Μετά την «ανασκαφή» του πρώτου αφιερώματός μας για πολύτιμους θησαυρούς τρόμου, ήρθε η ώρα για ανανέωση της προσπάθειάς μας. Η συντακτική ομάδα του horrormovies.gr προέβη σε νέα έρευνα του μακρινού αλλά και πιο πρόσφατου παρελθόντος του horror κινηματογράφου με σκοπό να φέρει στο φως άλλες δέκα ελάχιστα γνωστές ή δυσεύρετες ταινίες τρόμου (μαζί με μία ακόμα «bonus» ταινία) που πιστεύουμε ότι αξίζουν την προσοχή σας.
Στο παρόν αφιέρωμα ταξιδέψαμε και πάλι σε διάφορες χώρες του κόσμου όπως η Ιαπωνία, η Γαλλία, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Σουηδία και φυσικά οι ΗΠΑ, εντοπίζοντας ταινίες τρόμου που για διάφορους λόγους έχουν παραμείνει –άδικα κατ’ εμάς– στο «σκοτάδι». Σας παρουσιάζουμε λοιπόν άλλους 10 (+1) θησαυρούς τρόμου που περιμένουν να τους ανακαλύψετε. Καλή ανάγνωση!
1. The Pit (1981)
Μπορεί να το βρείτε «παιδικό», αφελές, αστείο, ψεύτικο και πολλά άλλα, σίγουρα όμως δεν μπορείτε να μην του βγάλετε το καπέλο για την πρωτοτυπία του. Το «The Pit» έχει μια πολύ ασυνήθιστη υπόθεση που από μόνη της σου δημιουργεί έντονη επιθυμία να το δεις ολόκληρο παρά τον φανερά κιτς χαρακτήρα του. Τι έχουμε εδώ λοιπόν; Ένα νεαρό αγόρι που πέφτει θύμα χλευασμών, πειραγμάτων και κακομεταχειρίσεων από συμμαθητές και συγγενείς ανακαλύπτει στο κοντινό δάσος έναν λάκκο με περιεχόμενο…σαρκοφάγα ανθρωποειδή τερατάκια! Αρχικά λοιπόν τα ταΐζει με κρέας της αγοράς αλλά στη συνέχεια εμπλουτίζει το μενού τους με ανθρώπους ρίχνοντας ύπουλα στο λάκκο πολλούς από τους ανεπιθύμητους που το έβλαψαν.
Η ταινία μπορεί να γυρίστηκε στις ΗΠΑ, η προέλευσή της όμως είναι ο Καναδάς. Για να την ευχαριστηθείτε δεν πρέπει να την πάρετε πολύ στα σοβαρά. Πάντως η πρωτοτυπία της ταινίας και η πολύ καλή ερμηνεία από τον πιτσιρικά Summy Snyders στο ρόλο του ψυχικά διαταραγμένου αγοριού κατάφεραν να της χαρίσουν ένα μικρό κύκλο πιστών οπαδών που διατηρείται μέχρι σήμερα. Το φινάλε της είναι επίσης εξαιρετικό βγάζοντας την ειρωνεία που χρειαζόταν…
Σκηνοθεσία: Lew Lehman.
Σενάριο: Ian A. Stuart.
Ηθοποιοί: Sammy Snyders, Jeannie Elias, Sonja Smits.
2. Les Raisins De La Mort – Τα Σταφύλια του Θανάτου (1978)
Η Γαλλία αποφάσισε να ασχοληθεί με τα ζόμπι και αυτή εδώ είναι μια από τις πρώτες ταινίες της χώρας που καταπιάνονται με επιδρομή νεκροζώντανων. Βασικά όχι ακριβώς νεκροζώντανων αλλά ανθρώπων με συμπεριφορά επιθετικού ζόμπι οι οποίοι μεταλλάχτηκαν λόγω ενός ελαττωματικού παρασιτοκτόνου που χρησιμοποιήθηκε στους αμπελώνες μιας επαρχιακής περιοχής. Βλέποντας το «Les Raisins De La Mort» του cult σκηνοθέτη Jean Rollins (La Morte Vivante) πιθανόν να αναθεωρήσετε την άποψή σας για το καλό γαλλικό κρασί!
