Ώρα για άφθονο Animal Horror ή Natural Horror όπως επίσης λέγεται η συνομοταξία ταινιών που θα εξετάσουμε! Σίγουρα πρόκειται για μια δύσκολη υποκατηγορία τρόμου. Οι ταινίες τρόμου όπου στον ρόλο του θύτη βρίσκεται κάποιο πλάσμα του ζωικού βασιλείου δεν χαίρουν ευρείας αναγνώρισης συγκριτικά με ταινίες άλλων υποκατηγοριών (π.χ. φαντάσματα, serial killers κλπ.). Αντικειμενικά είναι δύσκολη υπόθεση για έναν κινηματογραφιστή να πλάσει μια ταινία τρόμου κάνοντας το εκάστοτε φονικό ζώο αληθινά απειλητικό κατά τρόπο τέτοιο που θα πείθει τον θεατή. Βλέπετε, συχνά αυτές οι προσπάθειες συνοδεύονται από κωμικοτραγικά αποτελέσματα με ταινίες που στην καλύτερη περίπτωση απογοητεύουν. Βέβαια –και όπως συμβαίνει σε κάθε υποκατηγορία τρόμου– στην εν λόγω υποκατηγορία συναντάμε και ορισμένες πολύ δυναμικές και εξαιρετικά καλογυρισμένες ταινίες, μερικές από τις οποίες έχουν γράψει την δική τους ξεχωριστή ιστορία στο horror genre. Κάποιες άλλες πάλι, δεν έχουν τόσο υψηλό στάτους αλλά παραμένουν ενδιαφέρουσες και σίγουρα μπορούν να αξιολογηθούν καλύτερα αν γνωστοποιηθούν σε μεγαλύτερο κοινό.
Ορμώμενη λοιπόν από τους παραπάνω συλλογισμούς, η συντακτική ομάδα του horrormovies.gr έχει ετοιμάσει για τους αναγνώστες του το ακόλουθο αφιέρωμα που αναδεικνύει τις 25 καλύτερες ταινίες τρόμου με φονικά ζώα στην ιστορία του cinema τρόμου. Σημειώστε ότι το παρόν αφιέρωμα περιλαμβάνει όλα τα πλάσματα του ζωικού βασιλείου χωρίς περιορισμούς, τουτέστιν υδρόβια είδη, αμφίβια, θηλαστικά (ξηράς και θάλασσας), πτηνά, έντομα και ποικίλα ζωύφια της μητέρας φύσης. Μία ακόμα σημαντική παρατήρηση για το αφιέρωμα αφορά τον τύπο ταινιών που επιλέξαμε. Πιο συγκεκριμένα, επιλέξαμε ταινίες που τα φονικά τους ζώα είτε παραμένουν ως έχουν από τη φύση τους, είτε έχουν υποστεί κάποιες μεταλλάξεις που όμως έχουν αλλάξει ελάχιστα την εξωτερική τους μορφή και τις ιδιότητές τους. Ενώ δηλαδή μπορεί να συναντήσετε ταινίες που το ζώο έχει γίνει επιθετικό λόγω κάποιου αποτυχημένου πειράματος, εντούτοις δεν θα συναντήσετε ταινίες στις οποίες το ζώο να έχει π.χ. γιγαντωθεί. Με άλλα λόγια προσπαθήσαμε να συμπεριλάβουμε στη λίστα μας ταινίες που παρουσιάζουν το κάθε φονικό ζώο όσο το δυνατόν πιο κοντά στη «φυσική» μορφή του. Δεν θα βρείτε λοιπόν ταινίες με γιγάντια έντομα, γιγάντιες αράχνες, γιγάντιους πιθήκους, τεράστια σαυροειδή τέρατα τύπου Godzilla και τα σχετικά. Αυτά ανήκουν σε άλλη κατηγορία και θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν σε ξεχωριστό αφιέρωμα. Επιπλέον, το ακόλουθο αφιέρωμα δεν περιέχει sequels, καθώς μας ενδιέφερε να αναδειχτούν οι πρώτες ταινίες που γυρίστηκαν (και που συνήθως είναι ανώτερες των sequels).
Στο τέλος υπάρχει και μια bonus καταχώρηση άλλων πέντε ταινιών (από την καλύτερη προς τη χειρότερη), λιγότερο σημαντικών κατά τη γνώμη μας, αλλά επαρκώς αξιόλογων για να αναφερθούν. Αράξτε λοιπόν αναπαυτικά στην πολυθρόνα σας, πάρτε τα pc σας και αφεθείτε στον απειλητικό κόσμο του «φυσικού» και πιο συγκεκριμένα «ζωικού» τρόμου. Ίσως μετά από την ανάγνωση του αφιερώματος να προσέχετε περισσότερο τις επαφές με τα κατοικίδιά σας, τα μπάνια σας στις θάλασσες και στις λίμνες, ακόμα και τις επισκέψεις στους ζωολογικούς κήπους!
25. The Breed – Μανία (2006)
Έχει τα κλισέ του, έχει μια αίσθηση κιτσαριού και αμερικανιάς, παρόλα αυτά το «The Breed» έχει και την αναντίρρητη δυνατότητα να σου κρατάει το ενδιαφέρον με το συνεχές σασπένς που προκύπτει από τις δυναμικές επιθέσεις των σκύλων του. Υποψήφια θύματά τους είναι πέντε νέοι που αποφάσισαν να κάνουν διακοπές σ’ ένα έρημο νησί. Δυστυχώς δεν γνώριζαν ότι στο νησί κατοικούν γενετικά τροποποιημένοι σκύλοι με φονική διάθεση και ακατάπαυστη επιθετικότητα.
Σκηνοθεσία: Nicholas Mastandrea.
Σενάριο: Robert Conte, Peter Wortmann.
Ηθοποιοί: Michelle Rodriguez, Oliver Hudson, Taryn Manning.
