Στις περισσότερες ταινίες η έννοια του πρωταγωνιστή ταυτίζεται με τον χαρακτήρα που τα καταφέρνει ως το τέλος και είτε θριαμβεύει (όπως γίνεται συνήθως) είτε πεθαίνει ηρωικά αλλά σώζει μια κατάσταση. Ωστόσο, ένας μικρός αριθμός ταινιών καινοτομεί ξεπαστρεύοντας τον βασικό χαρακτήρα πολύ νωρίς, στα μισά του έργου ή και νωρίτερα ξεγελώντας έτσι το κοινό, αφήνοντας τη θέση του πρωταγωνιστή προσωρινά «ορφανή» με έναν άλλο ηθοποιό να αναλαμβάνει τα ηνία.
Το μοτίβο αυτό περιγράφεται συχνά στην δυτική κουλτούρα με τον όρο Decoy Protagonist (κυριολεκτικά σημαίνει πρωταγωνιστής «δόλωμα» ή πιο ελεύθερα θα το λέγαμε παραπλανητικός πρωταγωνιστής) και το συναντάμε εκτός από τον κινηματογράφο και σε βιβλία, σε κόμικ, στο θέατρο, σε video games και αλλού.
Η σκηνή του τρόμου δεν έχει μείνει έξω από την συγκεκριμένη τεχνική παραπλάνησης. Μάλιστα διαθέτει έναν αισθητά μεγάλο αριθμό παραδειγμάτων που δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα. Φτιάξαμε λοιπόν μια λίστα 10 σχετικών ταινιών τρόμου (και μια bonus στο τέλος) στις οποίες ο χαρακτήρας που φαινόταν ότι θα είναι ο βασικός σκοτώνεται πρόωρα στην ταινία πιάνοντας άπαντες απροετοίμαστους!
SPOILER ALERT!
Προσοχή! Ακολουθούν σοβαρά spoilers επομένως όσοι δεν επιθυμούν να μάθουν εξελίξεις από τις συγκεκριμένες ταινίες τούς συμβουλεύουμε να μην διαβάσουν το αφιέρωμα που ακολουθεί! Οι ταινίες είναι καταχωρημένες με τυχαία σειρά. Αν έχετε υπόψη σας περαιτέρω παραδείγματα από το cinema τρόμου σας προτρέπουμε να τα μοιραστείτε μαζί μας.
1. Mindhunters – Το Κυνήγι του Δολοφόνου (2004)
Σ’ αυτό το συναρπαστικό φιλμ τρόμου/θρίλερ whodunit μορφής επηρεασμένο από το κλασικό μυθιστόρημα And Then There Were None της Agatha Christie ο διάσημος ηθοποιός Christian Slater δεν θα μπορούσε να μην είναι ο χαρακτήρας ή έστω ένας από τους χαρακτήρες που επιβιώνουν ως το τέλος. Κι όμως προς έκπληξη όλων ο χαρακτήρας του είναι το πρώτο θύμα ενός serial killer που φονεύει έναν προς έναν τους πράκτορες του FBI σ’ ένα απομονωμένο νησί όπου έχουν μεταβεί για να λάβουν ειδική εκπαίδευση. Μάλιστα ο θάνατός του είναι ιδιαίτερα βίαιος με το σώμα του να σπάει αποκαλύπτοντας τα εντόσθια αφού πρώτα παγώνει από υγρό άζωτο!
2. Deep Blue Sea – Βαθιά Άγρια Θάλασσα (1999)
Πρόκειται για το θάνατο ενός χαρακτήρα που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει. Κανείς δεν το είδε να ‘ρχεται! Κι όμως ήρθε και μας χτύπησε κατακέφαλα! Ο πολύς Samuel Jackson ήταν το ηχηρότερο όνομα στο διασκεδαστικά ανόητο action sci-fi/horror Deep Blue Sea. Κάποια στιγμή και πριν συμπληρωθεί 1 ώρα (η ταινία διαρκεί περίπου 1 ώρα και 44 λεπτά) βγάζει έναν πύρινο λόγο μπροστά σε μια ομάδα επιστημόνων που αποσκοπεί στην διατήρηση ενότητας και στην σφυρηλάτηση θάρρους για την αντιμετώπιση των μεταλλαγμένων καρχαριών που διέφυγαν της αιχμαλωσίας τους και τους απειλούν. Εντελώς ξαφνικά ένας ογκώδης καρχαρίας ξεπετάγεται από τα νερά πίσω του και τον κατασπαράζει σε μια γελοιωδώς σοκαριστική σκηνή που δεν ξεχνιέται με τίποτα! Ο ορισμός της τραγικής ειρωνείας!
