Η αναζήτησή μας σε ξεχασμένες, υποτιμημένες ή και ενίοτε δυσεύρετες ταινίες τρόμου που αξίζουν την προσοχή του horror κοινού συνεχίζεται. Το τέταρτο άρθρο της σειράς των κρυμμένων θησαυρών τρόμου που πρέπει να ανακαλύψετε είναι εδώ και σας περιμένει. Διαβάστε την πολύ ενδιαφέρουσα λίστα 10+1 ταινιών τρόμου του συντάκτη μας Τάσου Λεοντιάδη και αφεθείτε σε μία ακόμα συναρπαστική horror περιπέτεια!
1. The Fifth Cord – Οι 4 Εκδικηταί (1971)
Οι λάτρεις των giallo και του ιταλικού τρόμου, αν τους ρωτήσεις, σίγουρα θα σου παραθέσουν πληθώρα από αριστουργήματα μεγάλων σκηνοθετών, μια και το είδος εκείνη την εποχή, έβγαλε διαμάντια που αποτελούν από μόνα τους σπουδαία παρακαταθήκη για όλους μας. Ίσως σου αναφέρουν την εν λόγω ταινία, ίσως και όχι. Γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ. Πρόκειται για ένα αστυνομικό θρίλερ, διανθισμένο επαρκέστατα με την giallo αισθητική της ιταλικής σκηνής και με μια ατμόσφαιρα μοναδική που της δίνει μία περαιτέρω ώθηση και η μοναδική μουσική που συντροφεύει το έργο σε πολλές στιγμές.
Στα συν του φιλμ, είναι επίσης και ο Franco Nero, ο οποίος εκείνη την εποχή πρωταγωνιστούσε επίσης και σε διάφορα spaghetti westerns και ο οποίος είναι πασίγνωστος στους cult κύκλους και όχι μόνο. Ο πρωταγωνιστής λοιπόν, υποδύεται έναν αλκοολικό δημοσιογράφο, ο οποίος κατηγορείται για μια σειρά από φόνους που έχουν διαπραχθεί και που ο ίδιος με την σειρά του αγωνίζεται να βρει τον δολοφόνο και να ανακαλύψει την αλήθεια. Αν σας θυμίζει σαν υπόθεση παρόμοιες ταινίες του είδους ή σας φαίνεται κάπως κλισέ η υπόθεση, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αυτό διότι όλα τα στοιχεία που συνυπάρχουν εδώ, κάνουν το φιλμάκι αυτό, μοναδικό και άξιο προς αναζήτηση και θέαση. Πιστεύω ότι δεν απογοητεύει κάποιον, επουδενί.
Σκηνοθεσία: Luigi Bazzoni
Σενάριο: Mario di Nardo, Mario Fanelli, Luigi Bazzoni
Ηθοποιοί: Franco Nero, Silvia Monti, Wolfgang Preiss
2. Dr Terror’s House of Horrors – Οι Πέντε Μελλοθάνατοι (1965)
Να σου πω την μοίρα σου, να σου πω το ριζικό σου..χμ..λάθος..Το διάβασμα των καρτών ταρό σε πέντα αγνώστους σε ένα τρένο μυρίζει σπονδυλωτές ιστορίες που ευτυχώς απαρτίζουν ένα ποιοτικό θρίλερ με πρωταγωνιστές, μεγαθήρια του χώρου και του κινηματογράφου γενικότερα. Θυμάμαι την εποχή που παρακολουθούσα εκτεταμένα ταινίες με τον Christopher Lee και τον Peter Cushing, τούτη εδώ ήταν σίγουρα από αυτές που ξεχώριζαν και θυμάμαι περισσότερο. Ο τρόμος υπάρχει έντονα για την εποχή, καθώς και το μακάβριο στοιχείο, αφού μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος που διαβάζει τις κάρτες στους παρευρισκομένους στο βαγόνι του τρένου, το κάνει για να τους δείξει ή να τους νουθετήσει κατά κάποιον τρόπο, ανάλογα με τις πράξεις και τα πεπραγμένα του καθενός στο παρελθόν, οπότε όπως καταλαβαίνετε έχουν να κάνουν με θάνατο οι πέντε αυτές ιστορίες που διαδραματίζονται με περίτεχνο , οφείλω να ομολογήσω, τρόπο.