24. Piranha 3D – Πιράνχα (2010)
Το remake της παλιάς κλασικής ταινίας υδρόβιου τρόμου αποδείχτηκε τελικά ανώτερο των προσδοκιών και με νόημα ύπαρξης. Μπορεί να μην διαπνέεται από τη γνησιότητα του original «Piranha», ωστόσο, εκμεταλλεύεται αποτελεσματικά τα ευεργετικά αποτελέσματα του CGI και χαρίζει στους φίλους του natural horror ένα εντυπωσιακό οπτικό και αιματηρό θέμα κατά τις επιθέσεις των σαρκοφάγων ψαριών πιράνχα. Η 3D έκδοση είναι ακόμη πιο απολαυστική.
Σκηνοθεσία: Alexandre Aja.
Σενάριο: Peter Goldfinger, Josh Stolberg.
Ηθοποιοί: Elisabeth Shue, Ving Rhames, Christopher Lloyd.
23. Prey – Το Θήραμα (2007)
Από τις ιδιαίτερα αγωνιώδεις ταινίες τρόμου με λιοντάρια είναι το αδίκως υποτιμημένο «Prey» του 2007. Με ατού τον ατσαλάκωτο Peter Weller σε πρωταγωνιστικό ρόλο και αξιοποιώντας αποτελεσματικά την συνταγή κλειστοφοβικού τρόμου εντός οχήματος που δίδαξε το «Cujo» (1983), το «Θήραμα» προσφέρει ωμή βία, αδυσώπητα τρομακτικά λιοντάρια και άφθονο σασπένς σε μια ταινία που μπορεί να μην καινοτομεί αλλά δεν παύει να βλέπεται ευχάριστα κρατώντας τον θεατή σταθερά στη θέση του. Υποψήφια θύματα η οικογένεια του μηχανικού που υποδύεται ο Weller η οποία παγιδεύτηκε στην άγρια σαβάνα κάνοντας σαφάρι ενόσω ο πατέρας ασχολούταν με επαγγελματικές υποχρεώσεις. Ο πατέρας θα προσπαθήσει να εντοπίσει την οικογένειά του με τη βοήθεια ενός έμπειρου κυνηγού και το αίμα πρόκειται να ρεύσει άφθονο.
Σκηνοθεσία: Darrell Roodt.
Σενάριο: Darrell Roodt, Jeff Wadlow, Beau Bauman.
Ηθοποιοί: Bridgett Moyanahan, Petr Weller, Carly Schroeder.
22. Anaconda – Ανακόντα (1997)
Ποτέ δεν κατάλαβα τον λόγο που αυτή η συμπαθητικότατη ταινία natural horror κατεύθυνσης απαξιώθηκε από μεγάλο μέρος κριτικών και θεατών. Το «Anaconda» έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που επιθυμεί ο φίλος του ιδιώματος. Ένα ιδιαίτερα απειλητικό και καλοφτιαγμένο ζώο (εν προκειμένω μια τεράστια ανακόντα), πολλά υποψήφια θύματα, εντυπωσιακές σκηνές δράσης, επιβλητικά φυσικά τοπία (εδώ από τον Αμαζόνιο), τουλάχιστον έναν αντιπαθητικό κακό (Jon Voight) και μια αποφασιστική πρωταγωνίστρια (Jennifer Lopez) που στέκεται αξιοπρεπώς στο έργο της ως η ηρωίδα της πλευράς των «good guys». Μπορεί από το ξεκίνημα και μέχρι περίπου τα μισά το φιλμ να κινείται κάπως αργά, όταν όμως η τεράστια ανακόντα ξεκινάει τις επιθέσεις της στην άτυχη αποστολή του National Geographic, η αγωνία και η δράση βρίσκονται συνεχώς στο κόκκινο.
Σκηνοθεσία: Luis Llosa.
Σενάριο: Hans Bauer, Jim Cash, Jack Epps Jr.
Ηθοποιοί: John Voight, Jennifer Lopez, Eric Stoltz.
21. Orca – Όρκα Η Φάλαινα Δολοφόνος (1977)
Θεωρήθηκε αντιγραφή του «Jaws» με αποτέλεσμα να απαξιωθεί. Όμως λαμβάνοντας υπόψη την τεράστια επιρροή που άσκησε το θρυλικό αριστούργημα του Spielberg γενικά στον κινηματογράφο, πολύ δύσκολα ένα φιλμ σαν το «Orca» θα έμενε εντελώς ανεπηρέαστο, ειδικότερα όταν ανήκει στην ίδια συνομοταξία με τα «Σαγόνια του Καρχαρία». Το «Orca» παρά την φανερή επιρροή που δέχτηκε από το «Jaws» καταφέρνει να ξεδιπλώσει τις δικές του αρετές παρουσιάζοντάς μας μια αιματηρή αλλά και συναισθηματική ιστορία ταυτόχρονα, περιστρεφόμενη γύρω από την αδυσώπητη κόντρα ενός καπετάνιου-κυνηγού και μιας αγριεμένης όρκας που έχασε το ταίρι της από υπαιτιότητα του κυνηγού. Το παγωμένο περιβάλλον όπου εκτυλίσσεται η δράση είναι άλλο ένα ατού καθώς εντείνει την αίσθηση απειλής. Η ιστορία φαίνεται να δικαιώνει το φιλμ χαρίζοντάς του το στάτους του cult, έστω και με συρρικνωμένο κύκλο πιστών οπαδών.
Σκηνοθεσία: Michael Anderson.
Σενάριο: Luciano Vincenzoni, Sergio Donati, Robert Towne.
Ηθοποιοί: Richard Harris, Charlotte Rampling, Will Sampson.
