O Alan Parker, ο σκηνοθέτης της ταινίας, έχει δουλέψει σε κάθε κινηματογραφικό είδος με αρκετή επιτυχία. Μας έχει προσφέρει δουλειές όπως το λατρεμένο «Εξπρές του Μεσονυχτίου» και το «Pink Floyd: The Wall». Ως συνήθως, σκηνοθέτες που δεν είναι ‘του είδους’, όταν επιχειρούν να δημιουργήσουν μια ταινία τρόμου έχουν να προσαρμοστούν στις ειδικές απαιτήσεις. Πολλοί non-horror σκηνοθέτες μας έχουν χαρίσει ταινίες που όχι μόνο στέκονται εντός συνόρων του τρόμου, αλλά ξεχωρίζουν γενικά στα κινηματογραφικά έργα. Από το “Hour of the Wolf” του Bergmann μέχρι το “Funny Games” του Haneke, υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα. Ο κ. Parker λοιπόν ανήκει σε αυτή την λίστα σκηνοθετών, μιας και η απόδοση του μυθιστορήματος του William Hjortsberg με τίτλο “Fallen Angel”, είναι ένα αριστούργημα.
Πρωταγωνιστής είναι ο Mickey Rourke (πριν παραμορφωθεί από τις πλαστικές ήταν ένας πολύ όμορφος άντρας) και υποδύεται έναν ιδιωτικό ερευνητή που περνάει την ώρα του καπνίζοντας, πίνοντας και βγάζοντας τα προς το ζην αναλαμβάνοντας τετριμμένες υποθέσεις όπως διαζύγια και ασφάλειες. Προσεγγίζεται από έναν δικηγόρο ο οποίος τον φέρνει σε επαφή με τον κύριο Luis Cypher (Robert De Niro), μια ανατριχιαστική φυσιογνωμία με μακριά νύχια στα χέρια και βλέμμα που σε διαπερνάει. Ο Luis στέλνει τον Angel σε μια αποστολή να εντοπίσει έναν άντρα που ήταν πολύ γνωστός τραγουδιστής και μάλιστα τόσο καλός που κυκλοφορούσε η φήμη ότι είχε πουλήσει την ψυχή του στον διάβολο με αντάλλαγμα αγγελική φωνή.
Όταν ο Angel ρωτάει περί τίνος πρόκειται, παίρνει την απάντηση ότι απλά υπάρχει ένα ανοιχτό χρέος και τίποτα παραπάνω, απλά έχει μια παλαιομοδίτικη αίσθηση της δικαιοσύνης και δεν του αρέσουν οι ανοιχτοί λογαριασμοί. Λαμβάνει μια πλουσιοπάροχη αμοιβή και αρχίζει την έρευνα. Δεν φαντάζεται όμως ότι θα συναντούσε τόσους πολλούς κινδύνους, από γραφειοκρατία και σκυλιά, μέχρι ομερτά μεταξύ μιας αίρεσης, τελετές βουντού και φρικιαστικές δολοφονίες στις οποίες φαίνεται μπλεγμένος. Μετά από ένα αγωνιώδες και περιπετειώδες ταξίδι από την κρύα Νέα Υόρκη στην αποπνικτική Λουιζιάνα, φτάνει στο τέλος όπου θα ανακαλύψει το τρομερό μυστικό που καλυπτόταν όλον αυτό τον καιρό.
Ο Robert De Niro υποδύθηκε τον απόκοσμο χαρακτήρα του προσπαθώντας να μιμηθεί τον αγαπημένο του Martin Scorsese.
Η ταινία είναι καταρχήν ένα παράδειγμα του πώς συνδυάζονται τα διάφορα στυλ κινηματογράφου σε μια ταινία. Η ταινία συνδυάζει στοιχεία από νέο-νουάρ ταινίες μυστηρίου με θρησκευτικό τρόμο και διαλόγους βγαλμένος από υψηλού επιπέδου μαύρη κωμωδία. Ο χαρακτήρας του Ντε Νίρο, αν και με περιορισμένο χρόνο στην οθόνη είναι απολαυστικός με την ήρεμη φωνή του και τα φιλοσοφικά witty σχόλια αλλά με βλέμμα που προκαλεί φόβο. Ο Mickey Rourke παίζει πολύ πειστικά τον εκφυλισμένο ντετέκτιβ με την εμπειρία στα συμβάντα του δρόμου, την ικανότητα να παίρνει αυτό που θέλει αλλά πάνω απ’ όλα είναι θνητός που νιώθει να μπαίνει στο στόμα του λύκου με κάθε στιγμή που περνάει.
To σασπένς χτίζεται σταδιακά χωρίς να υπάρχουν θέματα ρυθμού. Το σενάριο (βασισμένο σε μυθιστόρημα) δείχνει τον δρόμο, με τις συνεχείς ανατροπές να κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο καθ’ όλη την διάρκεια. Ο θεατής θα σοκαριστεί με τις σκηνές gore που περιέχονται και μένουν στο μυαλό.
Όταν όλα τελειώσουν, η σοκαριστική ανατροπή φαίνεται να βγάζει νόημα εκ των υστέρων. Είναι από εκείνες τις ταινίες που τρέχεις τις σκηνές στο μυαλό σου και ψάχνεις για στοιχεία.