3. Godzilla (2014)
Στο μέτριο monster movie Godzilla των τελευταίων χρόνων συναντάμε μια πρώιμη απώλεια πρωταγωνιστή που ήταν εντελώς αναπάντεχη και μάλλον απογοητευτική για το κοινό. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής της αξεπέραστης τηλεοπτικής σειράς Breaking Bad Bryan Cranston υποδύεται έναν επιστήμονα που ανακαλύπτει νωρίς το κακό που παραμονεύει πίσω από τις ισχυρές δονήσεις της γης. Κι εκεί που οι θεατές τον βλέπουν ως τον αναμφισβήτητο πρωταγωνιστή ο χαρακτήρας του σκοτώνεται σχεδόν μετά από 40 λεπτά πριν καλά καλά εμφανιστεί ο Godzilla. Ο Cranston απογοητεύτηκε από τον πρόωρο χαμό του χαρακτήρα του αποκαλώντας την επιλογή αυτή λανθασμένη. Η αλήθεια είναι ότι ενώ στις περισσότερες ταινίες του αφιερώματός μας οι πρόωρες απώλειες ηρώων δένουν καλά με το συνολικό αποτέλεσμα, στο Godzilla δεν λειτούργησε καθόλου αποτελεσματικά. Κρίμα.
4. Psycho – Ψυχώ (1960)
Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα πρόωρης θανάτωσης πρωταγωνιστή από το διαχρονικό αριστούργημα του Alfred Hitchcock. Το «Psycho» μας συστήνει τον γοητευτικό χαρακτήρα της Marion Crane ενσαρκωμένης από την όμορφη και διάσημη τότε ηθοποιό Janet Leigh. Η Marion που εργάζεται ως γραμματέας το σκάει από τη δουλειά της υπεξαιρώντας ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για να φτιάξει τη μελλοντική ζωή της με τον εραστή της. Η περιπέτειά της την οδηγεί στο παρακμιακό motel του προβληματικού οικοδεσπότη Norman Bates όπου η άτυχη γυναίκα θα βρει τραγικό θάνατο στο ντους, σε μια μνημειώδη σκηνή που σημάδεψε δια παντός την ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Μάλλον πρόκειται για την πρωιμότερη ανατροπή αυτού του είδους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το συγκεκριμένο twist σόκαρε τα μέγιστα το κοινό της εποχής. Και η έξυπνη μεταπήδηση σε άλλο πρωταγωνιστή μετά τα μισά της ταινίας αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τα έργα μελλοντικών κινηματογραφιστών που επηρεάστηκαν από το χιτσκοκικό μοτίβο του «Psycho» (ρωτήστε για παράδειγμα τον Brian De Palma).
5. Dressed to Kill – Προετοιμασία για Έγκλημα (1980)
Ακολουθώντας πιστά το χιτσκοκικό μοντέλο ο μοναδικός Brian De Palma παραδίδει ένα κλασικό ερωτικό θρίλερ στην αυγή των 80s υιοθετώντας πετυχημένα την τεχνική αλλαγής πρωταγωνιστή μετά τα μισά της ταινίας. Στο Dressed to Kill το πρώτο μισό της ταινίας επικεντρώνεται στην απογοητευμένη σύζυγο Kate (Angie Dickinson) που περιπλανιέται ασταμάτητα στους δρόμους της Νέας Υόρκης μπλέκοντας σε ερωτικές περιπτύξεις με αγνώστους. Μέχρι τη σοκαριστική στιγμή που δολοφονείται βίαια με ξυράφι στο ασανσέρ μιας πολυκατοικίας από μια ξανθιά φιγούρα με γυαλιά ηλίου. Από εκείνο το σημείο η ταινία ακολουθεί τον χαρακτήρα της Liz (Nancy Allen), μιας πόρνης πολυτελείας που έτυχε να είναι μάρτυρας στο φονικό έχοντας γίνει πλέον το επόμενο υποψήφιο θύμα του δολοφόνου.