20. Razorback – Το Αγριογούρουνο Του Θανάτου (1984)
Να και ένα ασυνήθιστο ζώο που αποφάσισε να δηλώσει παρόν δυναμικά στο αφιέρωμα. Πρόκειται για…αγριογούρουνο! Και μάλιστα για ένα αρκετά μεγαλύτερο αγριογούρουνο από τα συνηθισμένα που περιπλανιέται στην έρημο της Αυστραλίας σκοτώνοντας οποιονδήποτε άτυχο βρεθεί στο διάβα του. Μέσα σ’ αυτούς και μια Αμερικανίδα ρεπόρτερ που μετέβη εκεί για να κάνει ρεπορτάζ για το κυνήγι, κάτι που θα παρακινήσει τον άντρα της να μεταβεί στην περιοχή αναζητώντας απαντήσεις για το πώς και γιατί. Η εν λόγω ταινία από τον σκηνοθέτη του «Highlander», ανήκει στις λεγόμενες «Ozploitation» movies, επειδή «εκμεταλλεύεται» στοιχεία από το φυσικό περιβάλλον της Αυστραλίας από την οποία και προέρχεται. Έχει χαβαλέ, παρακμιακή ατμόσφαιρα, «απελπισμένη» φωτογραφία από την καυτή αυστραλέζικη έρημο και φυσικά ένα ασταμάτητο φονικό αγριογούρουνο που θα τρόμαζε ακόμα και τον Οβελίξ!
Σκηνοθεσία: Russel Mulcahy.
Σενάριο: Everett De Roche.
Ηθοποιοί: Gregory Harrison, Bill Kerr, Arkie Whiteley.
19. Man’s Best Friend – Ο Καλύτερος Φίλος Του Ανθρώπου (1993)
Από την εποχή που εμφανίστηκε στην VHS έκδοση με είχε εντυπωσιάσει αυτή η ταινία. Ξαναβλέποντας το «Man’s Best Friend» σχετικά πρόσφατα, απομυθοποίησα ελαφρώς κάποιες πτυχές του, όχι όμως συνολικά την ταινία. Διότι η αλήθεια είναι ότι το φιλμ αποτελεί μια καλή επιλογή για ανάλαφρο τρόμο natural horror κατεύθυνσης και απογευματινή διασκέδαση. Έχει ευχάριστη ροή, καλές ερμηνείες και ενδιαφέρον cast. Ο μεταλλαγμένος σκύλος που πρωταγωνιστεί εδώ κάνει εξαιρετική δουλειά, ειδικά στο να…σκοτώνει. Κάποιες ευρηματικές, mini σκηνές ανθολογίας όπως η καταβρόχθιση μιας ολόκληρης γάτας ανεβάζουν τον πήχη, με τη συνολική εικόνα να είναι γενικά ικανοποιητική. Ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου είπαμε; Μετά από αυτή την ταινία ίσως να αναθεωρήσετε την άποψή σας για τα σκυλιά (ok, αστειεύομαι λιγάκι).
Σκηνοθεσία: John Lafia.
Σενάριο: John Lafia.
Ηθοποιοί: Ally Sheedy, Lance Henriksen, Robert Costanzo.
18. The Swarm – Το Σμήνος (1978)
Από τον «άρχοντα των καταστροφών» Irwin Allen έρχεται αυτό εδώ το κλασικό φιλμ τρόμου/καταστροφής που όλοι είχαμε απολαύσει στην ελληνική τηλεόραση κατά το παρελθόν. Το «The Swarm» παρά το αξιόλογο cast θεωρήθηκε «κακή ταινία» από την συντριπτική πλειοψηφία των «ειδημόνων» ενώ μέχρι και ο πρωταγωνιστής του Michael Caine δήλωσε ότι ήταν η χειρότερη ταινία της καριέρας του. Εμείς πάντως –κι όπως έχουμε κάνει και σε άλλες περιπτώσεις– αποστασιοποιούμαστε από τους επικριτές της ταινίας του Allen. Το «The Swarm» παρά την «κιτς» αισθητική και τους μέτριους διαλόγους του είναι μια φουλ διασκεδαστική ταινία με πολλές σκηνές ανθολογίας από την φονική δράση των μελισσών. Μαζικές επιθέσεις των μελισσών σε αθώους πολίτες, σε ελικόπτερα, σε τρένα, σε πυρηνικούς σταθμούς κ.α. συνοδεία επιβλητικών σκηνών καταστροφής εγγυώνται την ψυχαγωγία μας. Το ίδιο το σμήνος μελισσών με τους επιβλητικούς σχηματισμούς του στον ουρανό φαντάζει πραγματικά ανίκητος εχθρός. Τολμάτε να αναμετρηθείτε μαζί του;
Σκηνοθεσία: Irwin Allen.
Σενάριο: Stirling Silliphant.
Ηθοποιοί: Michael Caine, Katharine Ross, Richard Widmark.
17. Monkey Shines – Άγριο Ένστικτο (1988)
Ταινία έκπληξη από τον μεγάλο George Romero ο οποίος αναγνωρίζεται κυρίως για την τριλογία του των «Ζωντανών Νεκρών». Εδώ ο Αμερικανός πρωτοτυπεί ασχολούμενος με το πεδίο των απειλητικών ζώων και συγκεκριμένα με μια συμπαθέστατη μαϊμού η οποία θα πάψει να είναι τόσο συμπαθητική όταν εξωτερικεύσει την οργή της. Η Ella –όπως είναι το όνομα της μαϊμούς– έχει επικίνδυνα αυξημένο IQ λόγω του πειραματικού ιού που της χορήγησε ένας επιστήμονας. Όταν λοιπόν η Ella δίνεται δώρο ως «βοηθός» ενός παραπληγικού από τον επιστήμονα, προσπαθεί να υπερασπίσει τη στενή σχέση που έχει αναπτύξει με το ανήμπορο αφεντικό της βγάζοντας από τη μέση οποιονδήποτε τους παρενοχλεί. Το «Monkey Shines» μπορεί να μην πλησιάζει την ποιότητα των «Ζωντανών Νεκρών», ωστόσο, παραμένει μια ενδιαφέρουσα ταινία με πρωτότυπη υπόθεση, αξιόλογες ερμηνείες, σοβαρή σκηνοθεσία και ισορροπημένες δόσεις κοινωνικής κριτικής. Σίγουρα από τις πιο ιδιαίτερες ταινίες του Romero.
Σκηνοθεσία: George Romero.
Σενάριο: George Romero.