Πέρα από την πλάκα, μπορεί η ταινία να εμφανίζει αδυναμίες όπως στην πλοκή ή στο μακιγιάζ των ζόμπι, όμως συνολικά καταφέρνει να μας κερδίσει προτάσσοντας το εκτεταμένο gore, την σαπισμένη ατμόσφαιρα, τη μελαγχολική φωτογραφία από τη γαλλική ύπαιθρο και ένα αγωνιώδες κυνηγητό από την αρχή κιόλας όπου η πρωταγωνίστρια δέχεται επίθεση στο τρένο από έναν χωρικό-ζόμπι. Η συνέχεια εστιάζεται στην προσπάθεια της ηρωίδας να γλιτώσει από τους μολυσμένους χωρικούς στα γύρω χωριά και προσφέρει πολλές αιματηρές και δραματικές στιγμές ταυτόχρονα. Αν ήταν και λίγο πιο γρήγορη η ροή θα το απολαμβάναμε περισσότερο. Πάντως οι φίλοι των ζόμπι και του παλιού cult κινηματογράφου ας του ρίξουν μια ματιά. Σίγουρα δεν θα χάσουν το χρόνο τους.
Σκηνοθεσία: Jean Rollin.
Σενάριο: Jean-Pierre Bouyxou, Jean Rollin, Christian Meunier.
Ηθοποιοί: Marie-Georges Pascal, Félix Marten, Serge Marquand.
3. The Ghost Breakers – Κυνηγός Φαντασμάτων (1940)
Πάμε τώρα στις γνώριμες ΗΠΑ αλλά σε ένα πολύ μακρινό παρελθόν και σε μια αρκετά διαφορετική ταινία που προήλθε από θεατρικό έργο. Πρόκειται για το «The Ghost Breakers», ένα από τα πρώιμα δείγματα της παραδοσιακής χουλιγουντιανής κωμωδίας-τρόμου και μια από τις καλύτερες ταινίες του πολυσχιδούς Bob Hope. Βέβαια το εν λόγω φιλμ δεν εντάσσεται μόνο στην comedy-horror κατηγορία καθώς περιέχει και στοιχεία αστυνομικά, μυστηρίου και λίγα μαφιόζικα. Όλα αυτά συνδυάζονται άψογα, μέσα σ’ ένα περίτεχνα γραμμένο σενάριο και με μια αεράτη σκηνοθεσία το φιλμ να κυλάει σα νεράκι.
Το «The Ghost Breakers» ακολουθεί την όμορφη κληρονόμο (Paulette Goddard) ενός αρχοντικού στην Κούβα, τον υπηρέτη της και έναν αστυνομικό ρεπόρτερ που μεταβαίνουν στην τοποθεσία της κληρονομιάς της γυναίκας για να την προστατεύσουν. Βλέπετε, κάποια μυστηριώδη συμβάντα που προηγήθηκαν δημιουργούν κλίμα ανασφάλειας για την νεαρή κληρονόμο. Ουσιαστικά το φιλμ γίνεται τρόμου στα τελευταία 30 λεπτά περίπου όταν οι 3 πρωταγωνιστές εξερευνούν το τεράστιο αρχοντικό της κληρονόμου και έρχονται αντιμέτωποι με τρομακτικές εικόνες. Τελικά είναι στοιχειωμένο το αρχοντικό ή κάποιος προσπαθεί να αποτρέψει την κληρονόμο και την παρέα της με ύπουλες μεθόδους; Μην σας προβληματίζει η χρονολογία. Δείτε το και θα το ευχαριστηθείτε με την ψυχή σας. Σημειώστε επίσης και την συμμετοχή του Anthony Quinn.
Σκηνοθεσία: George Marshall.
Σενάριο: Walter DeLeon.
Ηθοποιοί: Bob Hope, Paulette Goddard, Richard Carlson.
4. Chopping Mall (1986)
Το παρόν φιλμ είναι πλασμένο από τα εργατικά χέρια ενός ιδιαίτερα παραγωγικού B mov-ά κινηματογραφιστή και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι είναι από τις κορυφαίες δουλειές του. Το «Chopping Mall» του Jim Wynorski μπορεί να είναι B movie αλλά είναι από εκείνες τις φτηνιάρικες ταινίες που γουστάρεις να βλέπεις και να περνάς καλά. Η τρελή υπόθεση σε «αναγκάζει» να το δεις θες δε θες. Ένα εμπορικό κέντρο έχει εγκαταστήσει ένα πρωτοποριακό σύστημα ασφαλείας που εκτός από ρολά περιλαμβάνει και…τρία ρομπότ που ελέγχουν και εγκρίνουν ποιος εισέρχεται στον χώρο.