Aξίζει να σημειωθεί ότι η παρούσα ταινία, ήταν η πρώτη από την βρετανική εταιρία Amicus, την οποία ακολούθησαν και αποδέλοιπες όπως το πασίγνωστο ‘’Tales from the Crypt’’ του 1972 ή το ‘’ The Vault of Horror’’ του 1973. Η Βρετανία εκείνη την εποχή μέσω αυτής της εταιρίας, έβγαλε πραγματικά αριστουργήματα, τα οποία αγαπήθηκαν από τους απανταχού οπαδούς των ταινιών τρόμου και των cult ιδιωμάτων γενικότερα.
Στα highlights σίγουρα της ταινίας, είναι ο τρόπος που μπαίνει το έκτο άτομο στο βαγόνι, ο τρόπος που ξεδιπλώνει τις κάρτες, ετοιμαζόμενος να πει λεπτομέρειες και μελλοντικά γεγονότα για την ζωή του καθενός και φυσικά το ανυπέρβλητο τέλος, το οποίο καθηλώνει.
Σκηνοθεσία: Freddie Francis
Σενάριο: Milton Sabotsky
Ηθοποιοί: Christopher Lee, Peter Cushing, Max Adrian
3. The Hitcher – Το Ωτοστόπ του Τρόμου (1986)
Αν σίγουρα κάποιος ψάχνει να δει μία ταινία που παντρεύει αρμονικά, την καταδίωξη, την περιπέτεια και τα στοιχεία που συνθέτουν ένα πολύ καλό θρίλερ, πασπαλισμένο με horror στιγμές , τότε οφείλει να σηκώσει το χέρι του και να κάνει ωτό στοπ σε αυτό το κλασικό διαμαντάκι των 80ς, γνωστό σε πολλούς, παρωχημένο ίσως για κάποιους, τόσο γνωστό όμως στους λάτρεις του είδους, που αυτόματα γίνεται ένα cult αριστούργημα..Ο C Thomas Howell, το παιδί που ξεπηδάει από κάποιες ξεχασμένες βιντεοταινίες της δεκαετίας του 80’ και ο μεγάλος Rutger Hauer, μετά από κάποια αριστουργήματα του Paul Verhoeven και όχι μόνο, στα οποία πρωταγωνίστησε, αποτελούν ένα άσπονδο δίδυμο σε αυτό εδώ το θρίλερ, που αξίζει να παρουσιαστεί σε αυτό εδώ το αφιέρωμα, έτσι ώστε να δώσει το έναυσμα σε αυτούς που δεν το έχουν δει ακόμα, να το αναζητήσουν πάραυτα.
Όσον αφορά την υπόθεση, ίσως χαρακτηριστεί προβλέψιμη από κάποιους, όμως τα στοιχεία της αγωνίας, της απαράμιλλης ηθοποιίας και των φαντασμαγορικών τοποθεσιών στην καρδιά του νότου των Η.Π.Α., κάνουν την ταινία να βλέπεται πολύ ευχάριστα. Ένας άτυχος νεαρός σταματάει σε έναν ώριμο άνδρα που κάνει ωτο στοπ και λίγο αργότερα στην διαδρομή καταλαβαίνει ότι έχει να κάνει με έναν ψυχασθενή. Καταφέρνει να του ξεφύγει προς στιγμήν, όμως δυστυχώς γι’αυτόν, όλα στην συνέχεια εκτυλίσσονται ως ένα παιχνίδι γάτας και ποντικιού, στο οποίο ο καθένας από τους πρωταγωνιστές αγωνίζεται να γίνει ο θύτης που θα κατατροπώσει το ενοχλητικό θύμα του. Το τέλος είναι θεσπέσιο με πολλές σκηνές δράσης και κάποιες ωραίες και ψαγμένες ατάκες εκατέρωθεν.
Είναι από τις στιγμές που οι Ηνωμένες Πολιτείες, έβγαζαν films που ξεχώριζαν από τον εμπορικό σωρό της επανάληψης και της μιζέριας.