6. What Have You Done to Solange? – Τρόμος στο Παρθεναγωγείο (1972)
Σ’ αυτό το φημισμένο giallo του Massimo Dallamano που θεωρείται από πολλούς ένα από τα καλύτερα της ιταλικής σχολής συναντάμε άλλη μια περίπτωση πρόωρου χαμού πρωταγωνιστικού χαρακτήρα. Συγκεκριμένα η ισπανικής καταγωγής ηθοποιός Cristina Galbó μοιράζεται από την αρχή της ταινίας το ρόλο του πρωταγωνιστή με τον καθηγητή και εραστή της που θεωρείται ύποπτος για το φόνο μιας νεαρής κοπέλας. Αναπάντεχα, κάπου στη μέση της ταινίας η παρτενέρ του καθηγητή δολοφονείται στη μπανιέρα από έναν μυστηριώδη δράστη αφήνοντας τον εραστή της δίχως άλλοθι και βοήθεια να τα βγάλει πέρα μόνος του σε μια δύσκολη και ανατρεπτική συνέχεια.
7. Alien – Alien: Ο επιβάτης του διαστήματος (1979)
Μπορεί η Sigourney Weaver να έγινε η απόλυτη ηρωική φιγούρα των ταινιών Alien αλλά στις απαρχές του franchise κάτι τέτοιο δεν ήταν καθόλου εμφανές. Στο πρώτο και αξεπέραστο Alien του Ridley Scott την εικόνα του πρωταγωνιστή φαινόταν να κατέχει ο ηρωικός Captain Dallas που υποδυόταν ο διάσημος τότε ηθοποιός Tom Skerritt. Ωστόσο, ο Dallas παρά τη γενναιότητά του να αναζητήσει το φοβερό εξωγήινο τέρας μέσα στο σκάφος θα σκοτωθεί πρόωρα όντας το 3ο θύμα του φονικού πλάσματος. Αρκετά ειρωνικό και οπωσδήποτε αναπάντεχο αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Tom Skerritt ήταν πολύ γνωστός εκείνη την εποχή ενώ η Sigourney Weaver ήταν μάλλον το πιο άγνωστο μέλος του cast. Τελικά η μαχητική Ripley τα κατάφερε ως το τέλος αποδεικνύοντας ότι δεν πρέπει να υποτιμάμε έναν αρχικά άσημο χαρακτήρα. Μαγκιά της!
8. A Nightmare on Elm Street – Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες (1984)
Στο εμβληματικό supernatural slasher του μεγάλου Wes Craven «A Nightmare on Elm Street» η γνωριμία μας με τον διαχρονικό χαρακτήρα του τρομερού Freddy Krueger γίνεται μέσω των ονείρων και των τρομακτικών αφηγήσεων της νεαρής Tina (Amanda Wyss). Από αυτά δίνεται η εντύπωση ότι η ταινία είναι επικεντρωμένη στην αντιμετώπιση της εφιαλτικής εμπειρίας της Tina και της λύτρωσής της από τα δεσμά (ή ορθότερα τις κοφτερές λεπίδες) του διαβολικού Freddy. Προς έκπληξη του κοινού η Tina αποτελεί τελικά το πρώτο θύμα του Freddy σε μια αιματοβαμμένη σκηνή που θα μείνει για πάντα καρφωμένη στη μνήμη των φίλων του franchise. Από το σημείο αυτό η ταινία επικεντρώνεται στον χαρακτήρα της Nancy (Heather Langenkamp) που σιγά σιγά αναδύεται ως η αληθινή πρωταγωνίστρια. Η ίδια θα εμφανιστεί σε άλλες δύο ταινίες της θρυλικής σειράς. Ο Wes Craven θα συμπεριλάβει ξανά σε ταινία του το μοτίβο του πρόωρου θανάτου πρωταγωνιστή 12 χρόνια αργότερα, αν και όχι από δικό του σενάριο (βλέπε παρακάτω).