Αν και ο στόχος του συστήματος είναι η παρεμπόδιση της δράσης ληστών/εγκληματιών στο εμπορικό κέντρο, μια βλάβη στο σύστημα ύστερα από πτώση κεραυνού μετατρέπει τα ρομπότ σε φονικές μηχανές που εξοντώνουν οποιονδήποτε βρίσκεται στο κέντρο. Ο χαβαλές ξεκινά με την παραμονή μιας παρέας νέων στο κέντρο μετά το κλείσιμό του που αντί για νυχτερινό ξεφάντωμα θα έρθουν αντιμέτωποι με τα φονικά ρομπότ σε μια εκρηκτική μάχη που υπόσχεται μπόλικο gore και άφθονη διασκέδαση!
Σκηνοθεσία: Jim Wynorski.
Σενάριο: Jim Wynorski, Steve Mitchell.
Ηθοποιοί: Kelli Maroney, Tony O’Dell, Russell Todd.
5. The Tunnel (2011)
Ταξιδεύουμε τώρα στη μακρινή Αυστραλία για να τσεκάρουμε ένα σχετικά νέο αλλά όχι και τόσο γνωστό διαμαντάκι. Πρόκειται για το «The Tunnel» το οποίο αποτέλεσε μια όαση στο κορεσμένο found footage ιδίωμα. Τα γεγονότα παρουσιάζονται σε στιλ ντοκιμαντέρ με τους επιζώντες να δίνουν συνέντευξη σε δημοσιογράφο αλλά ταυτόχρονα βλέπουμε και τα τρομακτικά πλάνα που κατέγραψαν οι ίδιοι οι επιζώντες με την κάμερά τους όταν κατέβηκαν να ερευνήσουν τα απαγορευμένα υπόγεια τούνελ του Σίδνεϊ. Παρακινήθηκαν στην αποστολή τους ύστερα από την φαινομενικά αναίτια διστακτικότητα της κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει το νερό των τούνελ για αντιμετώπιση του προβλήματος λειψυδρίας που πλήττει την περιοχή.
Η ταινία είναι εξαιρετικά αγωνιώδης και τρομακτική. Οι ερμηνείες πολύ ζωντανές και ιδιαίτερα αληθοφανείς. Οι στιγμές που οι πρωταγωνιστές ρεπόρτερ έρχονται face to face με την θανάσιμη απειλή που ελλοχεύει στα σκοτεινά τούνελ δίνονται με μεγάλη ένταση και φοβερό ρεαλισμό. Το κρυφτοκυνηγητό μέσα στα τούνελ καθηλώνει. Το τέλος απλά συγκινεί…
Σκηνοθεσία: Carlo Ledesma.
Σενάριο: Enzo Tedeschi, Julian Harvey.
Ηθοποιοί: Bel Deliá, Andy Rodoreda, Steve Davis.
6. Targets – O 13ος Στόχος (1968)
Επιστρέφουμε στις ΗΠΑ για να δούμε μια από τις τελευταίες ταινίες του θρύλου της σκηνής του τρόμου Boris Karloff. Πρόκειται για το «Targets» του 1968 στο οποίο ο ογδοντάχρονος πια Karloff έδωσε άλλη μια σπουδαία ερμηνεία, από τις αναρίθμητες τις τεράστιας καριέρας του, παρά την φανερή κόπωση και τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τότε. Το θέμα της ταινίας είναι αρκετά διαφορετικό απ’ ό, τι έχουμε συνηθίσει, εντελώς αποστασιοποιημένο από τον γοτθικό τρόμο. Ωστόσο, δεν παύει να συναρπάζει και να εκπλήσσει. Πράγματι ένα φιλμ στο οποίος ο ηλικιωμένος ηθοποιός επισκέπτεται ένα drive-in κινηματογράφο για να βρεθεί αντιμέτωπος μ’ έναν παρανοϊκό σκοπευτή που εξοντώνει τους παρευρισκόμενους ανεξαιρέτως και χωρίς τύψεις μόνο ευχάριστη έκπληξη μπορεί να θεωρηθεί.
