Το τσίρκο και το λούνα παρκ αποτελούσαν ανέκαθεν τόπους χαράς και διασκέδασης για τους περισσότερους από εμάς, τόσο στα παιδικά μας χρόνια όσο και στα πιο ώριμα. Παρόλα αυτά, το εφευρετικό μυαλό των δημιουργών ταινιών τρόμου κατάφερε να διεισδύσει και σ’ αυτούς τους χώρους ψυχαγωγίας μετατρέποντάς τους σε τόπους εφιαλτικούς. Σε τόπους όπου το αίμα και ο τρόμος αφθονούν!
Η συντακτική ομάδα του horrormovies.gr επέλεξε για εσάς 12+1 αξιοσημείωτες ταινίες τρόμου που περιέχουν τσίρκο ή λούνα παρκ και που θα σας κάνουν να τις σκέφτεστε κάθε φορά που επισκέπτεστε έναν από τους δύο χώρους διασκέδασης. Εκτός βέβαια αν τρομάξετε τόσο πολύ και δεν θέλετε να ξαναπατήσετε σ’ αυτούς!
Στις ακόλουθες ταινίες συναντάμε τσίρκο ή λούνα παρκ είτε ως κύριο πεδίο δράσης είτε ως χώρο όπου διαδραματίζονται μία ή περισσότερες αξιομνημόνευτες σκηνές τρόμου. Οι ταινίες δεν τοποθετούνται με σειρά ποιοτικής αξιολόγησης αλλά με τυχαία σειρά. Καλή ανάγνωση!
1. The Funhouse – Το Τούνελ του Τρόμου (1981)
Μπορεί ο σπουδαίος Tobe Hooper να έχει μείνει στην ιστορία του cinema τρόμου για τον «Σχιζοφρενή Δολοφόνο με το Πριόνι» όμως στην πρώτη φάση της καριέρας του υπάρχουν περαιτέρω καλές στιγμές που αξίζουν την προσοχή μας. Σ’ αυτές ανήκει το συμπαθητικό «The Funhouse» του 1981 το οποίο εντάσσεται γενικά στην slasher παράδοση αλλά αντλεί στοιχεία κι από το θέμα των παρανοϊκών οικογενειών, σε πιο συγκρατημένα πλαίσια όμως συγκριτικά με το «Texas Chain Saw Massacre».
Το φιλμ μας μεταφέρει σε ένα αμερικάνικο λούνα παρκ όπου ένας παρανοϊκός πατέρας με τον παραμορφωμένο γιο του κυνηγούν μια παρέα νέων μέσα στο «Σπίτι του Τρόμου (ή τρενάκι του τρόμου όπως το λέμε συνήθως στην Ελλάδα) μετά το κλείσιμο του λούνα παρκ. Παρά το σχετικά ήπιο και περιορισμένο αιματοκύλισμα, το «The Funhouse» περιέχει αρκετές σκηνές αγωνίας μέσα σ’ ένα απολαυστικά κλειστοφοβικό και τρομακτικό περιβάλλον όπως η προαναφερθείσα εγκατάσταση των λούνα παρκ. Ο δε παραμορφωμένος γιος που κυνηγά τους νέους είναι το απόλυτο highlight της ταινίας και παρά την φανερά ψεύτικη αμφίεση του κερδίζει την συμπάθειά μας σχετικά εύκολα…
Σκηνοθεσία: Tobe Hooper.
Σενάριο: Lawrence Block.
Ηθοποιοί: Elizabeth Berridge, Shawn Carson, Jeanne Austin.
