Beezel Review: Μια πεινασμένη μάγισσα περιμένει στο υπόγειο!

Μια μάγισσα με δαιμονική όψη κρύβεται στο σκοτεινό υπόγειο μιας μονοκατοικίας. Οι δεκαετίες περνούν, οι κάτοικοι αλλάζουν αλλά όλοι τους έχουν μια κοινή μοίρα: πέφτουν θύματα του τρομερού πλάσματος που διψάει για ανθρώπινες ψυχές! Το «Beezel» αφηγείται αυτήν την ανατριχιαστική ιστορία παρουσιάζοντας κάθε χρονική περίοδο ξεχωριστά. Με άλλα λόγια παρακολουθούμε το δράμα κάθε υποψήφιου θύματος μέχρι να περάσουμε στο επόμενο. Άραγε θα λάβει τέλος ο εφιάλτης κάποια στιγμή;

Το «Beezel» έρχεται από έναν κινηματογραφιστή (Aaron Fradkin) που έχει ασχοληθεί κυρίως με τηλεοπτικές σειρές και ταινίες μικρού μήκους, χωρίς μέχρι τώρα να έχει κάνει το μεγάλο μπαμ με κάποιο από τα πονήματά του. Αυτή η εικόνα συνεχίζεται και στο «Beezel» το οποίο φανερώνει τις αδυναμίες του δημιουργού του για μεγάλο διάστημα. Από την άλλη αφήνει ελπίδες για καλύτερες στιγμές στο μέλλον αφού καταφέρνει ανά διαστήματα να είναι γνησίως τρομακτικό αξιοποιώντας ευρηματικές ιδέες που αξίζουν την προσοχή μας.

Αρχικά μου άρεσε ιδιαίτερα το πρώιμο τμήμα της ταινίας που δείχνει εξελίξεις από τη δεκαετία του ’60 και του’80. Έχει σασπένς, αγνό ψυχολογικό τρόμο, ρεαλιστικό ντοκιμαντερίστικο στιλ και κανά δυο ερμηνείες που κόβουν την ανάσα με την ανατριχίλα που αναδίδουν. Η συνέχεια υστερεί κάπως στον τρόπο παρουσίασης των συμβάντων αλλά έχει μερικές τρομακτικές στιγμές που θα σας αναστατώσουν. Το αιματηρό φινάλε σοκάρει αλλά αφήνει και μια γλυκόπικρη γεύση για όσα είδαμε.

Τα γυρίσματα έγιναν στο σπίτι της παιδικής ηλικίας του σκηνοθέτη ο οποίος αξιοποίησε κάποιους από τους εφιάλτες του στις τρομακτικές σκηνές της ταινίας.

Γιατί αυτό θα μου πείτε; Αρχικά θα εστιάσω στον ίδιο τον κακό της υπόθεσης: το δαιμονικό πλάσμα που θεωρείται μάγισσα. Φαίνεται ότι μπορεί με κάποιον τρόπο να κυριεύει το μυαλό ορισμένων κατοίκων και να τα κατευθύνει προς μια σκοτεινή διαδρομή για την δική της επιβίωση. Τα κουστούμια και τα εφέ της μάγισσας είναι αξιόλογα αλλά δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για την σχεδόν ανύπαρκτη ιστορία της. Δεν μαθαίνουμε σχεδόν τίποτα για την προέλευσή της ούτε για κάποιον απώτερο σκοπό.

Εκτός από τις φτωχές εξηγήσεις γύρω από τη μάγισσα, πενιχρή ήταν και η ανάπτυξη χαρακτήρων. Αν εξαιρέσω το διδυμάκι του κάμεραμαν και του κατηγορούμενου για δολοφονία πατέρα στο ξεκίνημα του έργου, οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι αρκετά αδιάφοροι και υποτονικοί. Με προβλημάτισαν επίσης ορισμένες ερμηνείες που ήταν κάτω του μετρίου. Όσον αφορά το gore, πιστεύω ότι το φιλμ μπορούσε να προσφέρει μερικές ποσότητες παραπάνω από όσες είδαμε (κάποιες βέβαια ήταν φοβερά ζουμερές).

Συνοπτικά, το «Beezel», είναι μια ταινία τρόμου που θα διχάσει με τις ενδείξεις ερασιτεχνισμών και την γενικότερη ημιτελή εικόνα της. Οπωσδήποτε έχει καλές στιγμές και σποραδικά καταφέρνει να σου σηκώσει την τρίχα κάγκελο. Αλλά τα όποια καλά στοιχεία δεν αρκούν για να την ανεβάσουν πάνω από το επίπεδο της μετριότητας. Κρίμα διότι είχε τις προϋποθέσεις να τα πάει πολύ καλύτερα.