Άλλο ένα ενδιαφέρον και ευρηματικό giallo από το «νονό» του gore Lucio Fulci. Ο Ιταλός έχει βάλει κι αυτός το λιθαράκι του στην ιστορική σκηνή των ιταλικών ταινιών μυστηρίου που καθιερώθηκαν με την ονομασία giallo αποδεικνύοντας ότι δεν είναι ικανός μόνο στη δημιουργία αιματηρών ταινιών (οι οποίες ήρθαν αργότερα) αλλά και στο γύρισμα έξυπνων, ατμοσφαιρικών έργων με σασπένς, έμπνευση, απροβλεψιμότητα και μυστήριο. Όλα αυτά χαρακτηρίζουν το «A Lizard In A Woman’s Skin» (Ιταλικός τίτλος: Una lucertola con la pelle di donna) στο οποίο ο Fulci εισάγει και ονειρικά στοιχεία μέσω των εφιαλτών της πρωταγωνίστριας.
Η γοητευτική Florinda Bolkan που θα την ξαναδούμε στο επίσης σπουδαίο «Don’t Torture a Duckling» είναι η πρωταγωνίστρια αυτού του φιλμ, ερμηνεύοντας την άστατη κόρη ενός διάσημου πολιτικού. Η εν λόγω γυναίκα με το όνομα Carol ταλαιπωρείται από άσχημους εφιάλτες σε έναν από τους οποίος βλέπει το φόνο μιας γειτόνισσάς της. Ο φόνος τελικά συμβαίνει και στην πραγματικότητα κινητοποιώντας τους επιθεωρητές της αστυνομίας.
Η Carol είναι η νούμερο ένα ύποπτος για το φόνο. Θα μπορούσε όμως να συμβαίνει κάτι άλλο; Δεδομένου ότι η Carol κρατούσε τα όνειρά της σε σημειώσεις, είναι δυνατόν κάποιος άλλος να τις διάβασε και να διέπραξε το ειδεχθές έγκλημα για να υλοποιήσει ένα μεγαλύτερο σχέδιο ενοχοποιώντας την Carol;
Για την βίαιη σκηνή με τα σκυλιά ο Fulci παραλίγο να εκτίσει ποινή φυλάκισης δύο χρόνων αφού πιστευόταν ότι πληγώθηκαν αληθινά ζώα. Τελικά ύστερα από καταθέσεις των ηθοποιών και την επίδειξη του μηχανισμού των εφέ στο δικαστήριο από τον υπεύθυνο ειδικών εφέ Carlo Rambaldi ο Ιταλός αθωώθηκε. Όπως καταλαβαίνετε τα εφέ της εν λόγω σκηνής ήταν απίστευτα ρεαλιστικά.
Ο Fulci κατάφερε να δημιουργήσει μια σφιχτοδεμένη ταινία με ελάχιστα ατοπήματα. Παράλληλα γινόμαστε μάρτυρες μιας σαγηνευτικής περιπλάνησης στον ονειρικό κόσμο της Carol, έναν ψυχεδελικό κόσμο έντονων χρωμάτων, απαγορευμένων ερωτικών απολαύσεων και ναρκωτικών ουσιών που προσθέτουν ορισμένες «καυτές» πινελιές στα δρώμενα.
Με εξαίρεση μια ξεκάρφωτη αμφιλεγόμενη σκηνή όπου η ηρωίδα αντικρίζει μερικά ζωντανά σκυλιά με ανοιγμένη την κοιλιά και τα σωθικά τους σε κοινή θέα, ο Ιταλός δεν χρησιμοποίησε τις τεράστιες ποσότητες gore που μας έχει συνηθίσει σε πολλές μεταγενέστερες ταινίες του. Εδώ όλο το ενδιαφέρον προέρχεται από την δραματική υπόθεση και τη μυστηριώδη πλοκή.
Σπουδαίες ανατροπές προς το φινάλε κλείνουν ιδανικά αυτή την θεσπέσια ταινία. Ο θεατής παρακινείται από τις εξελίξεις να μαντέψει τον πραγματικό ένοχο και ο γράφων οφείλει να ομολογήσει ότι έπεσε έξω στις προβλέψεις του. Ίσως αν ήταν καλύτερα δεμένες ορισμένες σκηνές να μιλούσαμε ακόμα και για αριστούργημα.
Δύσκολα πάντως μένει κανείς ανικανοποίητος από το «A Lizard In A Woman’s Skin». Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και την ταξιδιάρικη μουσική συμβολή του τεράστιου Ennio Morricone νομίζω καταλαβαίνετε γιατί πρέπει να αναζητήσετε το συγκεκριμένο φιλμ. Στις ΗΠΑ έχει κυκλοφορήσει με τον τίτλο «Schizoid».