2. Freaks – Τα Τέρατα (1932)
Από τον σκηνοθέτη του κλασικού «Δράκουλα» (1931) Tod Browning έρχεται αυτό το ιστορικό φιλμ τρόμου με ξεχωριστή αξία στο cult cinema. Το «Freaks» ήταν ένα πολύ αντισυμβατικό φιλμ για την εποχή του κι αυτό φαίνεται από την δυσκολία του τότε κοινού να το αποδεχτεί. Βέβαια η ιστορία δικαίωσε το έργο του Browning και παρότι έμεινε στο σκοτάδι για καμιά τριανταριά χρόνια, από τη δεκαετία του ’60 και μετά παγιώθηκε στο πάνθεο των κλασικών ταινιών τρόμου χωρίς περαιτέρω αμφισβητήσεις. Έγιναν βέβαια οι απαραίτητες περικοπές και προσθήκες στο φιλμ χωρίς ευτυχώς να υποβαθμίσουν την τελική εικόνα του.
Από τα αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά του «Freaks» είναι η χρησιμοποίηση αληθινών ανθρώπων με διάφορες αναπηρίες και παραμορφώσεις οι οποίοι ανέλαβαν να παίξουν τον αμφιλεγόμενο ρόλο των «τεράτων» του περιπλανώμενου τσίρκου της ταινίας. Ωστόσο το «Freaks» φροντίζει να μας υπενθυμίζει ότι τα πραγματικά «τέρατα» δεν είναι οι παραμορφωμένοι θεατρίνοι του τσίρκου αλλά δύο «φυσιολογικά» μέλη του τσίρκου που συνωμοτούν για να αρπάξουν την περιουσία ενός νάνου που ανήκει στα «φρικιά». Οι φίλοι του ποιοτικού τρόμου πρέπει να αναζητήσουν αυτό το πανάρχαιο διαμάντι που δεν είναι απλά μια καλή ταινία τρόμου. Είναι μια πολύπλευρη ταινία που ισορροπεί αριστοτεχνικά μεταξύ τρόμου, κωμωδίας, ρομάντζου και δράματος ενώ στο τέλος μας στέλνει ένα ισχυρό σοκ με το ανατριχιαστικά ανατρεπτικό φινάλε του.
Σκηνοθεσία: Tod Browning.
Σενάριο: Tod Robbins.
Ηθοποιοί: Wallace Ford, Leila Hyams, Olga Baclanova.
3. Something Wicked This Way Comes (1983)
Σε μια εποχή που η Disney προσπαθούσε να απαγκιστρωθεί από τα κινούμενα σχέδια και τις ανάλαφρες οικογενειακές ταινίες, έκανε την εμφάνισή του το «Something Wicked This Way Comes» που βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Ray Bradbury. Συγκεντρώνοντας εμπειρίες από την προηγούμενη ταινία τρόμου της εν λόγω εταιρίας, –το εξαιρετικό «The Watcher In The Woods» που είχε κυκλοφορήσει στην αυγή των 80s– η νέα αυτή horror προσπάθεια με τιμονιέρη τον Jack Clayton αποδεικνύεται άξιος συνεχιστής τονίζοντας για άλλη μια φορά περισσότερο τον τρόμο παρά τη φαντασία. Βέβαια το ««Something Wicked This Way Comes» δεν αποβάλλει εντελώς τα fantasy στοιχεία –κάτι αντικειμενικά δύσκολο για μια εταιρεία όπως η Disney– αλλά τα συνδυάζει επιτυχώς με τον τρόμο όντας μια ευχάριστη εμπειρία για τους θεατές όλων σχεδόν των ηλικιών.
Δεν είναι ούτε πολύ παιδικό ούτε πολύ ώριμο. Βρίσκεται στην ιδανική ισορροπία θα έλεγε κανείς και με την συμβολή προικισμένων ηθοποιών όπως οι Jason Robards, Ellen Geer, Diane Ladd και Jonathan Pryce κερδίζει συνεχώς πόντους. Κάποια παρωχημένα εφέ δεν στέκονται ικανά να στερήσουν το ενδιαφέρον αφού η ταινία μάς έχει από νωρίς αιχμαλωτίσει στο σκοτεινό λούνα παρκ που αποτελεί και το κύριο ατού της. Αυτός είναι λοιπόν και ο λόγος που την βάλαμε στο αφιέρωμα: το μυστηριώδες λούνα παρκ που διοικεί ο αλλόκοτος Mr Dark και που σαγηνεύει τους κατοίκους της μικρής πόλης στην οποία εγκαταστάθηκε πρόσφατα. Η σαγήνη όμως κρύβει κάτι σατανικό με στόχο τις ψυχές των θυμάτων. Ευτυχώς που δύο νεαρά αγόρια αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο και με τη βοήθεια του πατέρα του ενός προσπαθούν να σταματήσουν τον Mr. Dark και το καρναβάλι με τα φρικιά του.