Ηθοποιοί: Jason Beghe, John Pankow, Kate McNeil.
16. Shakma (1990)
Σίγουρα είναι ένα από τα πιο αγωνιώδη φιλμ τρόμου με φονικά ζώα. Χωρίς να είναι τρομερή ταινία, το «Shakma» βάζει τα γυαλιά σε πολλά ομοειδή του κυρίως χάρη στον απίστευτα άγριο και φουλ επιθετικό μπαμπουίνο του (το όνομα του οποίου δίνει και τον τίτλο στην ταινία) που ευθύνεται για το αιματοκύλισμα που απολαμβάνουμε. Το εν λόγω πρωτεύον μετατράπηκε σε ασταμάτητη φονική μηχανή μετά από ένα πείραμα στον εγκέφαλό του που πήγε στραβά και αρχίζει να ξεπαστρεύει μετά μανίας τους άτυχους φοιτητές/καθηγητές του επιστημονικού κέντρου οι οποίοι κλείστηκαν εκεί τη νύχτα για να παίξουν ένα περίεργο παιχνίδι. Ας πρόσεχαν…
Σκηνοθεσία: Hugh Parks, Tom Logan.
Σενάριο: Roger Engle.
Ηθοποιοί: Christopher Atkins, Amanda Wyss, Roddy McDowall.
15. White Dog (1982)
Μια ηθοποιός τραυματίζει με το αμάξι της έναν κατάλευκο Γερμανικό Ποιμενικό και αφού τον περιθάλπει, τον παίρνει σπίτι της. Παρατηρώντας ότι το πανέμορφο σκυλί γίνεται παράλογα επιθετικό, το πηγαίνει σ’ έναν μαύρο (η ειρωνεία της υπόθεσης) εκπαιδευτή σκύλων για να το θεραπεύσει από αυτή την περίεργη επιθετικότητα. Βλέπετε ο ρατσιστής ιδιοκτήτης του το είχε εκπαιδεύσει να επιτίθεται μόνο στους μαύρους! Όμως πόσο εύκολος είναι ο «επαναπρογραμματισμός» της συμπεριφοράς του σκύλου; Αυτή η δυσεύρετη και σχετικά άγνωστη ταινία, κυκλοφόρησε ως αλληγορική κριτική στον ρατσισμό. Μέσα από τον λευκό σκυλάκο, το φιλμ θέτει το δίλημμα του κατά πόσο ο ρατσισμός είναι θεραπεύσιμος ως κοινωνική «ασθένεια». Παρά την έλλειψη προβολής και διαφήμισης στις ΗΠΑ, η ταινία βρήκε ανταπόκριση στην Ευρώπη και συν τω χρόνω κέρδισε την εκτίμηση που της άξιζε. Διότι πράγματι μιλάμε για μια αξιολογότατη ταινία, με καλές ερμηνείες, πρωτότυπο concept, δραματικό κλίμα και ένα συμπαθέστατο σκυλί που όταν τσαντίζεται προκαλεί τρόμο και πανικό.
Σκηνοθεσία: Samuel Fuller.
Σενάριο: Samuel Fuller, Curtis Hanson, Romain Gary.
Ηθοποιοί: Kristy McNichol, Christa Lung, Vernon Weddle.
14. Alligator – Ο Τρομερός Κροκόδειλος Σκορπά Τον Πανικό (1980)
Βρίσκοντας την ιδανική αναλογία μεταξύ τρόμου, χαβαλέ και κιτσαριού, το ιδιαίτερα ψυχαγωγικό «Alligator» αφήνει τη δική του στάμπα στο natural horror πεδίο προσελκύοντας περισσότερο τους φίλους των B movies, αν και όχι απόλυτα. Το μεγάλο ατού της ταινίας είναι ο ογκώδης αλιγάτορας ο οποίος αφού μεγάλωσε στους υπονόμους της Νέας Υόρκης, άρχισε να σκορπά τον πανικό, πρώτα υπόγεια και στη συνέχεια υπέργεια. Ένας αποτυχημένος μπάτσος προσπαθεί να τον σταματήσει αλλά φυσικά το φονικό ζώο αποδεικνύεται πολύ δύσκολο καρύδι. Παρά τα μειονεκτήματά του και την γεύση «τυρίλας» που έκδηλα αφήνει το «Alligator», είναι αδύνατο να μην το διασκεδάσει κανείς βλέποντάς το, καθώς προσφέρει μπόλικες σκηνές ανθολογίας που ενθουσιάζουν. Σίγουρα είναι πολύ καλύτερο από πολλές καινούριες παραγωγές (κυρίως sequels) με ίδια ή παραπλήσια φονικά αμφίβια.
Σκηνοθεσία: Lewis Teague.
Σενάριο: John Sayles, Frank Ray Perilli.
Ηθοποιοί: Robert Foster, Robin Riker, Michael V. Gazzo.
13. Savage Harvest – Αίμα Στη Ζούγκλα (1981)
Το «Savage Harvest» αφηγείται την αγωνιώδη περιπέτεια μιας οικογένειας στην Αφρική τα μέλη της οποίας προσπαθούν να επιβιώσουν από την επίθεση πεινασμένων λιονταριών που εισέβαλαν στην κατοικία τους. Αυτό το ξεχασμένο διαμαντάκι στέκεται ικανό να προσφέρει γενναιόδωρες δόσεις σασπένς και τρόμου. Το «Savage Harvest» παραμένει απειλητικό και δεν δείχνει να έχει χάσει την φρεσκάδα του παρά τα πολλά χρόνια που κουβαλάει στην πλάτη του. Εκείνος δε ο μαρκετίστικος ελληνικός τίτλος «Αίμα Στη Ζούγκλα» από το VHS ήταν όλα τα λεφτά και μπορούσε να παρασύρει πολλούς μπόμπιρες στα δόντια του – όπως συνέβη τότε και με τον γράφοντα. Οι επιθέσεις των λιονταριών πείθουν εύκολα, όντας ρεαλιστικές και καλογυρισμένες. Αν σας αρέσουν τα λιοντάρια, αυτή η ταινία είναι για εσάς! Ανακαλύψτε την!