Σκηνοθεσία: Robert Harmon
Σενάριο: Eric Red
Ηθοποιοί: Rutger Hauer, C. Thomas Howell, Jennifer Jason Leigh
4. Palmetto (1998)
Ήταν από τις χρονιές που το dvd είχε αρχίσει δειλά δειλά να μπαίνει στην αγορά και ενώ είχα πεταχτεί θυμάμαι στο συνοικιακό video club, το μάτι μου έπεσε σε αυτήν εδώ την ταινιούλα, που ομολογουμένως αν δεν την είχα προσέξει τότε, το πιθανότερο είναι να μην την είχα δει μέχρι σήμερα. Την είχα νοικιάσει σε βιντεοκασέτα, καθώς θυμάμαι τα dvds ήταν ακόμα ελάχιστα και η μπογιά των βιντεοκασετών, ακόμα περνούσε. Η ουσία είναι ότι δεν το μετάνιωσα. Λίγες ώρες αργότερα λοιπόν, τότε, παρακολούθησα ένα πολύ καλό θρίλερ, με τα στοιχεία του noir, άψογα εναρμονισμένα στην 90ς αισθητική. Από την υπόθεση και μόνο του έργου και από το cast συνάμα, καταλαβαίνεις ότι κάτι τέτοιο είναι απόλυτα εφικτό. Ένας ρεπόρτερ (Woody Harrelson), αποφυλακίζεται μετά από την καταδίκη του σε μια υπόθεση διαφθοράς και ψάχνει να βρει κάπου να σταθεί. Επιστρέφει στην μικρή πόλη που ζούσε, στο Palmetto, και στην κοπέλα του (Gina Gershon), η οποία τον περίμενε όλο αυτό το διάστημα των δύο χρόνων, υπομονετικά. Η προσπάθεια του να βρει δουλειά δεν αποδίδει καρπούς κι έτσι γνωρίζει μία αινιγματική, πλούσια και άκρως θελκτική γυναίκα (Elisabeth Shue).Από κει και πέρα ξεκινάει μία σειρά από δολοπλοκίες, εγκλήματα και προδοσίες, στο κυνήγι ενός υπέρογκου χρηματικού ποσού, από το οποίο δελεάζεται και ο ταλαίπωρος πρωταγωνιστής μας.
Η συνέχεια επί της οθόνης, καθώς δεν χρειάζεται να γραφούν όλα εδώ πέρα. Εν κατακλείδι, το Palmetto, δεν είναι ούτε εμπορική επιτυχία της εποχής ,ούτε η ταινία που θα σου μείνει ανεξίτηλη για πάντα. Είναι όμως από αυτές τις κυκλοφορίες, που το αλήτικο στοιχείο των πρωταγωνιστών, οι ωραίοι και αισθησιακοί διάλογοι, οι ελκυστικές και όμορφες παρουσίες, καθώς και το αργόσυρτο κι αξεπέραστο noir στοιχείο, το κάνουν να βλέπεται πολύ ευχάριστα χωρίς ίχνος ανίας ή θέλησης να πατήσεις το fast forward..Η επιλογή δική σας..!
Σκηνοθεσία: Volker Schlöndorff
Σενάριο: E. Max Frye
Ηθοποιοί: Woody Harrelson, Elisabeth Shue, Gina Gershon
5. The Diabolical Doctor Z – Miss Muerte (1966)
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα από τα απροσμέτρητα έργα του Ισπανού Jesus ή Jess Franco και συνάμα μία από τις αξιόλογες δουλειές του, καθώς ο αποθανών πια, εδώ και τρία σχεδόν χρόνια Jess, δεν φημιζόταν τόσο για την ποιότητα των δημιουργημάτων του, όσο για την αυθεντικότητα που τα περιέβαλλε. Ένα έργο σε διάρκεια μικρότερη της μιάμιση ώρας, που σε κάνει να περάσεις ευχάριστα με την ατμόσφαιρα και τα ωραία ηχητικά εφέ του, χωρίς να λείπει το απαραίτητο στοιχείο τρόμου, που ενυπήρχε στην πλειοψηφία των έργων του Franco.
Σε αυτή την ισπανογαλλική παραγωγή λοιπόν , έχουμε έναν τρελό επιστήμονα, ο οποίος έχει εφεύρει μία μηχανή που επαναφέρει τους νεκρούς στην ζωή, με την μορφή όμως υποτακτικών σκλάβων και σε καμία σχέση με ότι ήταν ως ζωντανοί. Ο επιστήμονας πεθαίνει καθώς οι ανώτερες αρχές δεν καταλαβαίνουν την ‘’προσφορά’’ και το έργο του και την παράδοση συνεχίζει η κόρη του, η οποία επαναφέροντας μία νεκρή χορεύτρια στην ζωή με την βοήθεια της μηχανής του πατέρα της, την ελέγχει απόλυτα, καθοδηγώντας την να βγάζει από την μέση όσους εκείνη νομίζει ότι ευθύνονται για τον θάνατο του πατέρα της.