Το «Targets» έχει στοιχεία metafilm, αναφέρεται δηλαδή σε πραγματικές ταινίες του Karloff όπως στο κλασικό «The Terror» (1963), αν και ο Karloff φέρει διαφορετικό όνομα ως χαρακτήρας εδώ, εμπνευσμένο από τον κόμη Ορλοκ του «Nosferatu» (1922). Οι ριπές του σκοπευτή, αρχικά σε διερχόμενα αυτοκίνητα και στη συνέχεια στους θεατές του drive-in, αυξάνουν την αγωνία και τον φόβο όντας η βασική διασκέδαση του θεατή. Σημειώστε επίσης ότι η κυκλοφορία του φιλμ συνέπεσε χρονολογικά με τις δολοφονίες (επίσης από πυροβολισμούς) των Martin Luther King και Robert F. Kennedy το 1968 (αν και τα γυρίσματα είχαν ολοκληρωθεί από το 1967) κάτι που το έκανε ακόμη πιο επίκαιρο και ενδεχομένως σοκαριστικό για το κοινό της εποχής.
Σκηνοθεσία: Peter Bogdanovich.
Σενάριο: Peter Bogdanovich, Samuel Fuller.
Ηθοποιοί: Boris Karloff, Tim O’Kelly, Arthur Peterson.
7. The Beast From 20,000 Fathoms – Το Τέρας από το Υπερπέραν (1953)
Πρόκειται για ταινία ανυπολόγιστης αξίας όσον αφορά τις ταινίες με γιγάντια τέρατα που κατέκλυσαν τον αμερικάνικο και όχι μόνο κινηματογράφο τη δεκαετία του ’50. Το «The Beast From 20,000 Fathoms» είναι μια ταινία ορόσημο στην κατηγορία των monster movies του παλιού κινηματογράφου τρόμου και φαντασίας. Χάρη στην σημαντική εμπορική της επιτυχία παρακίνησε την κινηματογραφική βιομηχανία να ασχοληθεί με τις monster movies κι έτσι γονιμοποιήθηκαν αείμνηστα cult διαμάντια όπως τα «Them!» (1954), «It Came from Beneath the Sea» (1955), «Tarantula» (1955) «20 Million Miles to Earth» (1957) και φυσικά ο κλασικός «Godjilla» (1954) του ιαπωνικού κινηματογράφου που θα έχτισε αργότερα τον δικό του θρύλο με αναρίθμητες σχετικές ταινίες.
Το πυρηνικά πειράματα είναι ένα από τα «hot» θέματα της εποχής και οι δημιουργοί του «The Beast From 20,000 Fathoms» το αξιοποιούν άψογα δίνοντας ζωή σ’ ένα φανταστικό είδος δεινόσαυρου που ξύπνησε από τον παγωμένο του ύπνο ο οποίος αρχικά τρομοκρατεί τον βόρειο Ατλαντικό για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Αν αντέχετε τα ξεπερασμένα εφέ (για την εποχή πολύ καλά όμως) το φιλμ μπορεί να σας διασκεδάσει εύκολα καθώς περιέχει πολλές σκηνές ανθολογίας όπως η συντριβή ενός φάρου από τον δεινόσαυρο ή μια αιματηρή μάχη ανάμεσα σ’ ένα χταπόδι και έναν καρχαρία! Ο ίδιος ο δεινόσαυρός είναι χάρμα οφθαλμών! Σημειώστε επίσης και την συμμετοχή του μεγάλου Lee Van Cleef!
Σκηνοθεσία: Eugène Lourié.
Σενάριο: Lou Morheim, Fred Freiberger.
Ηθοποιοί: Paul Hubschmid, Paula Raymond, Cecil Kellaway.
8. Mirage – Οφθαλμαπάτη (1990)
Το «Mirage» είναι ο ορισμός της δυσεύρετης ταινίας. Χαμένο στα βάθη της στοίβας σκονισμένων βιντεοκασετών ενός απροσδιόριστου video club ή κάποιων τυχερών ιδιωτών, το φιλμ ανήκει στην κατηγορία των slasher μόνο που εμφανίζει λίγες ιδιαιτερότητες που αξίζει να επισημανθούν. Το πεδίο δράσης είναι η καυτή έρημος και ο φονιάς οδηγεί ένα μαύρο τζιπ. Σίγουρα όχι τόσο συνηθισμένα μοτίβα στο slasher ιδίωμα. Στόχος του μυστηριώδους φονιά είναι 3 νεαρά ζευγάρια που έκαναν το λάθος να ταξιδέψουν στην έρημο. Τα αρχικά πάρτι μετατρέπονται σε αγώνα για επιβίωση καθώς ο φονιάς τους εξοντώνει με ποικίλους τρόπους, χρησιμοποιώντας την καραμπίνα του, το μαχαίρι του, χειροβομβίδα (!) ακόμα και το ίδιο το τζιπ του!
