Ο τέταρτος μεγάλος ηθοποιός της horror σκηνής δεν είναι άλλος από τον Peter Cushing. Γεννημένος στις 26 Μαΐου του 1913, ο Άγγλος ηθοποιός έγινε γνωστός για τις πολλές συμμετοχές του στις παραγωγές της Hammer Films αλλά έχει εμφανιστεί και σε παραγωγές της Amicus Productions. Από πολύ νωρίς ενδιαφέρθηκε για την ηθοποιία, επηρεασμένος από την αγαπημένη του θεία, η οποία ήταν ηθοποιός του θεάτρου. Ερμήνευσε τους ρόλους του Dr. Frankenstein, του Sherlock Holmes, του καθηγητή Van Helsing σε μια μακρά σειρά ταινιών παραγωγής της Hammer που διήρκεσε σχεδόν 3 δεκαετίες (1950-1970) ανάμεσα στους εκατοντάδες της καριέρας του. Συχνά πρωταγωνιστούσε με τον καλύτερό του φίλο, Christopher Lee, και κάποιες φορές με τον Vincent Price. Γνωστοί ρόλοι πέρα από εκείνοι της Hammer Films ήταν αυτοί του Grand Morff Tarkin στο Star Wars (1977), του Dr Who το 1965 και ως Daleks στο Invasion Earth 2150 A.D (1966).[clear]
Γεννήθηκε στο Kenley του Survey, σπούδασε στο Shoreham College. Το 1939 φεύγει για το Hollywood και κάνει το ντεμπούτο του στην ταινία “The man in the iron mask” πριν επιστρέψει στην Αγγλία το 1941. Έπαιξε με τους Laurel και Hardy στο “A chump at Oxford”. Ο πρώτος του σημαντικός ρόλος ήταν εκείνος του Osric στον Hamlet (1948) του Laurence Olivier. Επίσης έχει συμμετάσχει σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές την δεκαετία του 1950. Οι πιο διάσημοι ρόλοι του ήταν εκείνοι στις ταινίες “The curse of Frankenstein (1957)” και “Dracula (1958)”. Είχε πει χαρακτηριστικά πως από ένα σημείο και μετά της καριέρας του, εξαιτίας των προηγούμενων επιλογών του, διάλεγε πια ρόλους που ήξερε πως θα άρεσαν στο κοινό. Έπαιξε τον ρόλο του Sherlock Holmes στην ταινία “Hound of the Baskervilles (1959)”, η πρώτη ταινία του Holmes που γυρίστηκε έγχρωμη. Το 1984, επιστρέφει στην τηλεόραση παίζοντας το ρόλο πάλι του Holmes αλλά σε μεγάλη ηλικία πια για λογαριασμό του Channel 4.
Στα μέσα της δεκαετίας της δεκαετίας του 1960 ενσάρκωσε τον Dr. Who. Αποφάσισε να δώσει στον ρόλο μια πιο γλυκιά και αξιαγάπητη μορφή για να αντισταθμίσει την μέχρι τότε ιδέα που είχε το κοινό για εκείνον. Ότι έπαιζε μόνο σε ταινίες τρόμου. Σε μια συνέντευξη του είχε δηλώσει πως: «Οι άνθρωποι με βλέπουν σαν ένα τέρας αλλά και στις πιο μακάβριες ταινίες μου ήμουν είτε ο δημιουργός του τέρατος είτε ο εξολοθρευτής, ποτέ το τέρας. Είμαι ένας ευγενικός άνθρωπος. Δεν έχω πειράξει ούτε μύγα. Λατρεύω τα ζώα και όταν είμαι στην ύπαιθρο μου αρέσει η παρατήρηση πτηνών». Σε άλλη μια συνέντευξή του το 1966 δήλωσε: “Με ενοχλεί που τα παιδιά στην γειτονιά μου μου λένε «Η μαμά μου λέει πως δεν θα ήθελε να σε πετύχει σε σκοτεινό δρομάκι»”. Πολλοί παρουσιαστές τον χαρακτήριζαν ως τον καλύτερο συνεντευξιαζόμενο.