9. Scream – Κραυγή Αγωνίας (1996)
Άλλο ένα κλασικό παράδειγμα έχουμε στο πρωτοποριακό slasher του Wes Craven που άλλαξε την ιστορία ολόκληρου του slasher ιδιώματος. Η διάσημη ηθοποιός Drew Barrymore μετά από μερικά περιπαικτικά τηλεφωνήματα άγνωστου άνδρα δολοφονείται απρόσμενα νωρίς στην οικία της από τη μασκοφόρο φιγούρα που θα γίνει το σήμα κατατεθέν του franchise. Πρόκειται για μια δολοφονία – γροθιά στο στομάχι του θεατή που μέσα στα 15 πρώτα λεπτά είδε να φεύγει ένας χαρακτήρας που θα βάζαμε στοίχημα ότι θα πρωταγωνιστήσει ως το τέλος ως άλλη μια Scream Queen που καταδιώκεται διαρκώς από τον παρανοϊκό φονιά. Τι κι αν η Barrymore φιγούραρε στο poster και στο trailer του Scream μαγνητίζοντας τους θεατές. Η μοίρα της ήταν να μας αποχαιρετήσει από το ξεκίνημα και τη σκυτάλη να πάρει άλλη μια αγαπημένη αλλά καινούρια τότε Scream Queen: η Neve Campbell.
10. Halloween: Resurrection – Ο Δαίμονας (2002)
Στο επιεικώς απαράδεκτο Halloween: Resurrection που οι φίλοι του franchise θα εύχονταν να μην υπήρχε καν συμβαίνει κάτι πολύ αναπάντεχο. Η πρωταγωνίστρια του θρυλικού Halloween (1978) Jamie Lee Curtis που πρωταγωνίστησε επίσης σε άλλες δύο ταινίες του διάσημου franchise μέχρι εκείνη την εποχή, είναι το πρώτο θύμα του διαβολικού Michael Myers. Αλλά υπάρχει μια πιο πεζή εξήγηση στη δολοφονία του ιστορικού χαρακτήρα της Laurie Strode. Η Curtis συμφώνησε να παίξει σε άλλη μια ταινία Halloween με τον όρο να σκοτωθεί ο χαρακτήρας της στην εναρκτήρια σεκάνς. Όπως και έγινε!
Bonus death:
Hostel – Hostel: Η Αρχή της Παράνοιας (2005)
Στο νοσηρό και υπερβίαιο δημιούργημα του Eli Roth συναντάμε μια περίπτωση που ικανοποιεί τις προϋποθέσεις του αφιερώματος. Ο απρόσμενα πρόωρος και άρρωστα βασανιστικός θάνατος αφορά τον χαρακτήρα του Josh (Dereck Richardson), τον έναν εκ των δύο Αμερικανών φίλων που επισκέπτονται έναν ξενώνα στη Σλοβακία αναζητώντας τις ηδονικές απολαύσεις νεαρών κοριτσιών. Ο Josh φαίνεται από την αρχή ότι έχει τη στόφα του πρωταγωνιστή όντας πιο σοβαρός, ντροπαλός, συγκρατημένος και πιο υποψιασμένος από τον φίλο του Paxton (Jay Hernandez). Για κακή του τύχη όμως θα μας αποχαιρετήσει νωρίτερα από τον φίλο του ο οποίος στη συνέχεια συγκεντρώνει τα στοιχεία του πρωταγωνιστή μέχρι το τέλος της ταινίας. Βέβαια και ο Paxton δεν θα προλάβει να χαρεί τον ρόλο του ήρωα για πολύ αφού στο Hostel Part II του 2007 (ξανά από τον Eli Roth) είναι αυτός που θα δολοφονηθεί στην αρχή του φιλμ χάνοντας το κεφάλι του. Ok, κλέψαμε λίγο με την τελευταία «δύο σε ένα» παρουσίαση αλλά προειδοποιήσαμε για τα spoilers έγκαιρα!!!