Παρά το πενιχρό budget και την φανερά παρακμιακή αισθητική του, το «Mirage» δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο, ειδικά στα μάτια των φίλων των B movies. Διαθέτει καλοφτιαγμένα εφέ για το gore, ενώ το κυνηγητό στην έρημο έχει το σασπένς που απαιτείται για να σε κρατήσει «ζεστό» μέχρι το τέλος. Περιττό να πούμε ότι η ατμόσφαιρα απελπισίας και απόγνωσης είναι πολύ έντονη, όσο και ο καυτός ήλιος που περιλούζει τους πρωταγωνιστές. Αν καταφέρετε και βρείτε αυτό το φιλμ, φυλάξτε το σαν κόρη οφθαλμού διότι φαίνεται πως ανήκει στα «είδη» προς εξαφάνιση…
Σκηνοθεσία: Bill Crain.
Σενάριο: Bill Crain, Michael Crain, Chuck Hughes.
Ηθοποιοί: Jennifer McAllister, Todd Caldecott, Kenny Johnson.
9. The Howling V: The Rebirth (1989)
Χαλαρά το μόνο sequel του θρυλικού «The Howling» (1981) που αξίζει την προσοχή σας. Το μόνο που έχει κάτι διαφορετικό να σας δώσει. Όπως και τα υπόλοιπα λυκανθρωπικά φιλμ της σειράς, έτσι και το 5ο αυτό sequel στηρίζεται σε πολύ γενικά πλαίσια στα ομότιτλα βιβλία του Gary Brandner. Εδώ όμως έχουμε και φανερή επιρροή του κλασικού έργου «Ten Little Indians» της Agatha Christie. Πιο συγκεκριμένα μια ομάδα ανθρώπων πηγαίνει σ’ ένα μεσαιωνικό κάστρο της Ουγγαρίας που είχε μείνει κλειστό για μισό αιώνα. Αγνοούν όμως ότι ανάμεσά τους κρύβεται ένας λυκάνθρωπος που είναι υπεύθυνος για την σταδιακή πτώση του αριθμού τους…
Το «The Howling V: The Rebirth» κυλάει πολύ ευχάριστα και με τη μυστηριώδη πλοκή του παρακινεί τον θεατή να μαντέψει ποιος από τους επισκέπτες είναι ο λυκάνθρωπος. Ένα αίνιγμα που όσο πλησιάζουμε προς το τέλος γίνεται όλο και πιο φανερό. Ιδανικό για παραγωγή τρόμου και γοτθικής ατμόσφαιρας είναι το περιβάλλον του κάστρου όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα. Στα συν και η απότομη πομπώδης μουσική που συνοδεύει σχεδόν κάθε φόνο. Ο λυκάνθρωπος στα ελάχιστα λεπτά που φαίνεται, είναι αρκετά τρομακτικός. Αν λοιπόν σκέφτεστε να δείτε ένα από τα sequel της κλασικής ταινίας του Joe Dante τώρα ξέρετε ποιο πρέπει να είναι αυτό.
Σκηνοθεσία: Neal Sundstrom.
Σενάριο: Clive Turner.
Ηθοποιοί: Philip Davis, Victoria Catlin, Elizabeth Shé.
10. Onibaba (1964)
Λίγη προσοχή εδώ τώρα καθώς μιλάμε για ένα από τα κλασικά διαμάντια του ιαπωνικού horror κινηματογράφου. Το «Onibaba» είναι κάτι παραπάνω από μια ταινία τρόμου και δεν είναι τυχαίο ότι οι κριτικοί έχουν μπερδευτεί όσον αφορά την κατάταξή του στο ένα ή στο άλλο ιδίωμα. Σίγουρα έχει στοιχεία ιστορικού δράματος καθώς και ερωτισμού αλλά και ο τρόμος είναι στέρεα ενταγμένος στον λαμπερό σκελετό του. Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για ένα σπάνιο έργο τέχνης που μαγεύει τόσο με την υπέροχη φωτογραφία των απέραντων χωραφιών όσο και με τους αυθόρμητους βομβαρδισμούς ήχων από κρουστά μουσικά όργανα.