Σκηνοθεσία: Robert L. Collins.
Σενάριο: Ralf Helfer, Ken Noyle, Robert Blees, Robert L. Collins.
Ηθοποιοί: Tom Skerritt, Michelle Phillips, Shawn Stevens.
12. Piranha – Πιράνχα (1978)
Ο μεγάλος Steven Spielberg το έχει χαρακτηρίσει ως την καλύτερη αντιγραφή του «Jaws». Κάτι ξέρει φυσικά, αν και αυτός ο ορισμός δεν είναι 100% ακριβής. Το «Piranha» μπορεί να ειδωθεί περισσότερο ως παρωδία του «Jaws» ακολουθώντας βασικά μοτίβα της θρυλικής ταινίας του Spielberg αλλά βάζοντας και τις δικές του cheesy πινελιές προς ικανοποίηση όλων μας. Τα καλοφτιαγμένα για την εποχή πιράνχα βάφουν με αίμα έναν μεγάλο ποταμό στον οποίο λειτουργεί τουριστικό θέρετρο και μία ασφαλιστική ερευνήτρια με τη βοήθεια ενός ντόπιου προσπαθεί να τα σταματήσει. Δράση, ψυχαγωγία, αίμα και μια αστεία και εθιστική βοή των επιτιθέμενων πιράνχα –κάτι σαν ζουζούνισμα– αποτελούν τη συνταγή της επιτυχίας Άλλωστε όταν στους συντελεστές μιας ταινίας τρόμου συναντάμε ονόματα όπως Joe Dante (σκηνοθεσία), Roger Corman (παραγωγή) και Pino Donaggio (μουσική), τότε αυτή δεν μπορεί παρά να είναι τουλάχιστον αξιοπρεπέστατη.
Σκηνοθεσία: Joe Dante.
Σενάριο: Richard Robinson, John Sayles.
Ηθοποιοί: Bradford Dillman, Heather Menzies-Urich, Kevin McCarthy.
11. Of Unknown Origin – Αγνώστου Προελεύσεως (1983)
Από τα πιο υποβαθμισμένα έργα του George Cosmatos. Χαλαρά όμως και ένα από τα πιο διασκεδαστικά και πρωτότυπα. Στο «Of Unknown Origin» ο σπουδαίος Peter Weller προσπαθεί να εξοντώσει έναν ενοχλητικό αρουραίο που φωλιάζει στο ανακαινισμένο σπίτι του στη Νέα Υόρκη. Κι ενώ αρχικά η υπόθεση έμοιαζε με τυπική διαδικασία που θα τελείωνε γρήγορα, το άπιαστο τρωκτικό μετατρέπει τη ζωή του ήρωά μας σε κόλαση που επηρεάζει αρνητικά και την καριέρα του. Μοιραία λοιπόν όλα οδηγούν στην υπέρτατη μάχη μεταξύ ανθρώπου και τρωκτικού και όποιος αντέξει. Η μεγάλη επιτυχία του φιλμ είναι ότι κατορθώνει να δείχνει υπολογίσιμο και σοβαρό αξιοποιώντας αριστοτεχνικά ένα φαινομενικά αφελές και απλό θέμα. Η διασκέδαση εδώ είναι εγγυημένη. Τα συγχαρητήριά μας.
Σκηνοθεσία: George P. Cosmatos.
Σενάριο: Chauncey G. Parker III, Brian Taggert.
Ηθοποιοί: Peter Weller, Jennifer Dale, Lawrence Dane.
10. Lake Placid – Το Μυστικό Της Μαύρης Λίμνης (1999)
Ευπρόσδεκτος και χαριτωμένος συνδυασμός κωμωδίας και natural horror πλαισιωμένος από ενδιαφέρον cast. Μ’ αυτή τη σύντομη πρόταση μπορούμε να περιγράψουμε σε γενικές γραμμές το κροκοδειλένιο φιλμ του Steve Miner. Αυτό που όμως κάνει το «Lake Placid» ξεχωριστή ταινία στην υποκατηγορία της είναι οι πρωτότυπες και αιματηρές σκηνές ανθολογίας, αρκετά ασυνήθιστες για το horror κοινό. Διότι πώς να το κάνουμε…αποκεφαλισμούς, φαγώματα αγελάδων και καταβροχθίσεις αρκούδων (μεταξύ άλλων) με δράστη κροκόδειλο σπάνια συναντάμε στον κινηματογράφο. Η απροσάρμοστη ομάδα που κυνηγά τον εν λόγω κροκόδειλο με μπροστάρη τον Bill Pullman είναι ένας ακόμα λόγος για να ασχοληθείτε με το «Lake Placid».
Σκηνοθεσία: Steve Miner.
Σενάριο: David E. Kelley.
Ηθοποιοί: Bridget Fonda, Bill Pullman, Oliver Platt.
9. Link – Λινκ Ο Τρόμος (1986)
Αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα φιλμ τρόμου με πρωτεύοντα. Στο «Link» έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το φονικό ξέσπασμα ενός πυρομανή ουρακοτάγκου με το όνομα Link που άρχισε να γίνεται υπερβολικά βίαιος λίγο πριν το αφεντικό του τον ξαποστείλει από το σπίτι του όπου πραγματοποιεί επιστημονικά πειράματα. Μια φοιτήτρια ζωολογίας που ήρθε στο σπίτι για να βοηθήσει τον καθηγητή και ιδιοκτήτη του Link θα βιώσει τον απόλυτο τρόμο καθώς ο ουρακοτάγκος δεν την αφήνει να φύγει, εκδηλώνοντας τις άγριες διαθέσεις του όλο και περισσότερο. Το φιλμ εκτός από τρομακτικό είναι και ενημερωτικό καθώς παρέχει πληροφορίες για τους πιθήκους, αλλά ο ευφυής ουρακοτάγκος του παραμένει ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής σε όλη τη διάρκεια. Η υπέροχη μουσική και τα πανέμορφα τοπία του απότομου γκρεμού και της θάλασσας προσφέρουν extra πόντους στο «Link».
