εύκολα, χωρίς πολλές αχρείαστες αναφορές. Υπάρχουν όμως και υποπλοκές που παρέμειναν στον αέρα, κι αυτό με χάλασε κάπως.
Όσον αφορά τα ποιοτικά και τεχνικά χαρακτηριστικά της παρούσας έκδοσης, μπορώ να πω ότι έμεινα κάτι παραπάνω από ικανοποιημένος. Η πετυχημένη μετάφραση της Μαρίας Πέτρου μεταδίδει αποτελεσματικά το παρανοϊκό κλίμα της ιστορίας, την τραγικότητα των χαρακτήρων και την ειρωνική ατμόσφαιρα στον αναγνώστη – μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια.
Την ίδια στιγμή, οι καλοσχεδιασμένες εικόνες του David Roberts φιλοξενούν κάθε δεύτερη σελίδα του αναγνώσματος. Οπτικοποιούν το περιεχόμενο του κειμένου και μεγιστοποιούν την ψυχαγωγία. Κάποιος θα περίμενε να προκαλούν το αντίθετο αποτέλεσμα, περιορίζοντας τη φαντασία του θεατή στα μοτίβα των ιδεών του σκιτσογράφου. Όμως αυτό δεν συμβαίνει. Η εικονογράφηση είναι άψογα προσαρμοσμένη στο πνεύμα του κειμένου και δρα υπέρ του συνολικού αποτελέσματος.
Προς το τέλος του βιβλίου και μετά την ολοκλήρωση του κυρίως κειμένου, θα βρούμε χρήσιμες και ενδιαφέρουσες επεξηγήσεις για άγνωστες ορολογίες και φράσεις της αφήγησης. Επιπλέον, παρατίθενται μερικές βιβλιοπροτάσεις από τις ίδιες εκδόσεις που σίγουρα θα απασχολήσουν πολλούς φίλους της λογοτεχνίας τρόμου. Άλλο ένα ποιοτικό βιβλίο λοιπόν από τις εκδόσεις Ars Nocturna, με πολύ διαφορετικό ύφος αυτή τη φορά. Είναι διαφορετικό απ’ ό,τι μας έχουν συνηθίσει. Διότι… δεν είναι μόνο ο *γοτθικός τρόμος* συναρπαστικός σ’ αυτόν τον κόσμο…