Σκηνοθεσία: Jack Clayton.
Σενάριο: Ray Bradbury.
Ηθοποιοί: Jason Robards, Jonathan Pryce, Diane Ladd.
4. Carnival of Souls – Το Σημάδι της Αμαρτίας (1962)
Τι να πρωτογράψει κανείς για μια ταινία σταθμό στο cinema τρόμου όπως το ανυπέρβλητο «Carnival of Souls»; Με εξαιρετικά πενιχρό προϋπολογισμό (μόλις 33.000 δολάρια) το διαχρονικό cult classic του Herk Harvey κατέχει πλέον περίοπτη θέση στην ιστορία της αγαπημένης μας σκηνής έχοντας επηρεάσει σκηνοθέτες κολοσσούς όπως οι George Romero και David Lynch ενώ αποτέλεσε πηγή έμπνευσης πολλών ταινιών τρόμου, ειδικά των δύο προηγούμενων δεκαετιών, με θέματα τα φαντάσματα και το μακάβριο.
Το «Carnival of Souls» διαθέτει μια από τις πιο ανατριχιαστικές ατμόσφαιρες που έχουμε συναντήσει. Από νωρίς σε αιχμαλωτίζει στα εφιαλτικά δίχτυα του και δεν σ’ αφήνει να πάρεις ανάσα. Τα πομπώδη μουσικά θέματα, η ασπρόμαυρη φωτογραφία, το τρομαγμένο βλέμμα της παντελώς άγνωστης πρωταγωνίστριάς του και οι αμέτρητες σκηνές ανθολογίας του που παγώνουν το αίμα συνθέτουν ένα από τα τρομακτικότερα φιλμ της σκηνής. Και ποια η σχέση του με το αφιέρωμά μας; Μα φυσικά το εγκαταλελειμμένο λούνα παρκ που για έναν περίεργο λόγο προσελκύει την ηρωίδα μετά το ατύχημα που είχε με το αυτοκίνητό της. Οι ψυχές των νεκρών παραμονεύουν εκεί δίνοντας έναν ανατριχιαστικό χορό που θα σας σηκώσει την τρίχα κάγκελο!
Σκηνοθεσία: Herk Harvey.
Σενάριο: John Clifford.
Ηθοποιοί: Candace Hilligoss, Frances Feist, Sidney Berger.
5. Killer Klowns From Outer Space (1988)
Είναι μάλλον η πιο τρελή ταινία του αφιερώματος. Το «Killer Klowns from Outer Space» έχει και τσίρκο και λούνα παρκ…αν και το τσίρκο του είναι στην πραγματικότητα το διαστημόπλοιο των κλόουν επιβατών του! Σ’ αυτή τη θεότρελη κωμωδία τρόμου/sci-fi από τους αδερφούς Chiodo παρακολουθούμε την παλαβή περιπέτεια των κατοίκων μιας μικρής αμερικάνικης πόλης οι οποίοι δέχονται διαρκή επίθεση από μια συμμορία εξωγήινων κλόουν! Οι κλόουν με τα παρδαλά πιστόλια τους εγκλωβίζουν τους ανθρώπους σε φούξια κουκούλια (!) και τους αποθηκεύουν για μελλοντική τροφή τους.