Σκηνοθεσία: Richard Franklin.
Σενάριο: Everett De Roche, Tom Ackermann, Lee David Zlotoff.
Ηθοποιοί: Elisabeth Shue, Terence Stamp, David O’ Hara.
8. Black Sheep – Μαύρο Πρόβατο (2006)
Η Νέα Ζηλανδία συνεισφέρει κι αυτή με τη σειρά της στη natural horror κατηγορία μ’ ένα ευφυές, αιματοβαμμένο και ψυχαγωγικό φιλμ τρόμου στο οποίο συναντάμε το τελευταίο ή ένα από τα τελευταία ζώα που θα περιμέναμε στη θέση του «κακού». Ο λόγος για γενετικά τροποποιημένα πρόβατα που αναπτύσσουν σαρκοβόρες διαθέσεις σκορπώντας τον τρόμο σε μια μικρή κοινότητα της Νέας Ζηλανδίας. Σκηνές κατακόκκινες από αίμα και βγαλμένα εντόσθια περιλαμβάνονται στο βασικό μενού του «Black Sheep» το οποίο χρωστά πολλά στο team που έφτιαξε τα εξαιρετικά ειδικά εφέ. Γρήγορος ρυθμός, διασκεδαστικοί χαρακτήρες, επιβλητικά τοπία των καταπράσινων λόφων και κάποιες ηθικοπεριβαλλοντικές και επιστημονικές ανησυχίες προστίθενται στην αιματηρή συνταγή της ταινίας διαμορφώνοντας ένα γευστικότατο γεύμα για όλους μας. Μετά από αυτή την ταινία ίσως να δείτε τα πρόβατα με πιο επιφυλακτικό μάτι. Χε χε…
Σκηνοθεσία: Jonathan King.
Σενάριο: Jonathan King.
Ηθοποιοί: Oliver Driver, Nathan Meister, Tammy Davis.
7. Cujo – Κούτζο (1983)
Από τις αξιοσέβαστες μεταφορές νουβέλας του Stephen King. Ο «Cujo» είναι ίσως ο πιο τρομακτικός σκύλος που έχουμε δει σε ταινία. Ένας σκύλος που κανείς δεν θα ήθελε να έχει για κατοικίδιο από τη στιγμή που μολύνθηκε από λύσσα ύστερα από δάγκωμα νυχτερίδας. Αυτή η εξέλιξη θα εκκινήσει μια αυξανόμενα βίαιη συμπεριφορά εκ μέρους του ογκώδους σκύλου με αποκορύφωμα την λυσσασμένη πολιορκία μιας γυναίκας και τους μικρού της γιου των οποίων το αυτοκίνητο γίνεται το προσωρινό τους καταφύγιο απέναντι στην επιθετική μανία του Cujo. Κυρίως χάρη σε αυτή τη μνημειώδη μακροσκελή σεκάνς –από τις πιο αγωνιώδεις περιπτώσεις εγκλωβισμού και πολιορκίας από έναν «κακό» που έχουμε δει στη σκηνή του τρόμου– το φιλμ διατηρεί έναν αέρα «κλασικού», κι ας μη μπορούσε ποτέ το θέμα του να το ανεβάσει σε πελώρια ύψη. Η Dee Wallace στο ρόλο της δραματικής μητέρας αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά εντυπωσιακή.
Σκηνοθεσία: Lewis Teague.
Σενάριο: Don Carlos Dunaway, Laurren Currier.
Ηθοποιοί: Dee Wallace, Danny Pintauro, Daniel Hugh Kelly.
6. The Ghost And The Darkness – Σκιά Μέσα Στο Σκοτάδι (1996)
Μπορεί το «The Ghost And The Darkness» να μην θεωρείται παραδοσιακή ταινία τρόμου λόγω των έντονων εξωτικών-adventure στοιχείων που περιέχει αλλά τα δύο λιοντάρια που αποτελούν το σήμα κατατεθέν του, λένε να…διαφωνήσουν μαζί μας. Οι αιματηρές και αριστοτεχνικά σκηνοθετημένες επιθέσεις τους δεν αφήνουν περιθώριο για κάτι άλλο, παρά μόνο για τρόμο! Πέρα από τα φοβερά λιοντάρια του, των οποίων τα ψευδώνυμα «Ghost» και «Darkness» αντίστοιχα χαρίζουν στο φιλμ τον τίτλο του, το «The Ghost And The Darkness» έχει την τύχη να υποστηρίζεται από το σπουδαίο δίδυμο Val Kilmer – Michael Douglas. Οι δύο αστέρες βγάζουν εξαιρετική χημεία συνδυάζοντας την αλύγιστη αποφασιστικότητα του μηχανικού γεφυρών (Val Kilmer) με την θηρευτική ικανότητα του έμπειρου κυνηγού (Michael Douglas) με κοινό στόχο την αντιμετώπιση των δύο φονικών λιονταριών που απειλούν την ολοκλήρωση της κατασκευής μιας γέφυρας στην Κένυα κατασπαράζοντας τους εργάτες. Η πανέμορφη φωτογραφία από τις άγριες σαβάνες της Αφρικής αποτελεί άλλο ένα highlight που θα σας μείνει αξέχαστο! Μην χάσετε με τίποτα αυτή τη θεσπέσια αιματοβαμμένη περιπέτεια.
Σκηνοθεσία: Stephen Hopkins.
Σενάριο: William Goldman.
Ηθοποιοί: Michael Douglas, Val Kilmer, Tom Wilkinson.
