Μια υπέροχη ταινία τρόμου από τα 90s με σπονδυλωτές ιστορίες! Το «Βody Bags» σκηνοθετημένο από τον μεγάλο John Carpenter και τον σπουδαίο Tobe Hooper αποτελεί μια ευχάριστη mini έκπληξη στο πρώτο μισό της εν λόγω δεκαετίας που ενθουσίασε τους περισσότερους φίλους της σκηνής. Από τις καλύτερες ταινίες σε σπονδυλωτό στιλ και με πολλά γνωστά ονόματα στο cast, τόσο από ηθοποιούς όσο και από σκηνοθέτες, μας χαρίζει ένα ευχάριστο ενενηντάλεπτο στο οποίο συνδυάζονται επιτυχώς ο τρόμος και η κωμωδία χωρίς υπερβολές και φανφάρες. Κεντρικός αφηγητής είναι ο ίδιος ο…John Carpenter σε ρόλο ιατροδικαστή! Με μπόλικη χιουμοριστική διάθεση εξετάζει διάφορα πτώματα μέσα σ’ ένα νεκροτομείο και μας εισάγει στην κάθε ιστορία, ανεβάζοντας και τη διάθεση των θεατών.
Στην πρώτη ιστορία (The Gas Station) παρακολουθούμε τη νυχτερινή περιπέτεια μιας φοιτήτριας η οποία πιάνει δουλειά σ’ ένα βενζινάδικο και κατά τη διάρκεια της πρώτης της νυχτερινής βάρδιας δέχεται επίθεση από έναν παρανοϊκό δολοφόνο.
Στη δεύτερη ιστορία (Hair) βλέπουμε την αγωνιώδη προσπάθεια ενός άντρα να βρει λύση για την πρώιμη καράφλα του προσεγγίζοντας μια παράξενη εταιρεία που διαφημίζει ένα νέο ριζοσπαστικό προϊόν για την εμφάνιση μαλλιών. Αφού χρησιμοποιήσει το προϊόν, ο νευρικός πρωταγωνιστής θα ξανανιώσει λόγω του πλούσιου μακριού μαλλιού που του φύτρωσε σε μία μόλις μέρα! Σύντομα όμως θα αποδειχθεί ότι τα νέα του μαλλιά δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνονται…
Στο φιλμ υπάρχουν cameo εμφανίσεις τριών μεγάλων σκηνοθετών στο χώρο του τρόμου: του Tobe Hooper ως ένας από τους εργαζόμενους στο νεκροτομείο, του Wes Craven ως ένας εκ των νυχτερινών επισκεπτών στην πρώτη ιστορία και του Sam Raimi ως…πτώμα επίσης στην πρώτη ιστορία.
Στην τρίτη ιστορία (Eye) ένας παίκτης του μπέιζμπολ χάνει το μάτι του ύστερα από τροχαίο ατύχημα και το αντικαθιστά με το μάτι ενός απροσδιόριστου δότη. Σταδιακά όμως το νέο του μάτι γίνεται υπεύθυνο για πολλές φρικιαστικές παραισθήσεις και εικόνες που βλέπει κατά τη διάρκεια της μέρας με αποτέλεσμα να κάνει και τον ίδιο τον φορέα επικίνδυνο…κυρίως για τη σύζυγό του την οποία υποδύεται το πρώην μοντέλο Twiggy. Βλέπετε…ο δότης δεν ήταν και τόσο αθώο πλάσμα…
Όλες οι ιστορίες έχουν κάτι να πουν με καθεμιά να διατηρεί τον ξεχωριστό χαρακτήρα της. Η πρώτη –και κατά τη γνώμη μου η καλύτερη– κινείται σε γνώριμα slasher μοτίβα, αλλά είναι επίσης σκοτεινή, τρομακτική και εκτοξεύεται από την πετυχημένη διαδοχή των γεγονότων. Για παράδειγμα οι διάφοροι επισκέπτες που καταφθάνουν ένας ένας στο βενζινάδικο μέσα στη νύχτα, δημιουργούν στο θεατή την ανησυχία «μήπως ο φονιάς είναι αυτός;». Αντίθετα, στη δεύτερη το κλίμα είναι πολύ πιο ελαφρύ αλλά τα κωμικά και ειρωνικά στοιχεία της τής προσφέρουν μια ξεχωριστή γλύκα. Το εντελώς απρόβλεπτο και παρανοϊκό φινάλε είναι το ιδανικό επισφράγισμα. Η τρίτη, και μάλλον πιο αδύναμη (αλλά όχι αδιάφορη), διαθέτει ορισμένες απότομες τρομακτικές σκηνές που ταράζουν, ειδικά τις φρικιαστικές εικόνες που βλέπει ο πρωταγωνιστής μετά τη μεταμόσχευση ματιού.
Συνολικά το Body Bags στέκεται σε υψηλά επίπεδα και στο μεγαλύτερο μέρος του είναι απολαυστικότατο. Μπορεί κάποιοι να περίμεναν περισσότερα κρίνοντας από το δυνατό cast και τα ονόματα της σκηνοθεσίας, αλλά κι αυτά που μας έδωσαν δεν επιτυγχάνονται εύκολα, ειδικά σε σπονδυλωτές ταινίες τρόμου.
Θετικά: Εξαιρετικά ενδιαφέρον και αξιοπρόσεκτο cast, ιδανικό πάντρεμα τρόμου και χιούμορ, ποιοτικές ιστορίες.
Αρνητικά: Γενικά το φιλμ βλέπεται πολύ ευχάριστα και ο χαβαλεδιάρικος χαρακτήρας του αποκρύπτει αριστοτεχνικά τις όποιες αδυναμίες. Κάποιοι ίσως θα περίμεναν ακόμα μεγαλύτερα πράγματα από όλους αυτούς τους αστέρες που συντέλεσαν στη δημιουργία του «Body Bags».
Συμπέρασμα: Πολύ καλή και ιδιαίτερα διασκεδαστική σπονδυλωτή ταινία τρόμου από δύο κορυφαίους σκηνοθέτες του χώρου. Συνδυάζει επιτυχώς τρόμο και χιούμορ και εκπλήσσει με το πλούσιο και ενδιαφέρον cast.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Carpenter σε ρόλο ιατροδικαστή και αφηγητή ταυτόχρονα δύσκολα βρίσκουμε. Το παιχνιδιάρικο στιλ με το οποίο περιγράφει την κατάσταση των πτωμάτων είναι απολαυστικό.
- Το διαβολικό graffiti στις τουαλέτες του βενζινάδικου στην πρώτη ιστορία.
- Το εντελώς απρόσμενο φινάλε της δεύτερης ιστορίας.