Τι να πρωτοαναφέρει κανείς γι’ αυτή την κλασική ταινία τρόμου… Στα πρώιμα 80’s ο σκηνοθέτης John Landis (The Blues Brothers, Animal House) επέλεξε να κάνει κάτι διαφορετικό και το αποτέλεσμα ήταν το παρόν φιλμ-δυναμίτης που αποτέλεσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και ταυτόχρονα μας πήρε τα μυαλά μια και καλή!
Η ταινία ξεκινά ιδιαιτέρως ατμοσφαιρικά με τους αμερικανούς τουρίστες David και Jack να σουλατσάρουν στη μαγευτική αγγλική ύπαιθρο. Κατά τη διάρκεια της νύχτας συναντούν μια ιδιόρρυθμη παμπ με ακόμη πιο ιδιόρρυθμους θαμώνες. Δεν θα μείνουν όμως για πολύ αφού οι ερωτήσεις τους είναι «ενοχλητικές» και αντιλαμβάνονται ότι το κλίμα δεν τους σηκώνει. Στη συνέχεια και ενώ περπατούν στους απόκοσμους «βάλτους» δέχονται επίθεση από ένα μυστηριώδες τέρας που μοιάζει με λύκο. Ο Jack δολοφονείται βάναυσα από το θηρίο ενώ ο David γλιτώνει στο παρά τρίχα και διασώζεται βαριά τραυματισμένος από τους ντόπιους. Ο νεαρός Αμερικανός ξυπνάει σε νοσοκομείο του Λονδίνου για να διαπιστώσει ότι η ζωή του έχει αλλάξει εντελώς. Μυστηριώδεις εφιάλτες καθώς και παράξενες «προειδοποιητικές» επισκέψεις από το νεκρό φίλο του τον βασανίζουν διαρκώς. Σύντομα θα έχει πανσέληνο και ο David δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος!
Το «An American Werewolf In London» συνδυάζει τρόμο, gore, λυκανθρωπία και κωμωδία με αριστοτεχνικό και απόλυτα ισορροπημένο τρόπο κερδίζοντας από την πρώτη στιγμή τη συμπάθεια του θεατή. Κεντρική φιγούρα είναι αναμφίβολα ο εξαιρετικός David Naughton που υποδύεται τον νεαρό πρωταγωνιστή με το ίδιο όνομα. Δίπλα του στέκεται αξιοπρεπώς η όμορφη αγγλίδα Jenny Agutter (Walkabout) ενσαρκώνοντας τη νοσοκόμα που φροντίζει τον σωματικά και ψυχικά τραυματισμένο David και που δεν θα της πάρει πολύ για να τον φιλοξενήσει στο σπίτι της και αναμενόμενα…στο κρεβάτι της! Ενδιαφέρουσα αλλά σίγουρα υποδεέστερη είναι και η παρουσία του δύσπιστου γιατρού Dr. Hirsch (John Woodvine) που αποφασίζει να ερευνήσει τον τόπο επίθεσης κοντά στην αρχική παμπ ενώ ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει και για τον Jack (Griffin Dune) τον οποίο η ταινία δεν μας στερεί μετά τον θάνατό του αλλά μας τον ξανασερβίρει με την σαραβαλιασμένη μορφή του «νεκροζώντανου» ο οποίος σε κάθε του εμφάνιση όλο και περισσότερο σαπίζει!
Ο ρυθμός του φιλμ είναι αρκετά γρήγορος χωρίς ανούσιες σάλτσες, οι ερμηνείες δείχνουν άρτια προσαρμοσμένες στο ημικωμικό κλίμα της ταινίας, και η συνολική ιστορία είναι καλογραμμένη.
