Ταινίες τρόμου με τέρατα από τις εθνικές λαογραφίες δεν βλέπουμε συχνά είναι η αλήθεια. Το «Antlers» φιλοδοξεί να κερδίσει την προσοχή μας αξιοποιώντας ένα από τα πιο γνωστά τέρατα του ινδιάνικου φολκλόρ της Βόρειας Αμερικής. Πρόκειται για τον θρύλο του Wendigo, ένα μυθολογικό τέρας ή πνεύμα που λέγεται ότι καταλαμβάνει τα ανθρώπινα όντα προκαλώντας τους κανιβαλιστικές τάσεις.
Ας πάμε όμως στην υπόθεση. Μεταφερόμαστε σε μια απομακρυσμένη επαρχιακή πόλη του Oregon. Εκεί κατοικεί ο μικρός Lucas που έχει περίεργη συμπεριφορά. Ζωγραφίζει εικόνες φρικιαστικών τεράτων και γενικά είναι πολύ κλειστός χαρακτήρας. Το σπίτι του κρύβει ένα τρομακτικό μυστικό που συνδέεται με μια σειρά ανεξήγητων φόνων κατά τους οποίους τα θύματα μοιάζουν να έχουν καταξεσκιστεί από ένα άγριο θηρίο. Η δασκάλα του Lucas αρχίζει να υποψιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά με τον προβληματικό μαθητή της και με τη βοήθεια του αδερφού της και σερίφη της πόλης προσπαθεί να ρίξει φως στην υπόθεση.
Το φιλμ βασίζεται στην ιστορία «The Quiet Boy» του Nick Antosca. Σίγουρα το όνομα του Guillermo del Toro στην παραγωγή του «Antlers» αφήνει κάποιες υποσχέσεις παρότι ο ίδιος δεν βρίσκεται στο πόστο του σκηνοθέτη. Παρόλα αυτά, το φιλμ δείχνει επαρκές σκηνοθετικά ενώ και η φωτογραφία του απόκοσμου, δασώδους τοπίου δίπλα στις κρύες λίμνες των βόρειων ΗΠΑ είναι εντυπωσιακή. Το σενάριο είναι ok αλλά κάνει λίγα νερά στον τρόπο που διαχειρίζεται την ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα.
Το «Antlers» είναι η τρίτη ταινία στην οποία ο Jesse Plemons υποδύεται τον σερίφη. Οι άλλες δύο ήταν οι «American Made» (2017) και «Game Night» (2018)
Οι μάχες με το τέρας είναι λιγοστές και σου αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση. Πάντως κάθε φορά που το τέρας δείχνει στην πράξη τα «δόντια» του ή ορθότερα τα φονικά κέρατά του, το αποτέλεσμα είναι σοκαριστικό ακόμα κι όταν το θύμα έχει σκοτωθεί offscreen. Τα φρικιαστικά απομεινάρια των θυμάτων θέλουν γερό στομάχι για να τ’ αντέξετε. Καταπληκτικά είναι τα ειδικά εφέ που σχετίζονται με την εμφάνιση και τη δράση του τέρατος. Μια συγκλονιστική σκηνή μεταμόρφωσης θα σας θυμίζει το «An American Werewolf in London» (1981).
Η ηθοποιία είναι σε γενικές γραμμές καλή, με την Keri Russell να παίζει άψογα τον ρόλο της επίμονης και συμπονετικής δασκάλας. Ξεχωρίζει βέβαια και ο πρωταγωνιστής πιτσιρικάς Jeremy T. Thomas ο οποίος με το βλοσυρό και λυπημένο ύφος του μπαίνει για τα καλά στο ρόλο του ταλαιπωρημένου παιδιού που μεγαλώνει μέσα σ’ ένα νοσηρό περιβάλλον.
Το «Antlers» εκτός από monster movie εμβαθύνει και σε διάφορα θέματα κοινωνικού χαρακτήρα. Το πιο συχνό από αυτά είναι η κακοποίηση ανηλίκων από το οικογενειακό τους περιβάλλον η οποία ενσαρκώνεται μέσα από τις εμπειρίες τόσο του μικρού Lucas όσο και της δασκάλας του. Το σχολικό μπούλινγκ είναι το αμέσως επόμενο θέμα που σποραδικά αγγίζει η ταινία και τέλος η προσωπική πάλη με τις παρακμιακές εξαρτήσεις όπως το αλκοόλ.
Το φινάλε δεν έχει την ένταση και το σασπένς που θα αναμέναμε. Για κάποιο λόγο οι ιθύνοντες έδειξαν μια αδικαιολόγητη βιασύνη να κλείσουν το έργο τους μειώνοντας τη δράση και τη δυναμική του τέρατος. Από την άλλη υπάρχει το στοιχείο της συγκίνησης που μας αποζημιώνει για την έλλειψη των προαναφερθέντων. Λίγα παράπονα έχω και για τον ρυθμό που κατ’ εμέ θα έπρεπε να είναι λίγο πιο γρήγορος.
Εν κατακλείδι, το «Antlers» είναι μια ασυνήθιστη και ξεχωριστή ταινία τρόμου που καταπιάνεται με τις τρομακτικές ιστορίες της ινδιάνικης λαϊκής παράδοσης συνδυάζοντάς τες με ακραίες σκηνές βίας. Κινείται στα όρια του πειραματικού τρόμου αλλά παραμένει αρκετά mainstream ώστε να προσελκύει ευρύτερο κοινό. Δεν πιστεύω ότι θα ενθουσιάσει τη μεγαλύτερη μερίδα θεατών που θα ασχοληθούν μαζί του αλλά σίγουρα είναι καλύτερη πρόταση από πολλές ταινίες τρόμου που στηρίζονται σε τετριμμένες ιδέες.