Αυτό το ιστορικό cult σκουπίδι με τα καρτουνίστικα εφέ προσφέρει άφθονο χαβαλέ και πολλές σκηνές ανθολογίας που μπορείτε να τις συζητάτε με την παρέα σας όταν θέλετε να σκοτώσετε τον χρόνο σας. Η έλευση της πίτσας από έναν κλόουν, η ξεκαρδιστική σκιά που κατασπαράζει ανθρώπους, ο αποκεφαλισμός ενός αλητάμπουρα από γροθιά κλόουν, ο βομβαρδισμός ενός φουκαρά με τάρτες και ένας κλόουν τεραστίων διαστάσεων που εμφανίζεται κυριολεκτικά σαν από μηχανής θεός είναι μερικές μόνο από τις αναρίθμητες σκηνές απόλυτης παλαβομάρας που θα σας ψυχαγωγήσουν. Μην κάνετε μόνο το λάθος και πάρετε στα σοβαρά την ταινία. Διότι είναι μια απ’ αυτές τις «τόσο κακές, που είναι καλή» όπως λέμε και στην αργκό των κριτικών ταινιών…
Σκηνοθεσία: Stephen Chiodo.
Σενάριο: Stephen Chiodo, Charles Chiodo, Edward Chiodo.
Ηθοποιοί: Grant Cramer, Suzanne Snyder, John Allen Nelson.
6. Santa Sangre – Σάντα Σάνγκρε (1989)
Άλλο ένα υπέροχο φιλμ και ένα από τα καλύτερα στο αφιέρωμά μας. Πρόκειται για το αλλόκοτο «Santa Sangre» του Γαλλοχιλιανού κινηματογραφιστή Alejandro Jodorowsky που εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 δημιουργώντας μεγάλη αίσθηση στους σινεφίλ κύκλους. Το φιλμ αφηγείται την ιστορία ενός ταλαιπωρημένου νέου που είναι κλεισμένος σε ψυχιατρείο και μέσω αναμνήσεων οδηγούμαστε στα τραγικά γεγονότα που τον οδήγησαν εκεί. Στα παιδικά του χρόνια ακολουθούσε το τσίρκο που διοικούσαν οι γονείς του συμμετέχοντας στις παραστάσεις. Μια φρικτή μέρα όμως ο πατέρας του ακρωτηρίασε τα άνω άκρα της γυναίκας του και αυτοκτόνησε μπροστά στα μάτια του σοκαρισμένου γιου του.
Μετά την τραγική κατάληξη των γονιών του ήρωα και τον εγκλεισμό του στο ίδρυμα επανερχόμαστε στο παρόν. Ο νεαρός πρωταγωνιστής δραπετεύει απ’ το ίδρυμα και υπό την καθοδήγηση της ακρωτηριασμένης μητέρας του δολοφονεί διάφορα πρόσωπα από το παρελθόν και το παρόν. Πραγματικά δεν είναι εύκολο να κατατάξουμε το «Santa Sangre» σε μία μόνο κατηγορία. Στοιχεία δράματος, θρίλερ, τρόμου και μιούζικαλ συνδυάζονται μαεστρικά και με όχημα την λυρική σκηνοθεσία του Jodorowsky η ταινία απογειώνεται σε μεγάλα ύψη. Σουρεαλιστική, βίαιη, νοσηρή, καταθλιπτική και προκλητική ταυτόχρονα, η ταινία αποτελεί ένα εξαίσιο δείγμα avant-garde κινηματογράφου που θα σας συγκλονίσει. Και φυσικά θα σας στοιχειώνει κάθε φορά που επισκέπτεστε τσίρκο…
Σκηνοθεσία: Alejandro Jodorowsky.
Σενάριο: Alejandro Jodorowsky, Roberto Leoni, Claudio Argento.
Ηθοποιοί: Axel Jodorowsky, Blanca Guerra, Guy Stockwell.