Το συγκεκριμένο φιλμ ήταν το τελευταίο ασπρόμαυρο δημιούργημα του Franco, όμως πολλοί είναι εκείνοι οι θαυμαστές του, που πιστεύουν ότι αν το φιλμ επανακυκλοφορούσε σε έγχρωμη κόπια, θα χανόταν η αρχική μαγεία και το περιβάλλον που υφίστατο εξ’ αρχής. Τα δυνατά σημεία της ταινίας είναι η αισθησιακή χορεύτρια και ο τρόπος που σκοτώνει τα θύματα της. Φυσικά, η εμβληματική παρουσία της πρωταγωνίστριας Mabel Karr, η οποία ενσαρκώνει την Irma von Zimmer, κόρη του τρελού επιστήμονα, είναι αξεπέραστη.
Σκηνοθεσία: Jesús Franco
Σενάριο: Jesús Franco
Ηθοποιοί: Estella Blain, Mabel Karr, Howard Vernon
6. The Body Snatcher – Η Εκδίκηση του Νεκρού (1945)
Bela Lugosi και Boris Karloff μαζί σε μία καταπληκτική ατμοσφαιρική και γεμάτη μυστήριο ταινία…; Και πώς είναι δυνατόν να μην αρέσει σε κάποιον; Ακριβώς..Δεν είναι! Φυσικά όταν μιλάμεμ, ίσως για πολλούς, για την καλύτερη κινηματογραφική δημιουργία, η οποία έχει να κάνει με πειράματα ή πειραματισμούς, αν θέλετε, σε πτώματα, τότε τα ποσοστά επιτυχίας και αρέσκειας σε περισσότερους, αυξάνονται δριμύτατα.
Η τοποθεσία του έργου, είναι στο Εδιμβούργο, το 1931, όπου ένας χειρούργος και ο πανούργος βοηθός του, αρπάζουν πτώματα, με σκοπό να πειραματιστούν πάνω σ’αυτά, χάρη της επιστήμης ή των υπέρμετρων φιλοδοξιών τους γενικότερα.
Το θετικότατο στοιχείο της ταινίας, είναι ότι υπάρχει μία κλιμακούμενη αγωνία, που κορυφώνεται ως το πέρας της και που αυξάνει διαρκώς το ενδιαφέρον του θεατή.
Πρόκειται για ένα από τα horror αριστουργήματα εκείνης της εποχής , αμερικάνικης παραγωγής, με διάρκεια γύρω στα 75-80 λεπτά, αρκετά για να σε κάνουν να ξεφύγεις και να ταξιδέψεις νοερά στο κλίμα και την ατμόσφαιρα της τότε περιόδου. Είναι ένα από εκείνα τα low budget μεγαλουργήματα που επιβεβαιώνουν το μεγαλείο και την ποιότητα ηθοποιών όπως o Karloff και ο Lugosi.
Σκηνοθεσία: Robert Wise
Σενάριο: Philip MacDonald, Val Lewton
Ηθοποιοί: Boris Karloff, Bela Lugosi, Henry Daniell
7. Craze – Αμόκ Και Μαύρη Μαγεία (1974)
Είναι από τις στιγμές που πιάνουν τα μάτια σου μία τέτοια ταινία, σε ένα ξεχασμένο κανάλι της ελληνικής τηλεόρασης, πριν καμιά δεκαετία, ίσως και παραπάνω, κάποια μεταμεσονύκτια ώρα και καταλαβαίνεις, ότι θα σου κρατήσει συντροφιά, διότι ίσως να πρόκειται για κάτι τελείως cult και ιδιότυπο. Όταν βλέπεις ειδικά ότι πρωταγωνιστεί ο Jack Palance, που ίσως να τον θυμάσαι από ταινίες western που έβλεπες παλαιότερα και ίσως και κάποια αστυνομικά έργα, τότε καταλαβαίνεις ότι βλέπεις κάτι το ξεχωριστό.
Όσον αφορά την υπόθεση, ένας παλαβός έμπορος σπανίων έργων τέχνης, τυγχάνει να συλλέξει ένα άγαλμα που αναπαριστά έναν αρχαίο θεό των φυλών της Αφρικής. Συμπαρασύρεται έτσι σε μία σωρεία τελετουργικών δολοφονιών για να ικανοποιήσει τον θεό, με αντάλλαγμα να του παρέχει χρηματικά οφέλη και άλλες ευκολίες στην ζωή και την δουλειά του. Στον λαιμό του παίρνει και τον βοηθό του, έναν αφελή νεανία, ο οποίος γίνεται ο αρωγός στις προσπάθειες του και αυτός που κατά το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, συγκαλύπτει τα φρικιαστικά εγκλήματα του. Τα πράγματα αργότερα παίρνουν διαφορετική και ανεξέλεγκτη τροπή.
