Αναμφίβολα από τις σπουδαιότερες στιγμές στην πρώιμη σκηνοθετική καριέρα του Brian De Palma. Ο διαβόητος σκηνοθέτης είχε ήδη δώσει τα διαπιστευτήριά του με το καταπληκτικό «Sisters» του 1973. Στο «Carrie» αναλαμβάνει το στήσιμο στη μεγάλη οθόνη του επιτυχημένου ομότιτλου μυθιστορήματος του Stephen King προσαρμόζοντας τη σκηνοθεσία του στις απαιτήσεις του μεταφυσικού, χωρίς όμως να λησμονεί εντελώς τις χιτσκοκικές επιρροές του.
Το «Carrie» αφηγείται την δραματική και εν τέλει τραγική ιστορία της νεαρής Carrie White, μιας εσωστρεφούς, ιδιόρρυθμης κοπέλας, μεγαλωμένης στο αυστηρό, θρησκόληπτο περιβάλλον που της επιβάλλει η μητέρα της. Ο παρακμιακός και ιδιόρρυθμος χαρακτήρας της αποκαλύπτεται ήδη από το ξεκίνημα του έργου όταν η ηρωίδα αγνοώντας την γυναικεία έμμηνη ρύση, παθαίνει ισχυρό σοκ στο ντους του σχολείου της μπροστά στη θέα του ρέοντος αίματος. Σοκ για την Carrie, ατελείωτα πειραχτικά χάχανα για τις συμμαθήτριές της που την περιγελούν και που την έχουν ήδη περιθωριοποιήσει.
Η Carrie διαθέτει όμως και μια αφύσικη ικανότητα, αυτήν της τηλεκίνησης την οποία όμως δεν είναι σε θέση να ελέγχει καλά. Αν και απομονωμένη από τον κοινωνικό περίγυρο και συνεχώς καταπιεσμένη από την υπερσυντηρητική μητέρα της, θα καταφέρει να παραβρεθεί στον πολυαναμενόμενο σχολικό χορό και μάλιστα με καβαλιέρο τον γόη της τάξης της. Όταν όμως οι συμμαθήτριές της τής κάνουν μια ταπεινωτική φάρσα στη διάρκεια του χορού, η συσσωρευμένη οργή της Carrie εκρήγνυται και η αίθουσα μετατρέπεται σε νεκροταφείο! Οι τηλεκινητικές ικανότητες της πρωταγωνίστριας βρέθηκαν εκτός ελέγχου…
Παρότι έχουν περάσει ολόκληρες δεκαετίες από την εποχή του, το «Carrie» διατηρεί αμείωτο τις συγκινήσεις του. Δεν μοιάζει καθόλου απαρχαιωμένο, αντιθέτως αφηγείται με φρεσκάδα και ένταση την δραματική ιστορία της πρωταγωνίστριάς του. Σε αυτό βοηθά προφανώς η συγκλονιστική ερμηνεία της Sissy Spacek (The Straight Story, In The Bedroom) στο ρόλο της Carrie. Το αθώο και συνάμα θλιμμένο βλέμμα της ευαισθητοποιεί τον θεατή ακόμα και μετά το μακελειό που η ίδια προκαλεί.
Οι Sissy Spacek και Piper Laurie ήταν υποψήφιες για Όσκαρ Ά και ΄Β γυναικείου ρόλου αντίστοιχα για το 1976. Περαιτέρω πιστοποίηση της ποιότητάς του παίρνουμε κι από το γεγονός ότι το 2008 το «Carrie» βρέθηκε στην 86η θέση της λίστας του περιοδικού Empire με τις 500 σπουδαιότερες ταινίες όλων των εποχών ενώ έχει κερδίσει πλείστες ακόμα διακρίσεις από φορείς του τύπου (περιοδικά, κανάλια κλπ).
Το cast συμπληρώνεται από την επίσης πολύ καλή Piper Laurie (Children of a Lesser God, The Hustler) στο ρόλο της μητέρας της Carrie, τον νεαρό τότε John Travolta, την διαχρονικά ατάλαντη αλλά πάντοτε αισθησιακή Nancy Allen (Dressed to Kill, Robocop) και μερικούς ακόμα αξιόλογους ηθοποιούς. Αν και η δράση είναι συμπυκνωμένη στις τελικές σεκάνς, η ταινία παραμένει ενδιαφέρουσα και καθόλου πληκτική και στο υπόλοιπο μέρος της, κι αυτό οφείλεται κυρίως στο σκηνοθετικό ταλέντο του De Palma.
Μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου των χρυσών 70s (ίσως η ποιοτικότερη δεκαετία του horror κινηματογράφου) αναμένει να την ανακαλύψουν όσοι φίλοι του είδους δεν το έχουν ήδη κάνει. Δεν λέω, καλά και τα remake, αλλά πρέπει να ψάχνουμε από πού ξεκίνησαν όλα…
Θετικά: Σπουδαίες ερμηνείες από τις δύο πρωταγωνίστριες, το υπέροχο, απόκοσμο μουσικό θέμα του συνήθη ύποπτου Pino Donaggio.
Αρνητικά: Είναι πιθανό μερικοί θεατές να κουραστούν μέχρι τις τελικές σκηνές δράσης αν και μου φαίνεται δύσκολο.
Συμπέρασμα: Κλασικό φιλμ τρόμου. Κανένα remake δεν μπορεί να το φτάσει. Επιβεβλημένη η παρακολούθησή του κι από τους νεότερους ηλικιακά θεατές.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η δραματική σκηνή της εκκίνησης με την Carrie να σοκάρεται από την γνωριμία της με τον γυναικείο εαυτό της στο ντους (βλέπε εμμηνόρροια).
- Η σεκάνς του μακελειού και της καταστροφής τη νύχτα του χορού. Είναι η πιο χαρακτηριστική στιγμή της ταινίας.
- Άλλη μια εξαιρετικής ευρηματικότητας σκηνή με το αποτρόπαιο «σταύρωμα» της μάνας της Carrie.