7. Final Destination 3 – Βλέπω τον Θάνατο Σου 3 (2006)
Το τρίτο μέρος του επιτυχημένου franchise «Final Destination» είναι η ιδανική ταινία για να αποθαρρύνετε τον εαυτό σας (ή τέλος πάντων όποιον άλλον θέλετε) να επισκεφθεί ξανά λούνα παρκ και συγκεκριμένα τα γνωστά ριψοκίνδυνα τρενάκια «Roller Coaster». Όπως υποψιαστήκατε ο λόγος για την συμπερίληψη του «Final Destination 3» στο αφιέρωμά μας είναι η εναρκτήρια μνημειώδης σεκάνς όπου μια κατά τα φαινόμενα συνηθισμένη βόλτα με roller coaster μετατρέπεται σε θανάσιμη παγίδα για τους επιβάτες του.
Η εν λόγω σεκάνς (την οποία οι περισσότεροι μάλλον θα γνωρίζουν) είναι απίστευτα αγχωτική και μακάβρια και δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ από τη μνήμη μας όσα χρόνια κι αν περάσουν. Τόσο μεγάλο είναι το σοκ που μεταδίδει. Τα εύσημά μας λοιπόν στον James Wong, ο οποίος μετά το πρώτο ριζοσπαστικό φιλμ του franchise επέστρεψε για να δημιουργήσει ένα αξιόλογο sequel με αξέχαστες σκηνές ανθολογίας. Το μοιραίο roller coaster είναι απλά η κορυφαία απ’ αυτές. Τι λέτε; Πάμε μια βόλτα;
Σκηνοθεσία: James Wong.
Σενάριο: James Wong, Glen Morgan.
Ηθοποιοί: Mary Elizabeth Winstead, Ryan Merriman, Kris Lemche.
8. Vampire Circus – Ο Χορός των Φαντασμάτων (1972)
Είναι ένα από τα καλύτερα βαμπιρικά φιλμ της ιστορικής βρετανικής εταιρίας Hammer. Το «Vampire Circus» μπορεί να μην ενθουσίασε τους κριτικούς την εποχή της κυκλοφορίας του αλλά μέχρι σήμερα κατάφερε να κερδίσει την εκτίμηση του κοινού και μνημονεύεται συχνά ως ένα από τα σπουδαιότερα φιλμ της Hammer. Κάτι λογικό αφού το υπέροχο αυτό φιλμ περιέχει όλα όσα θέλει ο οπαδός του ποιοτικού ατμοσφαιρικού τρόμου: βαμπιρισμό δοσμένο με σοβαρότητα και επιβλητικότητα, ενδιαφέροντες χαρακτήρες, καλογραμμένο σενάριο, ατμοσφαιρική σκηνοθεσία, γοτθική αισθητική και ασυνήθιστα πλούσιο gore για τα standards της Hammer.
Όπως υποδηλώνει και ο τίτλος, κύριο πεδίο δράσης είναι ένα περιπλανώμενο τσίρκο που απαρτίζεται από αλλόκοτα μέλη μερικά εκ των οποίων είναι βρικόλακες. Το τσίρκο καταφτάνει σε ένα μικρό χωριό που μαστίζεται από επιδημία και αποτελεί προσωρινή διασκέδαση των κατοίκων. Σιγά σιγά όμως τα παιδιά του χωριού εξαφανίζονται πέφτοντας θύματα των βρικολάκων του τσίρκου οι οποίοι θέλουν να επαναφέρουν στη ζωή έναν παλιότερο βρικόλακα τον οποίο είχαν σκοτώσει οι ντόπιοι πριν 50 χρόνια. Αν σας αρέσει ο κλασικός γοτθικός τρόμος της Hammer και οι γοητευτικοί βρικόλακες τότε μη χάσετε με τίποτα το εξαιρετικό «Vampire Circus».
Σκηνοθεσία: Robert Young.
Σενάριο: Judson Kingberg.
Ηθοποιοί: Adrienne Corri, Thorley Walters, Anthony Higgins.
