Πρόσφατα το Yahoo Movies διεξήγαγε μια έρευνα για να διαπιστώσει κατά πόσο το ιστορικό Halloween (1978) του John Carpenter παραμένει τρομακτικό στα μάτια των νεότερων ηλικιακά θεατών, συγκεκριμένα αυτών που γεννήθηκαν στις δεκαετίες του ’80 και του ’90.
Η ταινία προβλήθηκε σε 10 νέους αμερικανικής εθνικότητας ως επί το πλείστον που φοιτούν σε κολέγια, δηλαδή μιλάμε για μια ηλικιακή γκάμα 18 έως 24 ετών περίπου. Επίσης, κανένας από τους συγκεκριμένους θεατές δεν είχε ξαναδεί το έργο στο παρελθόν. Όταν λοιπόν κλήθηκαν να εκφράσουν τις εντυπώσεις τους για το πόσο τρομακτικό τους φάνηκε το «Halloween» οι απαντήσεις των περισσότερων ήταν μάλλον αποθαρρυντικές για το βαθμό τρόμου του ιστορικού φιλμ.
Επιπλέον ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να ψηφίσουν τον βαθμό τρόμου που παράγει το «Halloween» σε μια κλίμακα από το 1 έως το 10. Ο πιο ψηλός βαθμός ήταν το 7,5 και ο πιο χαμηλός το 2 ενώ ο μέσος όρος των βαθμολογιών κυμάνθηκε στο 5,4, ένα νούμερο σίγουρα απογοητευτικό για την θρυλική ταινία του Carpenter που άλλαξε την εικόνα του cinema τρόμου όπως την ξέρουμε.
Το πιο συχνό παράπονο των θεατών αφορούσε την έλλειψη του ψυχολογικού τρόμου που συναντάμε σε σημερινά φιλμ και την ύπαρξη φτηνών τρομάρων όπως τα πετάγματα του Michael Myers από σκοτεινά σημεία. Ορισμένοι από τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιήθηκαν για το «Halloween» ήταν «ανόητο», «φτηνιάρικο», «κοινότοπο», «αστείο», «κωμικό», «μέτρια τρομακτικό», «προβλέψιμο», «ξεπερασμένο». Αναφέρθηκε επίσης ότι οι σύγχρονες ταινίες τρόμου καταφέρνουν να πείσουν για τον «ρεαλισμό» του τρόμου που περιέχουν κάτι που δεν διαπίστωσαν στο «Halloween» βρίσκοντας π.χ. εντελώς αναληθοφανή την δύναμη του Michael Myers.
Το μοναδικό στοιχείο του «Halloween» που θεωρήθηκε ομόφωνα τρομακτικό ήταν το soundtrack. Πάντως οι συμμετέχοντες έδειξαν να καταλαβαίνουν τον καινοτόμο χαρακτήρα του «Halloween» για την εποχή του και τον λόγο που τρόμαξε το horror κοινό εκείνων των χρόνων. Παρόλα αυτά ελάχιστοι θα φοβούνταν να πάνε για ύπνο μετά την παρακολούθησή του. Μερικοί από τους συμμετέχοντας δήλωσαν ότι η εκτεταμένη βία των σημερινών ταινιών τρόμου, τα καλύτερα εφέ και οι σκοτεινές ανατροπές καθιστούν παλιές ταινίες τρόμου όπως το «Halloween» απαρχαιωμένες.
Άλλοι από τους συμμετέχοντες αναρωτήθηκαν –προφανώς με περιπαικτική διάθεση– για διάφορες επιμέρους σκηνές του «Halloween» όπως «γιατί δεν ανάβει κανένας από τους ηθοποιούς ένα φως;», «γιατί οι γονείς δεν βρίσκονταν στο σπίτι τους με τα παιδιά τους τη νύχτα του Halloween», ή «γιατί η πρωταγωνίστρια Jamie Lee Curtis δεν σιγουρεύεται ότι έχει σκοτώσει τον δολοφόνο όσες φορές τον έχει χτυπήσει βαριά;». Βέβαια παρόμοιες ερωτήσεις μπορούμε να κάνουμε και για σημερινές ταινίες τρόμου οι οποίες δεν είναι απαλλαγμένες από «λάθη», υπερβολές και ακατανόητες ενέργειες των πρωταγωνιστών τους, αλλά οι συμμετέχοντες στην έρευνα δεν φάνηκε να ενοχλούνται ιδιαίτερα απ’ αυτά…
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η εν λόγω ομάδα νέων ανέφερε ως τρομακτικότερες ταινίες της πιο πρόσφατης εποχής τις «1408», «The Cabin in the Woods», «The Conjuring», «The Descent», «Evil Dead» (του 2013!), «The Omen» (του 2006!), «The Ring», «Saw» και «Sinister».
Το σχόλιό μας: Σχεδόν σε κάθε ταινία μπορούμε να βρούμε μειονεκτήματα όσο ιστορική και καταξιωμένη κι αν είναι. Αυτό άλλωστε είναι το πιο εύκολο πράγμα αφού ένα συγκεκριμένο σημείο, μια συγκεκριμένη σκηνή, μια συγκεκριμένη αντίδραση ηθοποιού θα μπορούσε πάντα να έχει κάτι παραπάνω, να είναι σκηνοθετημένη ένα κλικ καλύτερα απ’ ό,τι είναι. Έτσι λοιπόν θα μπορούσαμε να βρούμε μειονεκτήματα και στο «Halloween» όσο σπουδαίο κι αν είναι σαν ταινία από πολλές απόψεις. Οι φοιτητές της παραπάνω έρευνας φαίνεται ότι ακολουθούν την τάση της εποχής, κατανοητής εν μέρει, όπου οι νεότερες παραγωγές με την βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας προσφέρουν πιο εντυπωσιακό θέαμα οπτικά και ακουστικά ακόμα κι αν μια ταινία είναι μέτρια. Και στα παλιότερα χρόνια οι θεατές που μεγάλωσαν με τις διάσημες ταινίες τρόμου των 60s και 70s πιθανότατα δεν θα τρόμαζαν ιδιαίτερα με τις ταινίες τρόμου της δεκαετίας του ’30 και πιθανώς να τους φαίνονταν «αστείες» και «απαρχαιωμένες». Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε ότι το δείγμα της έρευνας ήταν πολύ μικρό και πιθανώς όχι τόσο αντιπροσωπευτικό, καθώς υπάρχουν και άτομα της ηλικίας τους που ακόμα τρομάζουν ή καθηλώνονται από παλιές ταινίες τρόμου. Σε τελική ανάλυση το τι είναι τρομακτικό είναι σε μεγάλο βαθμό υποκειμενικό και δεν είναι σε θέση κανείς να επιβάλλει στον άλλο την άποψή του σχετικά με το τι πρέπει να τρομάζει και με τι όχι.