Το φιλμ μας μεταφέρει στον ιαπωνικό εμφύλιο του 14ου αιώνα μ.Χ. και περιγράφει την καθημερινή ζωή δύο γυναικών που ζουν φτωχικά στην ύπαιθρο βγάζοντας τα προς το ζην σκοτώνοντας εξαντλημένους πολεμιστές σαμουράι και κλέβοντας στη συνέχεια τις στολές και τον εξοπλισμό τους. Τη λεία τους την πουλάνε σ’ έναν γείτονα έμπορο με τον οποίο η νεαρότερη από τις δύο γυναίκες διατηρεί ερωτικό δεσμό. Μια μέρα που η μεγαλύτερη γυναίκα αρπάζει από έναν σαμουράι τη μάσκα δαίμονα που φορούσε την χρησιμοποιεί για να τρομάξει την άλλη γυναίκα αλλά κάποια στιγμή η δαιμονική μάσκα κολλάει στο πρόσωπό της και δεν βγαίνει με τίποτα! Οι τρομακτικές εξελίξεις που ακολουθούν είναι απλά η κορύφωση μιας μνημειώδους ταινίας – πραγματικού θησαυρού που πρέπει πάση θυσία να ανακαλύψετε!
Σκηνοθεσία: Kaneto Shindô.
Σενάριο: Kaneto Shindô.
Ηθοποιοί: Nobuko Otowa, Jitsuko Yoshimura, Kei Satô.
BONUS GΕΜ…Ένας ακόμα θησαυρός τρόμου που οι φίλοι του τρόμου πρέπει να αναζητήσουν…
Hour Of The Wolf – Η Ώρα του Λύκου (1968)
Αυτό το απαραίτητο διαμάντι από τη Σουηδία έχει την σφραγίδα του γιγάντιου…Ingmar Bergman. Το «Hour of the Wolf» είναι αρκετά υποτιμημένο σε σχέση με τις πιο γνωστές και φημισμένες ταινίες του Σουηδού σκηνοθέτη όμως δεν παύει να αποτελεί μια απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία που καθηλώνει. Δράμα και ψυχολογικός τρόμος συνδυάζονται μαεστρικά με το βάρος να πέφτει στο πρώτο χωρίς να σημαίνει ότι η ταινία είναι ακατάλληλη για τον φίλο του ποιοτικού, «εγκεφαλικού» τρόμου.
Η ιστορία αφηγείται στον θεατή από μια γυναίκα η οποία θρηνεί την εξαφάνιση του άντρα της. Η εξιστόρηση γίνεται με βάση τα ημερολόγιά του και τις προσωπικές της αναμνήσεις. Αρχικά ζούσαν ήρεμα σ’ ένα νησί της βόρειας θάλασσας αλλά η ζωή τους διαταράχθηκε όταν μυστηριώδεις επισκέπτες τούς προσέγγισαν και τους προσκάλεσαν στα πάρτι που διοργανώνουν σ’ ένα κοντινό κάστρο. Σταδιακά η ψυχική ηρεμία του άντρα διαταράσσεται ενώ ταλαιπωρείται και από αϋπνίες. Εφιάλτες του παρελθόντος τον τυραννούν και οι επισκέπτες της περιοχής θεωρούνται από τον ίδιο κακόβουλοι δαίμονες. Η συνέχεια απεικονίζει αυτό το ψυχοφθόρο ταξίδι του άντρα μέχρι το αναπόφευκτο σκότος μέσα από ψυχεδελικές, σουρεαλιστικές και αλλόκοτες εικόνες…
Η εκφραστική δύναμη των χαρακτήρων είναι εκπληκτική. Τόσο ο Max von Sydow όσο και η «μούσα» του Bergman, Liv Ullmann δίνουν εξαίρετες ερμηνείες αναλαμβάνοντας πολύ δύσκολους ρόλους. Ρόλους που διεισδύουν βαθειά στον ανθρώπινο ψυχισμό, ανασύροντας βασανιστικές ανησυχίες και διλήμματα. Αλλά και οι υπόλοιποι ηθοποιοί φαίνονται άριστα ταυτισμένοι με τους δικούς τους περίπλοκους ρόλους. Μπορεί το «Hour of the Wolf» να είναι δύσκολη ταινία, μπορεί να έχει ασάφειες και παραδοξότητες, όμως καταφέρνει να σε αιχμαλωτίσει σφιχτά στον γοτθικό και παραισθησιογόνο κόσμο του, και εν τέλει να σε κερδίσει ολοκληρωτικά…
Σκηνοθεσία: Ingmar Bergman.
Σενάριο: Ingmar Bergman.
Ηθοποιοί: Max von Sydow, Liv Ullmann, Gertrud Fridh.