9. Dark Ride (2006)
Στα χνάρια του «The Funhouse», το «The Dark Ride» του σχετικά καινούριου στο χώρο του τρόμου Craig Singer έρχεται για να αυξήσει τα λίτρα αίματος που πλημμυρίζουν τα σπιτάκια του τρόμου των λούνα παρκ. Όπως και στην ταινία του Tobe Hooper, έτσι και στο παρόν φιλμ στόχος του παρανοϊκού φονιά είναι μια παρέα νέων που αποφασίζουν να περάσουν τη νύχτα του ανοιξιάτικου ταξιδιού τους σ’ ένα λούνα παρκ. Αγνοούν όμως ότι ένας μανιακός που δραπέτευσε από άσυλο φρενοβλαβών έχει εγκατασταθεί στον χώρο και ετοιμάζεται για νέο αιματοκύλισμα. Βλέπετε…ο μασκοφόρος φονιάς έχει ιστορία βουτηγμένη στο αίμα από τον ίδιο χώρο έχοντας πετσοκόψει δύο κοριτσάκια μέσα στο «σπίτι του τρόμου» πριν 10 χρόνια.
Σίγουρα το «Dark Ride» έχει όλα τα κλισέ των slasher ταινιών αλλά το κλειστοφοβικό περιβάλλον εντός του «σπιτιού του τρόμου» στο λούνα παρκ με τις τρομακτικές καλοσχεδιασμένες φιγούρες που ξεπετάγονται σε ανύποπτο χρόνο, του δίνουν μια ξεχωριστή νότα τρόμου – ευπρόσδεκτη για τους φίλους της σκηνής. Ο δολοφόνος με την μωρουδιακή μάσκα μοιάζει ασταμάτητος και προσφέρει άφθονο λουτρό αίματος. Μια μικρή ανατροπή στο φινάλε ενεργεί οπωσδήποτε υπέρ του φιλμ. Μετά από το «Dark Ride» και το παλιότερο «The Funhouse» του Hooper, μάλλον θα το σκεφτείτε σοβαρά πριν ξαναμπείτε σε σπιτάκια ή τρενάκια του τρόμου όπως συνηθίζουμε να τα λέμε εδώ…
Σκηνοθεσία: Craig Singer.
Σενάριο: Craig Singer, Robert Dean Klein.
Ηθοποιοί: Jamie-Lynn Sigler, Patrick Renna, David Clayton.
10. The Devil’s Carnival (2012)
Από τον σκηνοθέτη των «Saw II», «Saw III» και «Saw IV» έρχεται αυτό το συμπαθητικό μιούζικαλ τρόμου που φέρει τον ξεκάθαρο όσο δεν πάει τίτλο «The Devil’s Carnival». Οι ψυχές τριών αποθανόντων πηγαίνουν στην κόλαση την οποία το φιλμ παρουσιάζει ως τσίρκο/καρναβάλι. Το προσωπικό του τσίρκου της κολάσεως αποτελείται από μια ανεξάντλητη ποικιλία θεατρίνων ενώ ο πορτιέρης που κόβει τα εισιτήρια και ο τρομερός Lucifer έχουν ηγετικό ρόλο (και ειδικά ο δεύτερος). Οι τρεις αποθανόντες (δύο γυναίκες και ένας άντρας) μετά το θάνατό τους καταλήγουν στο τσίρκο όπου έχουν την ευκαιρία να εξιλεωθούν από τις αμαρτίες της ζωής τους αφού πρώτα ταλαιπωρηθούν από τα καμώματα των θεατρίνων του τσίρκου.