Το 1971 αποχώρησε από την ταινία “Blood from the mummy’s tomb” εξαιτίας του θανάτου της γυναίκας του με την οποία ήταν παντρεμένος από το 1943. Την υπεραγαπούσε και το 1972 δηλώνει στο Radio Times: «Από τότε που πέθανε η Helen τίποτε δεν με συγκινεί. Ο χρόνος είναι ατέρμονος, η μοναξιά αβάσταχτη και το μόνο που με κρατά ζωντανό είναι η ιδέα πως κάποτε θα ξαναδώ την Helen μου. Η μόνη μου φιλοδοξία είναι να συναντήσω την Helen μου. Να το γράψεις αυτό». Αν και δεν ήταν θρησκευόμενο άτομο, πίστευε στον Θεό και στην μεταθανάτια ζωή. Η επίδραση του θανάτου της συζύγου του ήταν εμφανής πάνω του. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι εκείνο για την ταινία “Dracula A.D (1972). Θα έπαιζε τον πατέρα της πρωταγωνίστριας αλλά λόγω του ότι είχε γεράσει απότομα και είχε χάσει αρκετό βάρος, το σενάριο ξαναγράφτηκε και εκείνος υποδύθηκε τον παππού της. Το 1978 απορρίπτει τον ρόλο του Dr Loumis στην ταινία Halloween.
Θεωρούσε το “Blood beast terror (1968)” την χειρότερη ταινία του. Το 1962 ενσαρκώνει τον Reverant Dr. Bliss στην ταινία “Captain Clegg” ενώ το 1965 εμφανίζεται στην ταινία “The skull”. To 1971 πρωταγωνιστεί σε δυο ταινίες, στο “The house that dripped blood” και “Twins of evil”.
To 1982 διαγιγνώσκεται με καρκίνο του προστάτη αλλά κατάφερε να ζήσει 12 χρόνια χωρίς να υποβληθεί σε κάποια επέμβαση. Το 1982 χρίστηκε Officer of the order of British Empire, μια αναγνώριση που όπως σχολίασε ο Christopher Lee «Ήρθε πολύ αργά». Αποσύρθηκε στο Whitstable και συνέχισε την παρατήρηση πτηνών ενώ έγραψε δυο αυτοβιογραφίες. Η τελευταία του δουλειά ήταν ως αφηγητής στο τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ “Flesh and Blood: The Hammer heritage of horror”. Τα δικά του μέρη γυρίστηκαν στο Canterbury κοντά στο σπίτι του. Το πρόγραμμα προβλήθηκε λίγες μέρες μετά τον θάνατό του στις 11 Αυγούστου 1984, σε ηλικία 84 ετών.
Εξαιρετικός ηθοποιός, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που μένουν χαραγμένα στο μυαλό αλλά και με αστείρευτο ταλέντο. Η ζωή του δεν υπήρξε πολυτάραχη. Άνθρωπος χαμηλών τόνων που απέπνεε αρχοντιά και δύναμη. Έντονο βλέμμα και επιβλητική παρουσία. Κάτι το οποίο με κάνει να τον ξεχωρίζω από τους υπόλοιπους μεγάλους του είδους είναι το διαπεραστικό βλέμμα του και η σκληράδα και αυστηρότητα στο πρόσωπό του όταν ερμήνευσε σκοτεινούς χαρακτήρες.
Προτεινόμενες ταινίες:
– The Curse of Frankenstein (1957)
– Dracula (1958)
– The Revenge of Frankenstein (1958)
– The Hound of the Baskervilles (1959)
– The Mummy (1959)
– The Brides of Dracula (1960)
– Captain Clegg (1962)
– The Skull (1965)
– The House that Dripped Blood (1971)
– Twins of Evil (1971)
– Tales From the Crypt (1972)
– Asylum (1972)
– House of the Long Shadows (1983)
