Κακά τα ψέματα. Το The Amityville Horror franchise είναι ίσως από τα χειρότερα και λιγότερο ενδιαφέροντα στον horror κινηματογράφο. Αν εξαιρέσουμεe τις πρώτες δύο αξιόλογες ταινίες του 1979 και του 1982, άντε και το συμπαθητικό remake του 2005, οι υπόλοιπες είναι από αδιάφορες έως πολύ κακές.
Με βάση το παραπάνω σκεπτικό λοιπόν είναι απορίας άξιο ποιος μπορεί να ενδιαφερόταν σοβαρά για αυτό εδώ το φιλμ -το 10ο στο franchise- που δεν είναι sequel με την αυστηρή έννοια του όρου αλλά έχοντας χαρακτήρα metafilm προσπαθεί να δείξει ότι εξελίσσεται στον πραγματικό κόσμο με τους ηθοποιούς να γνωρίζουν τις ταινίες του παρελθόντος!
Αυτό ομολογουμένως είναι πρωτότυπο και ασυνήθιστο σαν ιδέα φέρνοντας στο νου κάτι πετυχημένα projects όπως το New Nightmare (1994) του Wes Craven που ένωνε τον φανταστικό κινηματογραφικό κόσμο του “Εφιάλτη στο Δρόμο με τις Λεύκες” με τον πραγματικό κόσμο των ηθοποιών και του σκηνοθέτη σ’ ένα χορταστικό μείγμα.
Το Amityville: The Awakening ήταν το πρώτο φιλμ στο franchise που προβλήθηκε στον κινηματογράφο μετά το remake The Amityville Horror του 2005.
Δυστυχώς όμως είναι από τις λίγες ενδιαφέρουσες ιδέες στο «Amityville: The Awakening». Πρόκειται για ένα ανιαρό φιλμ κατά κύριο λόγο με πεζές ιδέες, έλλειψη δημιουργικότητας και ελάχιστες εξάρσεις. Τα δυνατά ονόματα και οι επαγγελματικές ερμηνείες των Jennifer Jason Leigh και Bella Thorne δεν αρκούν για να σώσουν την προβληματική κατάσταση.
Ενδεχομένως αν εξετάζαμε το «Amityville: The Awakening» ανεξάρτητα από το concept των ταινιών του franchise να το βλέπαμε με ελαφρώς θετικότερο μάτι. Αλλά και πάλι τα δρώμενα κατά το ξεδίπλωμα της πλοκής δεν παρουσιάζουν ενδιαφέρον τέτοιο που να διατηρεί την προσοχή του θεατή ούτε μπορεί να ενεργοποιήσει αισθήματα αγωνίας και τρόμου παρά σε ελάχιστες μόνο περιπτώσεις.
Είναι σοβαρό πρόβλημα να ξέρεις σχεδόν κάθε στιγμή τι θα γίνει σε μια ταινία τρόμου. Τέτοιες καταστάσεις ενοχλητικής προβλεψιμότητας συναντάμε συχνά στο φιλμ που αδυνατεί να αναπνεύσει φρέσκο αέρα όντας εγκλωβισμένο στα στεγανά των τετριμμένων ιστοριών παραφυσικού και στοιχειωμένων σπιτιών. Ανέμπνευστες επαναλήψεις σκηνών του παρελθόντος όπως η επίθεση των μυγών σ’ έναν ανυποψίαστο γιατρό απλά περνούν και δεν αγγίζουν.
Δείτε το «Amityville: The Awakening» μόνο αν είστε ένθερμος φίλος του κόσμου του Amityville και των σχετικών ταινιών (πράγμα σπάνιο μάλλον). Σίγουρα είναι καλύτερο από αρκετές ταινίες του franchise αλλά όχι επαρκές για να σταθεί μόνο του σε μια εποχή που έχουν παιχτεί όλα σχεδόν τα μοτίβα στον υπερφυσικό τρόμο και οι απαιτήσεις του κόσμου έχουν ανέβει αισθητά.
