Γενιές και γενιές σινεφίλ αγάπησαν το σινεμά του τρόμου, ειδικότερα το σλάσερ υποείδος, μέσα από τους αθάνατους πρωταγωνιστές του είδους.
Ο Φρέντυ Κρούγκερ, ο Μάικλ Μάγιερς και ο Τζέισον Βόρχες είναι οι τρεις αυτοκράτορες του τρόμου, κυρίαρχοι στο να προκαλούν ρίγη ανατριχίλας στο ανθρώπινο κορμί, αιώνια διψασμένοι για αίμα και σάρκα την οποία διαλύουν με τα θανατηφόρα όπλα που διαθέτουν.
Πρωταγωνιστές των κυριότερων σλάσερ ταινιών, αιτία πολλών φόβων και ύπαρξης πολλών εφιαλτών σε εκατομμύρια θεατές που παρακολουθούσαν την απόκοσμη εμφάνιση, την έλλειψη ενσυναίσθησης και ελέους απέναντι στο θύμα, την εμμονή τους με την πιο βάρβαρη συμπεριφορά που μπορεί να παρατηρηθεί σε άνθρωπο.
Ωστόσο, θεωρώ πως ο Τζέισον Βόρχες διαφοροποιείται έναντι των άλλων δύο, εμφανίζοντας μία πιο ηθική συμπεριφορά, όπως και διαφορετική αιτία και κίνητρο για την τέλεση των εγκληματικών του πράξεων.
Ο Τζέισον είναι ένα παιδί που βρίσκει τραγικό θάνατο το 1957, πνίγεται κάτω από την αδιαφορία των υπόλοιπων παιδιών και ομαδαρχών. Ένα παιδί με πιεσμένο ψυχισμό που βίωνε σχολικό εκφοβισμό, μία ζωή σε παραλληλισμό με την αιματοβαμμένη ηρωίδα Κάρυ, η οποία και εκείνη στο τέλος θα επιτρέψει στα άγρια ένστικτά της να αναδυθούν στην επιφάνεια.
Ο Τζέισον σε αντίθεση με τους άλλους δύο, δεν επιθυμεί να σκοτώνει ασύστολα, δίχως να εμφανίζει κάποια ηθική πυξίδα, ούτε είναι κυριευμένος ολοκληρωτικά από δολοφονική μανία. Ο ίδιος ναι μεν είναι ένας δολοφόνος κατ εξακολούθηση, αλλά αποκλειστικά προς τα άτομα που παραβιάζουν το χώρο του και έρχονται στην κατασκήνωση Κρίσταλ Λέικ.
Στα ριμέικ που ακολούθησαν την κλασική ταινία του ’80 ο ίδιος δεν εκδηλώνει επιθετικότητα σε άτομα που δεν παραβιάζουν το χώρο του ίδιου.
Βλέπουμε, δηλαδή, το διαφορετικό κίνητρο συγκριτικά με τους υπόλοιπους δύο άρχοντες του σλάσερ: σκοτώνει από εκδίκηση, όχι για ευχαρίστηση.
Ο Βόρχες δεν εμφανίζεται αποκλειστικά ως ένας σαδιστής εκτελεστής. Εμβαθύνοντας σε βιώματα της παιδικής του ηλικίας, παρατηρούμε ένα παιδί που βίωνε αποκλεισμό, επιτρέποντας στον ίδιο να μπορεί εύκολα να μπει στη θέση ενός οποιουδήποτε παιδιού που βιώνει καταπίεση ή εξοστρακισμό.
Επιπλέον, ο Τζέισον δεν εμφανίζει βιαιότητα σε παιδιά ή σε ζώα. Όσο οξύμωρο και αν είναι αφού μιλάμε για έναν σλάσερ θρύλο, ο ίδιος φαίνεται να εμφανίζει έναν αξιακό κώδικα και να μπορεί να γίνει συμπαθητικός.
Μέσα σε ένα ακραίο λουτρό αίματος, ασταμάτητη φρίκη που προκαλεί τρόμο στο θεατή, μπορούμε να διακρίνουμε και ορισμένα στοιχεία πιο συμπαθητικά ενός συμβόλου της ποπ κουλτούρας. Το οποίο διαχρονικά αποτελεί ένα έμβλημα ακραίας συμπεριφοράς, αλλά και ορισμένων στοιχείων που μπορούν να τον καταστήσουν έναν πιο φιλικό τύπο.