Το θέμα με τέτοιου είδους θεάσεις είναι ότι καταλαβαίνεις την στιγμή που βλέπεις το έργο ότι δύσκολα θα το ξαναδείς κάπου και η αλήθεια είναι ότι όσο κι αν έψαξα για συλλεκτικούς λόγους να το πετύχω κάπου αργότερα δεν τα κατάφερα..Βέβαια σήμερα με τις διαδικτυακές αγορές από διάφορα sites όλο και κάτι μπορεί να γίνει..Οπότε, αν τύχει και πέσει στα χέρια σας αυτό το σπάνιο cult ταινιάκι καθίστε και παρακολουθήστε το..Οι λάτρεις των ψαγμένων και ατμοσφαιρικών θρίλερ, δεν θα το μετανιώσουν.
Σκηνοθεσία: Freddie Francis
Σενάριο: Herman Cohen, Aben Kandel
Ηθοποιοί: Jack Palance, Diana Dors, Julie Ege
8. To Kako – Το Κακό (2005)
Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από τον χορό των ταινιών τρόμου, ειδικά αυτών που κάνουν αναφορά στα ζόμπι και με την συνδρομή του Γιώργου Νούσια, κυκλοφόρησε το 2005 μία καλή ταινία splatter που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο.
Η υπόθεση; Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση..Μία υποχθόνια δύναμη ξεχύνεται στους δρόμους στο κέντρο της Αθήνας, μετατρέποντας διάφορους περαστικούς σε αιμοδιψή ζόμπι που αναζητούν όλο και περισσότερους για να θρέψουν την αρρωστημένη ύπαρξη τους..Το είδος της ταινίας που δεν χρειάζονται πολλά μπλα μπλα και περιττές αναφορές σε συντελεστές και ηθοποιούς, απλά κάθεσαι και απολαμβάνεις τις “splatter-ιές” του και το στοιχείο της μαύρης κωμωδίας που ρέει άπλετο καθ’ όλη την διάρκεια της. Φυσικά το ότι είναι από τις σπάνιες ελληνικές ταινίες με τέτοια θεματολογία, την κάνει περισσότερο ελκυστική προς θέαση. Enjoy!
Σκηνοθεσία: Giorgos Nousias
Σενάριο: Giorgos Nousias
Ηθοποιοί: Meletis Georgiadis, Argiris Thanasoulas, Pepi Moschovakou
9. Lèvres de Sang – Τα Δεσμά της Κόλασης (1975)
Ο Jean Rollin σίγουρα είναι γνωστός στους απανταχού φίλους του underground horror cinema των περασμένων δεκαετιών ειδικά για την μουντή ατμόσφαιρα και την ποιοτική χροιά που έχουν τα δημιουργήματα του. Ο παραπάνω τίτλος απευθύνεται σε ένα μεγαλούργημα, κατά την γνώμη μου από τις καλύτερες ταινίες του, μαζί με το διάσημο πλέον ‘’Τα σταφύλια του θανάτου”, που κυκλοφόρησε τρία χρόνια μετά.
Ατμοσφαιρικό και εξωτικό το εν λόγω φιλμ, ξεδιπλώνει αργά αργά την ιστορία κάποιου που σε μία φωτογραφία που κοιτάζει ενώ βρίσκεται σε μία γκαλερί, ενθυμείται κάτι από την παιδική του ηλικία.
Αρχίζει κατόπιν μία έντονη αναζήτηση για να ανακαλύψει που βρίσκεται το αντικείμενο της περιέργειας του που κοιτούσε στην φωτογραφία, ένα κάστρο συγκεκριμένα, καθώς και η γυναίκα που ζούσε μέσα σε αυτό. Στην προσπάθεια του αυτή τον βοηθούν κάποιες αιθέριες υπάρξεις, ανθρώπινες ή μη.
Εν κατακλείδι πρόκειται για ένα πόνημα, που μόνο οι μυημένοι στον Rollin μπορούν να παρακολουθήσουν ή ακόμα και αυτοί που αρέσκονται στις “βαμπιρικές” ταινίες , οι οποίες είναι διανθισμένες με έντονη ατμοσφαιρική νότα.
