Ο Gareth Evans είναι ο άνθρωπος που μας έδωσε τις δύο εντυπωσιακές ταινίες δράσης/θρίλερ The Raid το 2011 και 2014 αντίστοιχα. Εδώ ο προικισμένος κινηματογραφιστής καταπιάνεται με το fantasy horror προσφέροντας μια ενδιαφέρουσα, καινοτόμο και ασυνήθιστη υφολογικά ταινία που θα μείνει στη μνήμη μας για καιρό. Ας το παραδεχτούμε, το Apostle δεν είναι μια ταινία τρόμου για το ευρύ κοινό αλλά για αυτούς που επιζητούν κάτι διαφορετικό από την horror σκηνή.
Σίγουρα πολλοί θα βρουν ομοιότητες με άλλες ταινίες «ανορθόδοξου» τρόμου. Γενικά το «Apostle» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με λίγες λέξεις ως ένας φόρος τιμής στο κλασικό The Wicker Man (1973) με σποραδικά λαβκραφτιανά στοιχεία. Φανερές είναι οι επιρροές από τα The Village (2004) του M. Night Shyamalan και The Sacrament (2013) του Ti West.
Από τη στιγμή που ο αδερφός της απαχθείσας πατάει το πόδι του στο νησί αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι μιας δυνατής ιστορίας με ετερόκλητα στοιχεία. Μυστήριο, ψυχικός πόνος, σασπένς, θρησκευτική ατμόσφαιρα και κλίμα απελπισίας συνδυάζονται μαεστρικά σε ένα χορταστικό θέαμα. Από ένα σημείο και πέρα τα ατμοσφαιρικά/μυστηριακά στοιχεία δίνουν τη θέση τους στην έκρηξη αχαλίνωτης βίας που δεν κάνει διακρίσεις και δεν χαρίζεται σε κανέναν.
Το «Apostle» είναι το πρώτο αγγλόφωνο φιλμ του σκηνοθέτη Gareth Evans μετά το ντεμπούτο του του 2006 (Footsteps).
Τα καταπληκτικά φυσικά τοπία γοητεύουν προσδίδοντας μια παραμυθένια νότα σε ένα κατά γενική ομολογία βίαιο φιλμ. Αυτή η αντίθεση γαλήνιου, καταπράσινου περιβάλλοντος και αποτρόπαιων πράξεων βίας που βάφουν το χώμα κόκκινο έχει εξυφανθεί αριστοτεχνικά και έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Ορισμένες σκηνές είναι ιδιαίτερα σκληρές και θα σας σοκάρουν αν δεν είστε συνηθισμένοι στην λεπτομερή απεικόνιση gory εικόνων.
Ας πάμε τώρα στην ηθοποιία. Δυναμισμό βγάζουν οι ερμηνείες όλων των πρωταγωνιστών. Την παράσταση όμως κλέβουν περισσότερο οι δύο ηγέτες της θρησκευτικής σέκτας παρά ο «καλός» της υπόθεσης (Dan Stevens). Αυτό είναι άλλη μια καινοτομία που αρέσει. Καλή δουλειά έχει γίνει στα ειδικά εφέ και στο μακιγιάζ. Η πολύπλοκη και ανατριχιαστική όψη της «θεότητας» που δεσπόζει στο νησί εντυπωσιάζει (και τρομάζει ταυτόχρονα!) επιβεβαιώνοντας το προηγούμενο σχόλιο.
Τα λίγα μειονεκτήματα εντοπίζονται στην μεγάλη διάρκεια και την αργοκίνητη ροή των γεγονότων καθώς και στο σενάριο το οποίο είναι συνήθως ο βασικός υπαίτιος της πτώσης της ποιότητας μιας ταινίας. Όσον αφορά το τελευταίο, παρατηρούμε σκηνές και γεγονότα που συνδέονται απότομα και μη ρεαλιστικά μεταξύ τους. Ενοχλητικές ευκολίες όπως η απρόσμενη επιρροή ενός εκ των ηγετών της σέκτας στους πιστούς του σε μια στιγμή αναστάτωσης και αμφισβήτησης του status quo δεν μπορούν να «χωνευτούν» εύκολα.
Πάντως οι όποιες σεναριακές τρύπες δεν είναι ούτε τόσο πολλές ούτε τόσο μεγάλες ώστε να αλλάξουν την θετική στάση που έχουμε απέναντι στο φιλμ. Το συγκινητικό φινάλε με την ευρηματική σκοτεινή τροπή σφραγίζει ιδανικά αυτό το αλλόκοτο ταξίδι κινηματογραφικής παράνοιας. Αν σας αρέσουν ταινίες τρόμου με «αιρέσεις» και δεν έχετε πρόβλημα με τα «ελαφριά» fantasy στοιχεία, τότε το «Apostle» είναι μια πολύ καλή πρόταση για σας.
