Art house ταινίες τρόμου δεν βλέπουμε συχνά σε δημοφιλή δίκτυα όπως το Shudder είναι η αλήθεια. Το «A Wounded Fawn» αποτέλεσε μια ευχάριστη εξαίρεση που θα ικανοποιήσει τους φίλους του εναλλακτικού, πειραματικού τρόμου αλλά ενδέχεται να μπερδέψει το πιο mainstream κοινό. Τέλος πάντων, η ταινία ήταν μια μικρή έκπληξη και ως εκ τούτου καλοδεχούμενη για εμάς που αγκαλιάζουμε ένα ευρύ πεδίο του horror κινηματογράφου.
Τι έχουμε εδώ λοιπόν; Κατ’ αρχάς έχουμε έναν αδίστακτο και ψυχικά διαταραγμένο κατά συρροή δολοφόνο με έφεση στις παραισθήσεις. Από αυτά τα οράματα μάλιστα φαίνεται να τροφοδοτείται η φονική του μανία. Μια νύχτα που ο φονιάς έχει καλέσει στην απομακρυσμένη εξοχική του κατοικία το επόμενο θύμα του, ήτοι μια ευπαρουσίαστη νεαρή γυναίκα και φίλη της τέχνης, τα πράγματα στραβώνουν κατά έναν περίεργο τρόπο. Ο φονιάς καλείται να αντιμετωπίσει έναν απρόσμενο επισκέπτη του μυαλού του. Οι Ερινύες ήρθαν για να μείνουν!
Όπως υποπτεύεστε το «A Wounded Fawn» είναι μια ταινία τρόμου που ενώ αρχίζει ακολουθώντας τυπικά και εύληπτα μοτίβα, στη συνέχεια βυθίζεται σε έναν αλλόκοτο σουρεαλιστικό κόσμο με κύριο πρωταγωνιστή τον κακό της υπόθεσης. Ο serial killer υποδυόμενος από έναν εξαίρετο Josh Rubens, βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν απρόσμενο εφιάλτη. Ενώ φαινόταν ότι άλλη μια εύκολη, αιματηρή δουλειά θα ολοκληρωνόταν επιτυχώς, ο φονιάς βρίσκεται εγκλωβισμένος σε έναν ατέρμονο εφιάλτη όπου τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία γίνονται εξαιρετικά θολά.
Το αγαλματίδιο που βλέπουμε αρκετές φορές στην ταινία αποκαλείται «The Wrath of the Erinyes».
Θα καταφέρει να αντιμετωπίσει τις προσωπικές του Ερινύες; Και τι επρόκειτο να συμβεί με το θύμα; Θα καταφέρει η ανυποψίαστη γυναίκα να γλιτώσει ευρισκόμενη τόσο μακριά από τον πολιτισμό και την ασφάλεια; Πόσο μπλέκεται στην ανατροφοδότηση της παραισθησιογόνου επίθεσης που δέχεται ο δυνητικός σφαγέας της; Αν θέλετε να μάθετε τις απαντήσεις δεν έχετε παρά να δείτε το «A Wounded Fawn». Εξοπλιστείτε με μπόλικες δόσεις υπομονής όμως καθώς η ταινία δεν είναι και τόσο ευκολοχώνευτη.
Τα art house στοιχεία διανθίζουν την πλοκή δημιουργώντας μυστηριακή ατμόσφαιρα. Ονειρικές σκηνές, καλοσχεδιασμένα κουστούμια παγανιστικού στιλ και αντιδράσεις αθεράπευτης παράνοιας εκ μέρους του μανιακού είναι τα κύρια συστατικά της ιστορίας αυτής. Η καλλιτεχνική πλευρά του φιλμ αναμφίβολα μάς δίνει μερικές κορυφαίες στιγμές οπτικά και εκτελεστικά. Κάποιες φορές όμως θεωρώ ότι πλατειάζει αχρείαστα, χάνοντας την κατάλληλη ισορροπία μεταξύ ωμοτήτων και φαντασιακού.
Κατανοώ απόλυτα τους θεατές που ενδεχομένως θα κουραστούν βλέποντας το «A Wounded Fawn». Από την άλλη πιστεύω ότι αξίζει να το δει κανείς μέχρι το τέλος κατά το οποίο θα αποζημιωθεί στο έπακρο με μια απίστευτης έντασης και σύλληψης σεκάνς. Πράγματι το τελείωμα είναι ίσως η καλύτερη στιγμή του φιλμ, συνδυάζοντας μαεστρικά σοκαριστικό λουτρό αίματος και ποιητικό στήσιμο βγαλμένο από τα άδυτα της πιο σκοτεινής τέχνης. Η απόκοσμη μουσική υπόκρουση που συνοδεύει πολλές έντονες σκηνές είναι ένα από τα highlights της ταινίας.
Συνοπτικά λοιπόν, το «A Wounded Fawn» ήταν μια ευχάριστη εμπειρία, πλούσια σε ατμόσφαιρα, μυστήριο και λυρικό σουρεαλισμό και με εξάρσεις βίας σε λίγα διαστήματα. Παρότι το σενάριο άφησε κάποια ερωτήματα όσον αφορά τις εμπειρίες της προσκεκλημένης γυναίκας πριν καλά καλά ξεκινήσουν οι οπτασίες του οικοδεσπότη της, παρά τον αργό ρυθμό και την υπερβολική ποσότητα μυστηριακών σκηνών, στο τέλος το έργο αφήνει θετικές εντυπώσεις. Θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερο αν εύρισκε πιο πετυχημένες ισορροπίες στα βασικά υλικά κατασκευής του.