Σκηνοθεσία: Jean Rollin
Σενάριο: Jean-Loup Philippe, Jean Rollin
Ηθοποιοί: Jean-Loup Philippe, Annie Belle, Natalie Perrey
10. Hellbound – Τα Δεσμά της Κόλασης (1994)
Chuck Norris…Μα φυσικά γιατί όχι; Και αν κάποιοι σκεφτούν λανθασμένα και ατυχώς ότι γιατί να κάτσουν να ασχοληθούν με μια ταινία με πολλά horror στοιχεία, στην οποία πρωταγωνιστής είναι ο πάλαι ποτέ “Macho Man”, θα τους απαντήσω αυτάρεσκα ότι θα έχουν πέσει έξω… Εδώ υπάρχει ένα κατά την γνώμη μου, cult διαμαντάκι, το οποίο βλέπεται πολύ ευχάριστα, που συνδέει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, το αστυνομικό στυλ αντίστοιχων ταινιών της δεκαετίας του 90, με horror στοιχεία και με μία κλιμακούμενη αγωνία που ενυπάρχει καθ’ όλη την διάρκεια του φιλμ.
Όσον αφορά την υπόθεση της ταινίας, δύο αστυνομικοί του Σικάγο καλούνται να διελευκάνουν την δολοφονία ενός ραββίνου..Αυτό για αρχή..Το που θα οδηγηθούν όμως δεν το έχουν φανταστεί καθώς θα κληθούν εν τέλει να αντιμετωπίσουν ανώτερες δυνάμεις του σκότους, οι οποίες προσπαθούν να φέρουν τον τελικό Αρμαγεδδώνα στην ανθρωπότητα, εκπληρώνοντας έτσι γνωστές προφητείες, οι οποίες είναι γραμμένες σε ιερά βιβλία στο απώτατο παρελθόν.
Το έργο αυτό είναι απολαυστικότατο και σου δίνει την δυνατότητα να απολαύσεις τον Τσακ Νόρις όπως τον έχουν γνωρίσει οι περισσότεροι μέσα από τις ταινίες του, σε κάτι το διαφορετικό και πιο εκλεπτυσμένο, συνδυασμένο με μία δόση μυστηρίου προερχόμενη από αρχαία μυστικά με το απαραίτητο αστυνομικό feeling που δεν σε αφήνει στιγμή να πλήξεις.
Σκηνοθεσία: Aaron Norris
Σενάριο: Brent V. Friedman, Galen Thompson, Ian Rabin
Ηθοποιοί: Chuck Norris, Calvin Levels, Christopher Neame
BONUS GΕΜ… Ένας ακόμα θησαυρός τρόμου που οι φίλοι του τρόμου πρέπει να αναζητήσουν…
Forbidden World – (Σάρκα Και Αίμα για το Άλιεν) (1982)
Εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι το cult, άγνωστο και συνάμα ποιοτικό για τους φίλους που αρέσκονται στις sci-fi horror movies και θα έλεγα ότι αν έχεις λατρέψει το alien , θα πρέπει να ρίξεις μία ματιά και σε αυτό εδώ το ,χαμένο στον χρόνο, διαμαντάκι.
Οι κακοί επικριτές του, θα πουν σίγουρα ότι είναι μία κακή κόπια του αξεπέραστου Alien του 1979, αφού κυκλοφόρησε 2-3 χρόνια μετά από την μία και από την άλλη έχει να κάνει πάνω κάτω με τα ίδια..Μία ομάδα αστροναυτών συνειδητοποιεί ότι στο διαστημόπλοιό τους, δεν κατοικοεδρεύουν μόνο αυτοί αλλά και κάτι εξωπραγματικό και πολύ επικίνδυνο.
Κατά την γνώμη μου, πρόκειται για ένα πολύ καλό film, που σε πάει μακρύτερα από εκεί που ένιωσες με το Alien , διότι εδώ δεν υπάρχουν τα πολύ μεγάλα ονόματα σκηνοθετών και ηθοποιών που είχε το Alien, αλλά υπάρχει αυτό το απλό, αυθόρμητο, b-movie, cult στοιχείο, φυσικά με διαφορετικά εφέ και ηθοποιούς που δένουν απόλυτα μεταξύ τους, που σε κάνει να το λατρέψεις. Έτσι απλά!
Σκηνοθεσία: Allan Holzman
Σενάριο: Tim Curnen
Ηθοποιοί: Jesse Vint, Dawn Dunlap, June Chadwick
