13 Αμαρτίες (13 Sins, 2014) Review

Από τον σκηνοθέτη του «The Last Exorcism» (2010) έρχεται αυτό το συμπαθητικό αιματηρό θριλεράκι. Το «13 Sins» αντλεί κάποια βασικά στοιχεία από τα «Saw» και «The Game» (1997) και εμπλουτισμένο με τις ευφυείς -καίτοι αναληθοφανείς μερικές φορές- ιδέες του δημιουργού του καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον μας για ένα 90λεπτο περίπου. Μεγάλα μούτρα του cast σαν τον Ron Perlman δεν περνούν απαρατήρητα.

Τι έχει να μας πει λοιπόν το «13 Sins»; Ξεκινάει δυναμικά με έναν ηλικιωμένο άντρα να βγάζει έναν αισχρό λόγο μπροστά σε επίσημους καλεσμένους και στη συνέχεια κόβει το δάχτυλο του χεριού της εισηγήτριας που του έδωσε το λόγο. Επικρατεί πανικός και ο αστυνομικός τον πυροβολεί θανάσιμα! Ιδανική εισαγωγή οπωσδήποτε! Η συνέχεια μας γνωστοποιεί την τραγική μοίρα του πρωταγωνιστή (Mark Webber). Καταχρεωμένος μελλοντικός σύζυγος χάνει και την δουλειά του με το μέλλον να διαγράφεται αβέβαιο. Ώσπου ένα βράδυ την ώρα που βρίσκεται στο αυτοκίνητό του, ένας μυστηριώδης άντρας του τηλεφωνεί και του προτείνει να πραγματοποιήσει αλλόκοτες πράξεις με αντάλλαγμα ένα τεράστιο χρηματικό ποσό που για τον ήρωά μας ισοδυναμεί με σωτηρία.

Τις πρώτες αποστολές τις πραγματοποιεί εύκολα παρότι καθίσταται σαφές ότι δεν είναι νορμάλ (όπως π.χ. το να φάει μια σκοτωμένη μύγα). Όσο όμως προχωρούν οι αποστολές, τόσο πιο δύσκολες και βίαιες γίνονται. Πρέπει να πάει με ένα πτώμα σε καφετέρια, να κόψει το χέρι ενός άντρα, να προκαλέσει αστυνομικούς και να φέρει εις πέρας διάφορα άλλα ανώμαλα πράγματα. Δεν μπορεί να κάνει πίσω διότι ήδη η εξέλιξη των γεγονότων δεν προσφέρεται για γυρισμό αλλά και επειδή θα χάσει όλα τα χρήματα που έχει ήδη κερδίσει. Θα καταφέρει ο ήρωας να φτάσει στο τέλος αυτού του μυστηριώδους παιχνιδιού γάτας και ποντικιού και με ποιο τίμημα;

Η ταινία αποτελεί remake του ταϊλανδέζικου φιλμ κωμικού ψυχολογικού τρόμου του 2006 «13 Beloved» ή «13 Game Sayong» όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος του.

Αυτά είναι λίγα από τα σπουδαιότερα ερωτήματα που αναμένουμε να απαντήσει η ταινία. Η αλήθεια είναι ότι στο θέμα των επεξηγήσεων το «13 Sins» αφήνει μια πικρία καθώς δεν απαντιούνται όλα ικανοποιητικά. Όμως στους τομείς της δράσης, του gore, της σεναριακής ευρηματικότητας και του σασπένς παίρνει σίγουρα καλό βαθμό. Ερμηνευτικά οι περισσότεροι συμμετέχοντες είναι γενικά καλοί. Πιστεύω όμως ότι χρειαζόταν ένας πιο εκφραστικός ηθοποιός στον ρόλο του πρωταγωνιστή από τον Mark Webber (Jessabelle). Ο Ron Perlman παίζει τον άχαρο ρόλο του μπάτσου και δεν αξιοποιείται στο μέγιστο.

Το κύριο μειονέκτημα όμως του «13 Sins» εντοπίζεται σε ορισμένες κραυγαλέες υπερβολές του σεναρίου. Επί παραδείγματι, δεν γίνεται να μεταφέρεις σε κοινή θέα ένα πτώμα, όσο καμουφλαρισμένο κι αν είναι, να το βάζεις να κάτσει σε φαστ-φουντ/καφετέρια και να μην σε παίρνει χαμπάρι κανείς. Επίσης το όλο στήσιμο της ιστορίας μοιάζει κάπως απίστευτο με τον μυστηριώδη καλούντα να παρακολουθεί και να κατευθύνει υπερβολικά εύκολα τον πρωταγωνιστή-πιόνι του. Γενικότερα πάντως, το «13 Sins» θα σας διασκεδάσει ως φίλο τόσο των θρίλερ όσο και του τρόμου και ενίοτε θα σας σοκάρει όπως με εκείνη την φοβερή σεκάνς μαζικού αποκεφαλισμού μιας παρέας μοτοσικλετιστών! Holy sh*t!!!

Πινελιές φρεσκάδας στο σενάριο, ύπαρξη μυστηρίου, πλούσιο και ενίοτε σοκαριστικό gore, γρήγορος ρυθμός, πολλή αγωνία, 1-2 ενδιαφέρουσες ανατροπές προς το φινάλε όχι όμως τόσο καλά δομημένες.

Έλλειψη ρεαλισμού σε μερικές σκηνές, σποραδικές ευκολίες και υπερβολές στο σενάριο, ελλιπείς απαντήσεις για ορισμένα θέματα, ανεπαρκής χρήση του Ron Perlman σε υπερβολικά «δεύτερο» ρόλο για τα κυβικά του.

Το δυναμικό ξεκίνημα που προσφέρει τις πρώτες καλές δόσεις σοκ και αιματοχυσίας.
Η ανατριχιαστική σκηνή που ο ήρωας κόβει με δισκοπρίονο το χέρι ενός άτυχου άνδρα.
Ο σοκαριστικός ταυτόχρονος αποκεφαλισμός και ακρωτηριασμός μιας παρέας μηχανόβιων από τεντωμένο σύρμα. Η σκηνή είναι πραγματικά ανατριχιαστική και ρεαλιστικά γυρισμένη.
Οι σοκαριστικές ανατροπές του φινάλε που συνοδεύονται επίσης από αρκετό gore.