5. Arachnophobia – Αραχνοφοβία (1990)
Ίσως το καλύτερο φιλμ τρόμου με ζωύφια ever. Το «Arachnophobia» δίδαξε κάπου εκεί στις αρχές των 90s πώς πρέπει να γίνεται σωστά και ισορροπημένα το πάντρεμα natural horror και κωμωδίας, εκμεταλλευόμενο άψογα τις αποκρουστικές για πολύ κόσμο δηλητηριώδεις αράχνες του. Αρκεί μια από αυτές να μεταφερθεί μέσα σε φέρετρο (!) από τη Νότια Αμερική σε μια μικρή πόλη των ΗΠΑ για να αναπαραχθεί ταχύτατα και στη συνέχεια να σκορπίσει τον τρόμο στους κατοίκους μαζί με τα τέκνα της. Σίγουρα η διασκέδαση δεν θα ήταν τόσο μεγάλη αν εξέλιπαν ηθοποιοί-λουκούμια για τέτοιες περιπτώσεις όπως οι Jeff Daniels και John Goodman. Ο πρώτος ως γκαντέμης γιατρός και ο δεύτερος ως εκκεντρικός εξολοθρευτής εντόμων προσφέρουν κορυφαίες σκηνές δράσης και χαβαλέ, ενώ τα κοντινά πλάνα των αραχνών δίνουν ξεχωριστή γλύκα στο «Arachnophobia». Η μουσική του επένδυση είναι επίσης καταπληκτική. Γενικά πρόκειται για ένα υπέροχο φιλμ που κυλάει νεράκι και εγγυάται διασκέδαση και τρόμο ταυτόχρονα. Must see!
Σκηνοθεσία: Frank Marshall.
Σενάριο: Don Jakoby, Al Williams, Wesley Strick.
Ηθοποιοί: Jeff Daniels, Julian Sands, John Goodman.
4. Rogue – Σαρκοβόρα Απειλή (2007)
Το «Rogue» είναι η μία από τις δύο σπουδαίες ταινίες τρόμου με κροκόδειλο από την Αυστραλία που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2007 (για την άλλη κοιτάξτε στην επόμενη καταχώρηση). Αυτή η εντυπωσιακή ταινία ήταν η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά του ταλαντούχου Αυστραλού σκηνοθέτη Greg McLean ο οποίος είχε δώσει τα διαπιστευτήριά του δύο χρόνια νωρίτερα με το αξιόλογο «Wolf Creek». Ατραξιόν της δεύτερης ταινίας του είναι ο υπερμεγέθης κροκόδειλος που επιτίθεται στο πλεούμενο ενός γκρουπ σ’ ένα ποτάμι της Αυστραλίας σπέρνοντας τον τρόμο και τον πανικό. Το «Rogue» περιέχει σκηνές με μεγάλη αγωνία και ένταση χωρίς να χάνει σε συνοχή πουθενά. Λέγεται επίσης ότι εμπνέεται εν μέρει από την αληθινή ιστορία ενός μεγάλου κροκόδειλου της Αυστραλίας που επιτίθετο συχνά σε σκάφη τη δεκαετία του ’70 αλλά χωρίς να προκαλέσει θανάτους. Ευτυχώς για μας τους θεατές, ο κροκόδειλος του «Rogue» κάνει το ακριβώς αντίθετο! Ορμίστε λοιπόν χωρίς ενδοιασμούς. Σίγουρα θα το καταευχαριστηθείτε!
Σκηνοθεσία: Greg Mclean.
Σενάριο: Greg Mclean.
Ηθοποιοί: Michael Vartan, Radha Mitchell, Sam Worthington.
3. Black Water – Το Ποτάμι Του Τρόμου (2007)
Μιλάμε για μια από τις ρεαλιστικότερες ταινίες τρόμου με κροκόδειλο και από τις πιο ρεαλιστικές στην υποκατηγορία του natural horror γενικότερα. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά εφόσον στο καταπληκτικό «Black Water» αξιοποιήθηκαν αληθινοί κροκόδειλοι! Η ταινία αφηγείται τη δραματική ιστορία μιας οικογένειας που εγκλωβίστηκε στους βάλτους της Βόρειας Επικράτειας της Αυστραλίας και απειλείται από τις επιθέσεις ενός πεινασμένου κροκόδειλου. Θέλετε κι άλλη νότα ρεαλισμού; Ε μάθετε λοιπόν ότι βασίζεται σε αληθινά γεγονότα σχετικά με επίθεση κροκόδειλου στην Αυστραλία, την χώρα προέλευσης του φιλμ! Μεγάλες δόσεις σασπένς, καταπληκτικές ερμηνείες, υψηλή ένταση, αυθεντικά δραματικό κλίμα και φωτογραφία άγριας ομορφιάς από το βαλτώδες περιβάλλον όπου εκτυλίσσεται η δράση, υπόσχονται μια πρωτόγνωρη και μοναδικά τρομακτική εμπειρία που καθηλώνει! Και όλα αυτά χωρίς τη βοήθεια CGI που συνήθως χρησιμοποιείται σε τέτοια φιλμ, κάτι που αποτελεί φυσικά αξιομνημόνευτο κατόρθωμα. Μην το χάσετε λοιπόν σε καμία περίπτωση!
Σκηνοθεσία: David Nerlich, Andrew Traucki.
Σενάριο: David Nerlich, Andrew Traucki.
Ηθοποιοί: Diana Glenn, Maeve Dermody, Andy Rodoreda.
2. The Birds – Τα Πουλιά (1963)
Εντάξει, ό, τι κι αν πούμε για αυτή την θαυμάσια, ιστορική ταινία του μετρ του σασπένς θα είναι περιττό μιας και η πλειοψηφία των φίλων του τρόμου είναι εξοικειωμένη με τα «Πουλιά». Μετά το κολοσσιαίο «Ψυχώ», ο Hitchcock τοποθέτησε τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη που δύσκολα θα μπορούσαν να ξεπεραστούν. Βέβαια το «The Birds» δεν κάνει την συγκεκριμένη υπέρβαση σε καμία περίπτωση αλλά αποτελεί άλλη μια επιβεβαίωση του μεγαλείου του «Alfie» που για τέταρτη δεκαετία κυκλοφορεί σταθερά ποιοτικές δουλειές. Το σημαντικό επίτευγμα εδώ είναι ότι ο Hitchcock καταφέρνει να διατηρεί το σασπένς χωρίς τη βοήθεια συνηθισμένων δραστών που έχει κατά κόρον χρησιμοποιήσει στις ταινίες του. Εδώ η δράση και η αγωνία δεν οφείλονται στην περίτεχνη και επίμονη δραστηριότητα ενός δολοφόνου ή στο ύπουλο έργο μυστικών πρακτόρων και κατασκόπων αλλά στην επιθετικότητα πτηνών!
