Το The Long Walk είναι η πρώτη συγγραφική δουλειά του Stephen King και όχι ιδιαίτερα γνωστή στην Ελλάδα. Το βιβλίο είχε κυκλοφορήσει το 1979 με τον συγγραφέα να φέρει το ψευδώνυμο Richard Bachman. Με το ίδιο ψευδώνυμο είχε κυκλοφορήσει λίγα ακόμα βιβλία του. Σίγουρα είναι ένα από τα μυθιστορήματά του που προσφέρονται για μια συναρπαστική κινηματογραφική περιπέτεια σε δυστοπικό περιβάλλον. Με τη σκηνοθετική περιποίηση του Francis Lawrence, του ανθρώπου πίσω από τα The Hunger Games, η μεταφορά του μυθιστορήματος μπορεί να κριθεί πετυχημένη.
Ας μπούμε λοιπόν στο ψητό. Σε μια εναλλακτική ροή ιστορικών γεγονότων, οι ΗΠΑ βρίσκονται υπό την εξουσία ενός τυραννικού, απολυταρχικού καθεστώτος. Αυτό προέκυψε ως αποτέλεσμα καταστροφικού πολέμου που οδήγησε σε οικονομικό μαρασμό. Η δικτατορία που ανέλαβε τα ηνία έχει σκοπό να επαναφέρει τη χώρα στην παλιά της αίγλη, αναδεικνύοντας τα ιδανικά του πατριωτισμού και της εργατικότητας. Ένα μέσο για να τα εμπνεύσει στους κατοίκους της είναι το ετήσιο event με την ονομασία The Long Walk, απ’ όπου και ο τίτλος της ταινίας.
Πενήντα έφηβα αγόρια επιλέγονται να συμμετάσχουν στο αγώνισμα με τους σκοτεινούς κανόνες. Πρέπει να περπατούν ασταμάτητα με ρυθμό 3 μίλια ανά ώρα. Σε περίπτωση που ο ρυθμός βαδίσματος πέσει από τα επιτρεπτά όρια ή σταματήσουν να περπατούν, τότε δέχονται τρεις προειδοποιήσεις και μετά… εκτελούνται δια τουφεκισμού από τους στρατιώτες που τους συνοδεύουν! Μέσα σ’ αυτό το θανάσιμο παιχνίδι αναπτύσσονται ισχυρές σχέσεις αλτρουισμού και κατανόησης μεταξύ των συμμετεχόντων, που μπορούν να φτάσουν μέχρι και την αυτοθυσία!
Αυτή η παρανοϊκή ιδέα είναι ένας από τους λόγους που καθιστούν τον Stephen King μοναδικό. Το βιβλίο εσωκλείει τη νεανική φλόγα του συγγραφέα του, η οποία μετουσιώνεται σε ξέσπασμα αρρωστημένης βίας μέσα σε έναν περίτεχνα φτιαγμένο δυστοπικό κόσμο. Η παράνοια του βιβλίου μεταδίδεται πειστικά και στην ταινία. Το σοκ των ηρώων στα αλλεπάλληλα φονικά είναι ζωγραφισμένο ρεαλιστικά στο πρόσωπό τους. Οι μεταξύ τους διάλογοι, όπου ο ένας ξεδιπλώνει τα μυστικά του στον άλλον, πλημμυρίζουν τη βαριά ατμόσφαιρα με πλούσιο συναίσθημα. Οι προσπάθειές τους να στηρίξουν τον κάθε συνοδοιπόρο και φίλο τους είναι σπαρακτικές.
Όλοι οι ηθοποιοί ανταποκρίνονται άψογα στους ρόλους τους, βγάζοντας πάθος, ένταση και συναίσθημα. Μοναδική παραφωνία ο απλοϊκός χαρακτήρας του ταγματάρχη που συντονίζει το event. Ο τύπος μοιάζει με καρικατούρα του λοχία Hartman από το Full Metal Jacket. Ένας τομέας που συγκλονίζει είναι τα φονικά. Τόσο ο τρόπος διεκπεραίωσής τους όσο και η βίαιη απεικόνισή τους μέσω προσεγμένων εφέ ανεβάζουν το shock value στα ύψη. Πυροβολισμοί στο ψαχνό από ψυχρούς στρατιώτες, σύνθλιψη ποδιών από τανκ, σοκαριστικές αυτοκτονίες με πυροβόλα όπλα και… κουτάλια φιλοξενούνται στο αποτρόπαιο μενού του φιλμ. Η βία θριαμβεύει. Η ατάκα «walk or die» της αφίσας λέει τα πράγματα έτσι όπως ακριβώς είναι!
Σε μια ειδική προβολή της ταινίας που διοργάνωσε η Lionsgate τον Αύγουστο του 2025, ζητήθηκε από τους καλεσμένους να περπατήσουν πάνω σε διαδρόμους γυμναστικής με τον ρυθμό που βλέπουμε και στην ταινία, με την απειλή ότι θα τους έδιωχναν από τη προβολή αν σταματούσαν!
Παρά τη δυνατή κεντρική ιδέα και την προσεγμένη δουλειά στη σκηνοθεσία, το The Long Walk απέχει από το να αγγίξει τα επίπεδα της τελειότητας. Αυτό οφείλεται κυρίως στην έλλειψη απαντήσεων για διάφορες πτυχές της ιστορίας του. Για παράδειγμα, δεν παίρνουμε επαρκείς πληροφορίες για την προέλευση και τις συνθήκες εγκαθίδρυσης του απολυταρχικού καθεστώτος. Δεν γίνεται αντιληπτό πώς το συγκεκριμένο μακάβριο αγώνισμα εμπνέει τα ιδανικά της εργατικότητας και του πατριωτισμού. Το ίδιο το περπάτημα τώρα, για τόσες ώρες χωρίς ξεκούραση και κατάλληλη ενυδάτωση, μαζί με την πρόσληψη της απαραίτητης τροφής, δεν είναι εφικτό από ανθρωπολογικής απόψεως.
Αλλά και το φινάλε μάς αφήνει με ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία διαθέτει την αναμενόμενη δραματική κορύφωση, από την άλλη τα γεγονότα που τη συνοδεύουν δεν είναι καθόλου αληθοφανή. Εκτός αν τελικά δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα και πίσω από την τελική σκηνή κρύβονται σουρεαλιστικές ερμηνείες που έχουν ήδη κάνει μερικοί κριτικοί. Ας το ερμηνεύσει ο καθένας όπως νομίζει. Το βέβαιο είναι ότι περιμέναμε ένα πιο περιποιημένο τελείωμα για μια ταινία που έχτιζε τόσο ωραία το σασπένς της μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Σε τελική ανάλυση, το The Long Walk παραμένει μια συναρπαστική ταινία ψυχολογικού τρόμου και επιβίωσης. Παρά τις διαφορές με το μυθιστόρημα, νιώθω ότι η κινηματογραφική μεταφορά είναι απρόσμενα καλή. Ήρθε με μεγάλη καθυστέρηση, βέβαια, αλλά άξιζε τον κόπο. Το συστήνω εύκολα στους φίλους των δυστοπικών θρίλερ και, με ελάχιστες επιφυλάξεις, στους fans του Stephen King. Εγώ τουλάχιστον πέρασα καλά βλέποντάς το και ταρακουνήθηκα ψυχικά σε πολλά σημεία.