Το «The Devil’s Carnival» ανήκει σε ένα ιδιόμορφο και κάπως «δύσκολο» ιδίωμα του cinema τρόμου. Ο μουσικός τρόμος δεν είναι τόσο ευκολοχώνευτος για μεγάλη μερίδα του horror κοινού αλλά ευτυχώς για μας ο Bousman και οι συνεργάτες του τα πάνε περίφημα εδώ. Παραδίδουν ένα ψυχαγωγικότατο φιλμ «ελαφριού» τρόμου με έντονες καλλιτεχνικές πινελιές και ακατάπαυστη μελωδικότητα. Όλοι οι χαρακτήρες είναι αξιομνημόνευτοι, ο πλουραλισμός φανταχτερών χρωμάτων μαγεύει και η μικρή διάρκεια του φιλμ (σχεδόν 1 ώρα) το βοηθά να γίνει προσιτό και ευχάριστο. Τσεκάρετέ το αν το βρείτε πουθενά και ίσως να βρείτε τον εαυτό σας να τραγουδά μαζί με τους ηθοποιούς τα πιασάρικα τραγούδια που πλαισιώνουν το φιλμ.
Σκηνοθεσία: Darren Lynn Bousman.
Σενάριο: Terrance Zdunich.
Ηθοποιοί: Emilie Autumn, Shem Andre Byron, Dayton Callie.
11. The Cabinet of Dr. Caligari – Το Εργαστήριο του Δρ. Καλιγκάρι (1920)
Πρόκειται για ένα από τα αριστουργήματα του γερμανικού εξπρεσιονισμού και για μια από τις καλύτερες ταινίες του βουβού κινηματογράφου. Το μνημειώδες «The Cabinet of Dr. Caligari» έχει ανυπολόγιστη αξία όχι μόνο για τη σκηνή του τρόμου αλλά και για τον κινηματογράφο γενικότερα. Αποτέλεσε βασική επιρροή του γιγάντιου Alfred Hitchcock ενώ θεωρείται το κινηματογραφικό υπόδειγμα για τη διαμόρφωση των film-noir. Όλες οι τεχνικές του γερμανικού εξπρεσιονισμού βρίσκονται εδώ: τα αλλόκοτα σκηνικά με τα γεωμετρικά σχήματα και τις κοφτερές γωνίες, η ονειρική ατμόσφαιρα, ο απόκοσμος φωτισμός, η στυλιζαρισμένη ηθοποιία, τα «νοητικού» τύπου σεναριακά θέματα που αναδεικνύουν την παράνοια και τις ψυχικές διαταραχές…
Ο λόγος που συμπεριλάβαμε στο αφιέρωμά μας το «The Cabinet of Dr. Caligari» είναι το πανηγύρι (κάτι μεταξύ τσίρκου και λούνα παρκ) στο οποίο ο πρωταγωνιστής γνωρίζει τον σκοτεινό δρ. Καλιγκάρι και τον ακόμη πιο αλλόκοτο υπνοβάτη-βοηθό του στα πλαίσια ενός show. Δραματικά και φονικά γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο και η παράνοια εντείνεται όσο κυλούν τα λεπτά. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται και το μνημειώδες φινάλε με μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές στο παγκόσμιο cinema.Φυσικά δεν θα την αποκαλύψουμε αλλά αν αναλογιστούμε πόσες ταινίες εμπνεύστηκαν από αυτήν πλάθοντας παρόμοια τελειώματα τότε μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε την πρωτοπορία της θεσπέσιας αυτής βουβής ταινίας. Τα σέβη μας…
Σκηνοθεσία: Robert Wiene.
Σενάριο: Carl Mayer, Hans Janowitz.
Ηθοποιοί: Werner Krauss, Conrad Veidt, Friedrich Feher.
12. Zombieland (2009)
Έχουν άραγε τα ζόμπι θέση στο αφιέρωμά μας; Φυσικά και έχουν όταν πρόκειται για το καταιγιστικό «Zombieland», ένα από τα πιο επιτυχημένα εμπορικά φιλμ με ζόμπι όλων των εποχών στον κινηματογράφο. Ο λόγος που το συμπεριλαμβάνουμε είναι το τελευταίο εκρηκτικό 20λεπτο στο οποίο οι τέσσερις ήρωες της ταινίας μάχονται με πεινασμένα ζόμπι στο έρημο λούνα παρκ «Pacific Playland» του Los Angeles – ένα μέρος που υποτίθεται θα ήταν απαλλαγμένο από τις ορδές των ζόμπι που έχουν κατακλύσει τις ΗΠΑ.