Κι ενώ η αναφορά σε πουλιά ήταν πάντα ένα τυπικό μοτίβο υποδεέστερης σημασίας στη φιλμογραφία του μεγάλου Βρετανού, εδώ τα πτηνά αναδεικνύονται σε πρωταρχική απειλή. Πουλιά διαφόρων ειδών σκορπίζουν τον τρόμο στην παραλιακή περιοχή του Bodega Bay χωρίς κανέναν εμφανή λόγο και μια οικογένεια μαζί με μια όμορφη επισκέπτρια προσπαθούν να επιβιώσουν! Η ταινία έμεινε στην ιστορία μεταξύ άλλων για τα τρομερά για την εποχή οπτικά και ηχητικά εφέ. Η ανάδειξη ισχυρών γυναικείων χαρακτήρων καθώς και ορισμένων light κοινωνικών μηνυμάτων δουλεύουν επίσης υπέρ του φιλμ. Ένα φιλμ που παρά την παρωχημένη εικόνα του, εξακολουθεί να βλέπεται ευχάριστα έχοντας αφήσει μνημειώδεις σκηνές ανθολογίας όπως αυτή της επίθεσης των πτηνών στους μαθητές ενός σχολείου. O Hitchcock έκανε για ακόμα μια φορά την έκπληξη κι εμείς δεν μπορούμε παρά να υποκλιθούμε στο αναμφισβήτητο μεγαλείο του.
Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock.
Σενάριο: Daphne Du Maurier, Evan Hunter.
Ηθοποιοί: Rod Taylor, Tippi Hedren, Suzanne Pleshette.
1. Jaws – Τα Σαγόνια Του Καρχαρία (1975)
Για πολλούς μάλλον ήταν αναμενόμενη επιλογή. Πράγματι το διαχρονικό αριστούργημα του Spielberg παίζει μπάλα χωρίς αντίπαλο στην συγκεκριμένη υποκατηγορία με εξαίρεση ίσως το έτερο αριστούργημα του Hitchcock. Κρίνοντας όμως γενικότερα την ακτινοβολία και την κληρονομιά της ταινίας του Spielberg, μπορούμε να πούμε ότι «Τα Σαγόνια του Καρχαρία» βρίσκονται ένα κλικ παραπάνω όντας ταινία ορόσημο από πολλές απόψεις. Ο καρχαρίας του «Jaws» έμελε να δημιουργήσει τον δικό του θρύλο επηρεάζοντας καταστάσεις εντός και εκτός του κινηματογραφικού κόσμου. Αυτό το απόλυτο blockbuster του καλοκαιριού επρόκειτο να αλλάξει τον τρόπο που το Hollywood προσέγγιζε τις παραγωγές του και την διαφημιστική τους προώθηση αναδεικνύοντας την δύναμη της τηλεοπτικής διαφήμισης. Επιπροσθέτως ευνόησε την απελευθέρωση πολλών σκηνοθετών από τα δεσμά κανόνων που έθεταν τα μεγάλα studio της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Την ίδια στιγμή η επιθυμία των παραθεριστών για μπάνιο στη θάλασσα υποχώρησε όπως φαίνεται από τον μειωμένο αριθμό κολυμβητών στις θάλασσες το 1975.
Από πού να ξεκινήσει κανείς περιγράφοντας το «Jaws»; Από τον τρομερό και απίστευτα ρεαλιστικό καρχαρία (και χωρίς την βοήθεια CGI παρακαλώ); Από τα πρωτοποριακά και ψαρωτικά υποβρύχια πλάνα μέσα από την «οπτική» του καρχαρία; Από τις εξαιρετικά δυναμικές επιθέσεις του στα θύματά του; Από εκείνο το μνημειώδες μινιμαλιστικό soundtrack που προοιωνίζει την έλευση του καρχαρία – ένα από τα χαρακτηριστικότερα μουσικά θέματα όλων των εποχών στον κινηματογράφο; Ή από το απολαυστικό τρίο ηρώων που κυνηγούν το θαλάσσιο κτήνος; Η μαγεία του «Jaws» εκδηλώνεται με πολλούς και ποικίλους τρόπους και παρά τις ουκ ολίγες δεκαετίες που κουβαλά στην πλάτη του, το πόνημα του Spielberg δεν μοιάζει καθόλου παρωχημένο. Μπορεί να ειδωθεί ξανά και ξανά από παλιές και νεότερες γενιές θεατών αποδεικνύοντας περίτρανα την αειθαλή ποιότητά του.
Αναπόφευκτα η επιτυχία του «Jaws» γονιμοποίησε τα αναμενόμενα sequels αλλά και πολλά rip-offs με ζώα δολοφόνους, όχι μόνο στη θάλασσα αλλά και στην ξηρά! Κανένα όμως από τα απότοκα φιλμ δεν φτάνει το μεγαλείο του «Jaws» ούτε στο ελάχιστο. Δεν θα μπορούσε άλλωστε…
Σκηνοθεσία: Steven Spielberg.
Σενάριο: Peter Benchley, Carl Gottlieb.
Ηθοποιοί: Roy Scheider, Robert Shaw, Richard Dreyfuss.
Και για τους πιο ένθερμους φιλόζωους προτείνονται ακόμα:
26) Burning Bright – Ανθρώπινο Θήραμα (2010).
27) The Reef – Βαθιά Άγρια Νερά (2010).
28) Grizzly – Γκρίζος Εφιάλτης (1976).
29) Day Of The Animals – Τα Θηρία Εκδικούνται (1977).
30) Squirm – Τα Σκουλήκια (1976).