Για τους πιο παρατηρητικούς υπάρχει μια cameo εμφάνιση του σκηνοθέτη στη σεκάνς με το χάος που προκαλεί η έξοδος του λυκάνθρωπου από το cinema στους δρόμους τους Λονδίνου. Ο Landis είναι ο μουσάτος τύπος που πέφτει σε μια βιτρίνα ύστερα από χτύπημα αυτοκινήτου.
Το φιλμ διαθέτει επίσης ωραία φωτογραφία, ιδίως στα αρχικά πλάνα της υπαίθρου γυρισμένα στην όμορφη Ουαλία ενώ καταπληκτικό είναι και το soundtrack που μας προσφέρει ανεβαστικά κομμάτια από τη σκηνή των blues, jazz fusion και rock, επίσης ταιριαστά με το όλο κλίμα. Αυτό για το οποίο όμως ξεχώρισε περισσότερο το φιλμ είναι τα εντυπωσιακά εφέ που χάρισαν στο «An American Werewolf In London» το Oscar καλύτερου μακιγιάζ για το έτος 1981. Δικαιολογημένη επιλογή θα λέγαμε αφού μνημειώδεις σκηνές όπως η βασανιστική μεταμόρφωση του David μπροστά στα έκπληκτα μάτια των θεατών είναι από τις καλύτερες που έχουμε δει σε ταινίες λυκανθρώπων με τα εφέ να βρίσκονται σε πολύ προχωρημένα για την εποχή επίπεδα. Στον τομέα των εφέ ο πρωτομάστορας Rick Baker έκανε θαύματα σηματοδοτώντας μια νέα εποχή για το είδος. Εν κατακλείδι το «An American Werewolf In London» είναι μια γεμάτη ταινία τρόμου με αναρίθμητα καλά στοιχεία που γοητεύουν. Για πολλούς θεωρείται και η καλύτερη ταινία με λυκάνθρωπους μέχρι τις μέρες μας. Το μοναδικό αρνητικό που θα μπορούσα ίσως να του βρω είναι το υπερβολικά απότομο τελείωμα αν και το εξαιρετικό θέαμα που έχουμε μέχρι τότε παρακολουθήσει σβήνει οποιαδήποτε παράπονα. Μην το πολυσκέφτεστε και απολαύστε αυτή την θεσπέσια ταινία, μια από τις κλασικότερες στην κατηγορία των λυκανθρώπων.
Θετικά: Ο άψογος συνδυασμός κωμωδίας και λυκανθρωπικού τρόμου, η όμορφη φωτογραφία, τα σπουδαία εφέ και το μακιγιάζ, η ταιριαστή και ανεβαστική μουσική, το γεγονός ότι πήρε Oscar.
Αρνητικά: Ας πούμε…το βιαστικό φινάλε.
Συμπέρασμα: Κλασική ταινία «λυκανθρωπίας», κλασική ταινία τρόμου γενικότερα…ε δε νομίζω να χρειάζεται κάποια άλλη παρακίνηση για να δει κανείς το «An American Werewolf In London»
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Το ατμοσφαιρικό ξεκίνημα στη σκοτεινή ύπαιθρο μέχρι και την επίθεση του «λυκάνθρωπου» στους δύο φίλους.
- Η ανυπέρβλητη μεταμόρφωση του David σε λυκάνθρωπο που μας αφήνει με το στόμα ορθάνοιχτο!
- Η «cult» σκηνή όπου ο David συνδιαλέγεται με τον νεκρό και προχωρημένα αποσυντεθειμένο Jack καθώς και με τα πρόσφατα θύματά του κατά τη διάρκεια της τελευταίας του λυκανθρωπικής εξόρμησης. Η όλη σκηνή διαδραματίζεται σ’ ένα πορνό σινεμά κάτι που την καθιστά ακόμη πιο «cult»!
- Το τελικό ντου του λυκάνθρωπου David στους δρόμους του Λονδίνου που σπέρνει τον πανικό και το απόλυτο κυκλοφοριακό χάος με θανάσιμα αποτελέσματα για πολύ κόσμο!