Η σεκάνς στο λούνα παρκ είναι από τις πιο διασκεδαστικές και αγωνιώδεις σε όλη την ταινία και παρά την προβλέψιμη εξέλιξή της σε κρατάει σταθερά στη θέση σου με την υψηλή έντασή και τα καταιγιστικά πλάνα δράσης. Το αξιόλογο επιτελείο ηθοποιών είναι ένα από τα ατού της ταινίας και για πολλούς ίσως το δέλεαρ για να ασχοληθούν μαζί της. Παρότι το «Zombieland» έχει κατά τη γνώμη μας υπερεκτιμηθεί εις βάρος άλλων αξιόλογων συγγενικών ταινιών, δεν παύει να είναι ένα ψυχαγωγικό και καλογυρισμένο φιλμάκι που κερδίζει εύκολα τη συμπάθεια του θεατή.
Σκηνοθεσία: Ruben Fleischer.
Σενάριο: Rhett Reese, Paul Wernick.
Ηθοποιοί: Jesse Eisenberg, Emma Stone, Woody Harrelson.
ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΗ ΑΝΑΦΟΡΑ
Clownhouse – Το Τσίρκο του Τρόμου (1989)
Πολλοί έμαθαν τον Victor Salva από το επιτυχημένο franchise της νεότερης εποχής «Jeepers Creepers». Έλα όμως που ο συγκεκριμένος κινηματογραφιστής μάς είχε απασχολήσει στα τέλη των ‘80s με το αξιοπρόσεκτο ντεμπούτο του. Ένα ντεμπούτο που περιστρεφόταν γύρω από την γνωστή φοβία των πιτσιρικιών για τους κλόουν ενώ προσφέρει και κάποιες αξιομνημόνευτες σκηνές τρόμου σε τσίρκο. Ο λόγος για το σχετικά άγνωστο στο νεότερο κοινό «Clownhouse» του 1989 ή αλλιώς «Το Τσίρκο του Τρόμου» όπως το μάθαμε και το αγαπήσαμε οι πιο παλιοί από το VHS.
Το φιλμ παρουσιάζει τις δραματικές στιγμές που ζουν τρία νεαρά αδέρφια όταν δέχονται επίθεση κατά τη διάρκεια της νύχτας μέσα στο ίδιο τους το σπίτι από τρεις φρενοβλαβείς δραπέτες ενός ασύλου. Οι παρανοϊκοί αφού σκότωσαν τους κλόουν του κοντινού τσίρκου, υιοθέτησαν την ενδυμασία τους και πλέον ετοιμάζονται να πολιορκήσουν το σπίτι των παιδιών με άγριες διαθέσεις. Βλέπετε οι γονείς των παιδιών αποφάσισαν να βγουν έξω εκείνο το βράδυ αφήνοντας τα τέκνα τους ανυπεράσπιστα στις δολοφονικές ορέξεις των παρανοϊκών κλόουν.
Η ταινία έχει πλούσιο σασπένς, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, καλό ρυθμό και ωραία μουσική με αποτέλεσμα να σε κρατάει καθηλωμένο σε όλη τη διάρκειά της παρά τις εμφανείς ατέλειες και την ψιλοπαιδική φύση της. Δώστε μια ευκαιρία σ’ αυτή την ξεχασμένη ταινία του Salva και δεν θα το μετανιώσετε.
Σκηνοθεσία: Victor Salva.
Σενάριο: Victor Salva.
Ηθοποιοί: Nathan Forrest Winters, Brian McHugh, Sam Rockwell.
